Η Ενριέττα Μερτζ μετά το 1950 ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την αρχαιολογία και είχε την έμπνευση, να αποδείξει ότι οι αρχαίοι Έλληνες θαλασσοπόροι και συγκεκριμένα οι αργοναύτες και ο Οδυσσέας, αφού για αυτούς είχε γραπτά στοιχεία, όχι μόνο έφθασαν στην Αμερική, αλλά και επέδρασαν πολιτισμικά επάνω της και μάλιστα έντονα, φτάνοντας σε σημείο να επιβάλουν τα σύμβολα των Ελλήνων στους ντόπιους, που είχαν επίσης ελληνικές ρίζες.
Θυμάμαι, όταν είχα πρωτοακούσει για την Μερτζ, ότι μου είχε κάνει εντ΄ύπωση, το ότι μία Αμερικανίδα, ασχολήθηκε και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό, με αυτό που το κατεστημένο ονόμαζε ψευδοϊστορία. Όταν ήμουνα μικρός βλέπετε, ήτανε πράγματι του συρμού, ή αν θέλετε της μόδας, να θεωρείται φευγάτο, ότι έλεγε ο Νταίνιγκεν, που προσπαθούσε τα πάντα να τα αποδόσει στους.....εξωγήινους επισκέπτες.
Για να γίνει αντιληπτό το τι θέλω να πω, οφείλω να εξηγήσω στους «καινούργιους» και να θυμίσω στους «παλιούς» αναγνώστες μου, ότι η ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία και είναι αποδεκτή από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, βασίζεται πλέον σε τρία μεγάλα δόγματα.
1) Ο πολιτισμός και η τεχνολογία, άρχισαν εκ του μηδενός να αναπτύσσονται πάνω στη Γη και από τότε που ξεκίνησαν, συνεχίζουν να εξελίσσονται μέχρι σήμερα, χωρίς καμία διακοπή και χωρίς σημαντικά σκαμπανεβάσματα κατά την άνοδο του επιπέδου τους. Αυτό είναι το δόγμα της γραμμικής ανάπτυξης του πολιτισμού.
Ποτέ δηλαδή αυτή η ανάπτυξη δεν διεκόπη, και ποτέδεν επηρρεάστηκε από εξωγενείς παράγοντες.
2) Ο πολιτισμός άρχισε να εμφανίζεται στην Ανατολή, κατά προτίμηση στην
Μεσοποπταμία, και από εκεί μεταδόθηκε προς δυσμάς και βέβαια εφθας
και στους Έλληνες που τον παρέλαβαν και τον ανέπτυξαν. Αυτό είναι
δόγμα του εξ Ανατολής φωτός.
3) Τα πρώτα ανθρωποειδή όντα, εμφανίστηκαν στην Αφρική, περπατούσαν στα τέσσερα και είχαν μάυρο χρώμα. Σταδιακά, επειδή τα...χέρια τους καιγότανε από το καυτό αφρικανικό έδαφος, άρχισαν να περπατούν στα...δύο. (παρακαλώ συγκρατείστε τα γέλια σας). Αργότερα μετακόμισαν στην περιοχή του σημερινού Ισραήλ και σταδιακά πήραν την μορφή ανθρώπου.Αυτό είναι το δόγμα της αφρικανικής αρχής.
Από τα τρία αυτά δόγματα, το τρίτο προστέθηκε την δεκαετία του ογδόντα.
Όποιος δεν ενστερνίζεται αυτά τα τρία θεμελιώδη δόγματα, δεν μπορεί να θεωρείται σοβαρός επιστήμονας, και βέβαια αν δεν τα έχει δηλώσει αυτά γραπτώς, σε κάποιο βιβλίο του, ή δημοσιευμένη σε επιστημονικό περιοδικό εργασία του, δεν υπάρχει περίπτωση να προοδεύσει επαγγελματικά, ούτε να πάρει κανένα κονδύλι για οποιαδήποτε έρευνά του.
Η λεγόμενη δηλαδή, όπως την έχω ονομάσει, συμβατική ιστορία, είναι το σύνολο των παραδοχών που το ανθρώπινο γένος εξαναγκάσθηκε να δεχθεί, να προωθήσει και να την διδάξει στα παιδιά του.
Η ιστορία αυτή έχει τόσα πολλά κενά και τόσες πολλές ασυνέχιες και ασυνέπειες, ώδτε αναγκάστηκε να δεχθεί ότι υπάρχουν πολλάσκοτεινά σημεία κατά τον ρουν της.
Στο σημείο αυτό ήρθε σαν από μηχανής θεός ο Νταίνιγκεν που απέδωσε όλα τα ανεξήγητα μυστήρια, τα τεράστια κενά δηλαδή της παγκόσμιας ιστορίας στούς.... εξωγήινους επισκέπτες. Οι υπερβολικές του και απολύτως αστήριχτες θεωρίες, δεν μπορούσαν να ελεγχθούν, αφού.... δεν ήταν δυνατόν να βρούμε τους εξωγήινους για να τους ρωτήσουμε αν ο Νταίνιγκεν είχε δίκιο.
Για να καλυφθούν τα τεράστια κενά της ιστορίας βέβαια, υπήρχε και άλλη φευγάτη θεωρία για αυτούς που δεν ήθελαν να αποδεχθούν τους εξωγήινους του Νταίνιγκεν. Η λύση ήταν οι Άτλαντες. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν για την συμβατική ιστορία, εξίσου βολικοί με τους εηωγήινους, αφού είχαν με αυτούς δύο κοινά σημεία.
1) Δεν μπορούμε να βρούμε γραπτά και αρχαιολογικά μνημεία τους.
2) Δεν μπορούμε, σύμφωνα με τα γενικώς αποδεκτά, να αποδείξουμε ότι υπάρχουν.
Έτσι, η συμβατική ιστορία, κατόρθωσε, αυτούς που εντοπίζουν τα κενά της, να
τους κάνει να φαντάζουν γραφικοί.
Τότε ήταν που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Ενριέττα Μερτζ. Επιστήμων ανήσυχη και «ανυπάκουη». Υπηρετώντας στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ, διέπλευσε πέντε φορές τον Αμαζώνιο και μετά τον πόλεμο «όργωσε» τις Άνδεις στο Περού, τηνΒολιβία και την Κολομβία. Εκεί λοιπόν που όλοι οι αντιρρησίες της συμβατικής ιστορίας μιλούσαν για εξωγήινους και Άτλαντες η Μερτζ μίλησε για τους Έλληνες. Και ήταν αυτονόητο να το κάνει αυτό, αφού είχαν δύο βασικές διαφορές με τους Άτλαντες και τους εξωγήινους.
1) Μπορούμε να βρούμε γραπτά και αρχαιολογικά μνημεία τους.
2) Υπήρχαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε.
Βασίστηκε στις αρχαίες πηγές των Αργοναυτικών, τόσο από τα Ορφικά, όσο και από τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, καθώς και στην Οδύσσεια του Ομήρου.
Mόνο που η Μερτζ, σε σχέση με τους δέσμιους της συμβατικής ιστορίας ερευνητές, ασχολήθηκε όχι με τους Άτλαντες και τους Φοίνικες, αλλά με τους πραγματικούς θαλασσόλυκους, τους Έλληνες.
Έδειξε λοπόν ότι ο μεν Οδυσσέας έφθασε στον κόλπο του Μεξικού,ενώ οι Αργοναύτες στην Νότιο Αμερική.
Το 1965 εξέδωσε το βιβλίο της με τον τίτλο «The Wine Dark Sea», η θάλασσα δηλαδή, με το χρώμα του σκούρου κρασιού, όπου με κάθε λεπτομέρεια ερμήνευσε τα υπό του Ομήρου γραφέντα στην Οδύσσεια, συνδυάζοντάς τα με τις πάμπολες αρχαιολογικές ανακαλύψεις και παρατηρήσεις της. Την εποχή εκείνη, όχι μόνο παγκόσμια, αλλά και στην Ελλάδα, ελάχιστοι θα διατύπωναν τη σκέψη ότι οι Έλληνες του απώτατου παρελθόντος διέσχισαν τον Ατλαντικό, αφού κανείς δεν τολμούσε να παραβεί τα δύο, για εκείνη την εποχή, βασικά δόγματα της συμβατικής ιστορίας.
Η δουλειά της Μερτζ, ενοείται ότι θάφτηκε από το παγκόσμιο κατεστημένο και στην Ελλάδα μετά βίας ακούστηκε. Η ανήσυχη Αμερικανίδα όμως δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε τις έρευνές της και εξέδωσε και δεύτερο βιβλίο καθώς και σωρεία επιστημονικών εργασιών. Βρήκε η Μερτζ περί τις 2.000 επιγραφές γραμμένες στα ελληνικά κατά μήκος του Αμαζωνίου. Εκτός από αυτά που βρήκε στον Αμαζώνιο, η Μερτζ αναφέρει ότι το 1936, όταν κατασκευαζότανε το φράγμα του ποταμού Κάμπερλαντ, βρέθηκε ναός ελληνικού ρυθμού. Ο ναός αυτός ωστόσο καλύφθηκε πλήρως από τα νερά που συγκεντρώθηκαν από το φράγμα και καταστράφηκε από τα «έργα» του όλου εγχειρήματος. Η Ενριέττα Μερτζ κάνοντας αυτά που δεν έκαναν οι Έλληνες, παρουσίασε το1966 στο 37ο διεθνές συνέδριο των Αμερικανικών μελετών, που έγινε στι Μαρ Ντε Λα Πλάτα της Αργεντινής, την μελέτη της για τους Αργοναύτυες, αποδεικνύουσα την εκστρατεία τους στην Νότιο Αμερική και όχι στον Εύξεινο Πόντο. Στο επόμενο αντίστοιχο συνέδριο, που έγινε τον Αύγουστοτου 1968 στην Στουντγκάρδη, η Ενριέττα Μερτζ επανήλθε και ανακοίνωσε ότι οι Έλληνες θαλασσοπόροι του απώτατου παρελθόντοςδιέθεταν κάποιο είδος πυξίδας, την χρήση της οποίας μετέφεραν και στην Κεντρική και Νότιο Αμερική.
Η Μερτζ πίστευε, ότι οι Αργοναύτες ήταν επιχειρηματικοί εξερευνητές. Έψαχναν δηλαδή χρυσό, χαλκό, κασσίτερο και σίδηρο. Έψαχναν δηλαδή για πηγές πρώτων υλών. Τις πρώτες αυτές ύλες βέβαια δεν επρόκειτο νατις μεταφέρουν οι ίδιοι διότι οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες. Έψαχναν ουσιαστικά για πηγές πρώτων υλών, ώστε να ανοίξουν εμπορικούς διαύλους ή και την παράδοση τεχνογνωσίας για την εξώρυξη των απαιτουμένων μετάλλων. Οι θρύλοι και οι μύθοι όμως πάντοτε παραποιούν τα γεγονότα.
Παρατήρησε λοιπόν η Μερτζ, ότι οι Αργοναύτες καθώς έπλεαν απομακρυνόμενοι από την Ελλάδα, είχαν την Μεγάλη Άρκτο δεξιά, πράγμα που σημαίνει ότι πήγαιναν δυτικά και όχι ανατολικά. Αφού πήγαιναν δυτικά βγήκαν στον Ατλαντικό, που με σαφήνεια αναφέρεται στα Αργοναυτικά. Μετά από αυτό αναφέρεται ότι η Μεγάλη Άρκτος, «επέπλεε» στον ωκεανό, πράγμα που σημαίνει ότι την έβλεπαν στον ορίζοντα. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί στην Μεσόγειο ή στον Εύξεινο Πόντο. Από ένα σημείο και μετά λοιπόν, δεν έβλεπαν τον συγκεκριμένο αστερισμό καθόλου, πράγμα που σημαίνει ότι πήγαν πολύ νότια και έφθασαν στην Νότιο Αμερική.Ο μεγάλος ποταμός, από το ένα στόμιο του οποίου μπήκε η Αργώ και από το άλλο βγήκε, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ποταμό Ορινόκο της Βενεζουέλας. 'Οσον αφορά τον «Φάσιν ποταμόν», δεν είναι άλλος από τον Ρίο Ντε Λα Πλάτα, τον οποίο ανέβηκε η Αργώ και έφθασε στον ποθητόν της σκοπό.
Όσον αφορά τις επιγραφές που βρήκε η Μερτζ, οι «ειδικοί» αποφάσισαν ότι επρόκειτο περί «φοινικικών γραφών», αφού οι Έλληνες δεν γνώριζαν γραφή σε τόσο παλαιούς χρόνους. Αυτόι οι γελοίοι ισχυρισμοί όμως, που είχαν ενοείται σαν σκοπό την συσκότηση της παγκόσμιας ιστορικής έρευνας για μία ακόμη φορά, αντικρούστηκαν μόνο από την Μερτζ, αφού το ελληνικό κράτος ανέκαθεν δεν μπορούσε να έχει σοβαρή και ικανή εκπροσώπηση στιο εξωτερικό, βασιζόμενο διαχρονικά στους φιλλέλληνες και βεβαίως το έλεος του Θεού.
Πιστέψτε με ότι θα ήταν πολύ εύκολο, οι σύγχρονοι Έλληνες, πρωταθλητές του λαδώματος και της μίζας, να «πείσουν» για την ορθότητα των επιχειρημάτων των δικών μου και της Μερτζ περί της παγκόσμιας εξάπλωσης των Ελλήνων του απώτατου παρελθόντος. Μόνο που τα επιχειρήματα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ επίσημα επιχειρήματα και θέσεις του ελληνικού κράτους. Δεν απασχόλησαν ποτέ εκείνους που πειθήνια είναι προσκωλημένοι στα τρία δόγματα της συμβατικής και ψεύτικης παγκόσμιας ιστορίας που προωθούν οι «αρχαίοι θεοί».πηγή prisonplanet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου