Ο πολύ καλός φίλος του ιστολογίου Κώστας (Θρίξ) Γιαγκούδης διερεύνησε τους τραυματισμούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου όπως έχουν καταγραφεί και προσπάθησε να δει αν υπάρχει κάποια σχέση με τους νεκρούς της Αμφίπολης.
=============================
1ος Τραυματισμός στην Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου
335πΧ
Δέχθηκε κατά την μάχη του Πελλίου ή Πηλίου χτύπημα από ρόπαλο στον λαιμό και ακόμη χτύπημα πέτρας στο κεφάλι.
2ος Τραυματισμός στη μάχη του Γρανικού ποταμού
22 Μαιου 334πΧ
Οι επικεφαλής των Περσών με πρώτο τον Μιθριδάτη, ορμούν εναντίον του Αλεξάνδρου. Ο Μιθριδάτης τον κτυπάει με το ακόντιο στον ώμο, αλλά ο Αλέξανδρος τον σκοτώνει με το δόρυ του.
Στη συνέχεια ο αδελφός του νεκρού πλέον Μιθριδάτη, ο Ρισάκης, κτυπάει με το ξίφος τουτον Αλέξανδρο στο κεφάλι. Η περικεφαλαία του Αλεξάνδρου κόβεται στα δύο και η λεπίδα του Ρισάκη αγγίζει – διαπερνά το δέρμα του μετώπου του Αλεξάνδρου.
3ος Τραυματισμός στην μάχη της Ισσούς
12 Νοεμβρίου του έτους 333 π.Χ
Το Θεσσαλικό ιππικό του Αλεξάνδρου, δέχθηκε άγρια επίθεση από το ιππικό του Ναβαρζάνη, ενώ ταυτόχρονα οι μακεδονικές φάλαγγες δέχονταν τρομερή επίθεση από τους ΄Ελληνες μισθοφόρους των Περσών.
Για τον λόγο αυτό ενώ ο Αλέξανδρος διέλυε το κέντρο της περσικής παράταξης και διασπούσε το αντίστοιχο αριστερό της, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, στρίβει αριστερά με τους υπασπιστές του και επιτίθεται πλευρικά στους ιππείς του Ναβαρζάνη και στους ΄Ελληνες μισθοφόρους.
Στη διάρκεια αυτού του επικίνδυνου ελιγμού στο πεδίο της μάχης, ο Αλέξανδρος πληγώθηκε στον μηρό. (3)
Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τον τραυματισμό του στην μάχη της Ισσούς. Λαμβανομένου υπόψη ότι η μάχη της Ισσού ήταν ίσως η πλέον κρίσιμη και δύσκολη από στρατιωτικής και στρατηγικής άποψης, κατά την διάρκεια της εκστρατείας στην Ασία,αυθαίρετα μπορεί να υποθέσουμε, ότι ίσως ο τραυματισμός του αυτός να ήταν σοβαρός,με δεδομένο την σφοδρότητα της συγκεκριμένης μεγάλης μάχης αλλά και τον χαρακτήρα του Αλεξάνδρου.
4ος Τραυματισμός στην κατάληψη της Γάζας
Σεπτέμβριος του έτους 332 π.Χ.
Ένα βέλος του διατρύει την ασπίδα και τον θώρακα και τον τραυματίζει, εισχωρώντας στον ώμο του.
5ος Τραυματισμός στην Κυρούπολη της Σογδιανής-Αφγανιστάν
332 π.Χ.
Ο Αλέξανδρος τους επιτέθηκε, για να τιμωρήσει αυτή την επιδρομή τους. Τριάντα χιλιάδες Σκύθες υποχώρησαν στα απρόσιτα και οχυρωμένα βουνά τους, ενώ οι Έλληνες επιτίθεντο συνεχώς και με σκληρότητα. Κατά τη διάρκεια αυτών των επίμονων ελληνικών επιθέσεων,ο Αλέξανδρος έσπασε την κνήμη του από χτύπημα βέλους.
6ος Τραυματισμός στον ποταμό Ιαξάρτη-Σογδιανή-Αφγανιστάν
?π.Χ
Κατά τη διάρκεια της μάχης τραυματίστηκε ο Κρατερός αλλά και ο ίδιος ο Αλέξανδρος. Ο τραυματισμός του Αλεξάνδρου εξόργισε τους΄Ελληνες, που κατέλαβαν συντομότερα την πόλη-φρούριo!
7ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Την άνοιξη του 327 π.Χ
Στην πορεία του αυτή αντιμετώπισε τη φυλή των Ασπασίων. Τους επιτέθηκε αμέσως στην πρώτη οχυρωμένη πόλη τους, με αποτέλεσμα να διενεργηθεί σκληρότατη συμπλοκή, στην οποία τραυματίστηκε ελαφρά στον ώμο, από βέλος που διέτρησε τον θώρακά του.
8ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
327π.Χ
Ο Αλέξανδρος καταδιώκοντας τους αντιπάλους του ως τα τείχη της πόλης, τραυματίστηκε στον αστράγαλο από βέλος που εκτοξεύθηκε από τις επάλξεις των τειχών!
9ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Στα μέσα Νοεμβρίου του 326 π.Χ.
Tην επίθεση κατά της ακρόπολης άρχισε πρώτος ο Αλέξανδρος, επίθεση δύσκολη και πολύπλοκη. Ο Αλέξανδρος άρπαξε μία σκάλα τη στήριξε στο τείχος και με την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του άρχισε να ανεβαίνει το τείχος, ενώ τον ακολουθούσε ο Πευκέστας.
Ο Πευκέστας κρατούσε την «ασπίδα του Αχιλλέα», την οποία είχε πάρει από τον Ναό της Ιλιάδος Αθηνάς στην Τροία ο Αλέξανδρος και την είχε συνεχώς μαζί του, σε όλες ανεξαιρέτως τις μάχες.
Ακολουθούσαν στην ίδια σκάλα ο Λεοννάτος του Αντέου, σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου. Πολύ κοντά με άλλη σκάλα, ένας στρατευμένος διμοιρίτης ο Αβρέας, ανέβαινε και αυτός στις επάλξεις.
Ο Αλέξανδρος έχοντας στο δεξί του χέρι το ξίφος, φθάνει στο ύψος των επάλξεων, φονεύει τους αντιπάλους που βρήκε μπροστά του και κάποια στιγμή βρίσκεται πάνω στο τείχος. Μαζί του είχαν προλάβει να ανεβούν ο Πευκέστας, ο Λεοννάτος και ο Αβρέας. Ο Αλέξανδρος και η συνοδεία των τριών, βρέθηκαν απομονωμένοι πάνω στο τείχος, μόνοι με τους αντιπάλους.
Οι υπασπιστές του Αλεξάνδρου, που παρακολουθούσαν από κάτω τα δρώμενα στις επάλξεις, όρμησαν όλοι μαζί για να προστατεύσουν τον Αλέξανδρο, αλλά η σκάλα υπό το βάρος τόσων ανθρώπων κατέρρευσε. Ο Αλέξανδρος πολεμούσε με μανία, πλέον για την ίδια του την ζωή.
Οι αντίπαλοι τον σημάδευαν με βέλη, ακόντια και παντός είδους όπλα αλλά από μακριά, γιατί κανείς τους δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου ουρλιάζοντας, τον παρακινούσαν να πηδήξει πάνω στα σώματά τους έξω απότα τείχη για να σώσει τη ζωή του. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μεν, αλλά όχι προς τους ΄Ελληνες αλλά μέσα στην ακρόπολη του εχθρού.
Ο επικεφαλής της φρουράς των Μαλλών επιτίθεται στον Αλέξανδρο και πέφτει νεκρός από το χέρι του. Την ίδια τύχη είχαν και άλλοι δύο. Κοντά στον Αλέξανδρο βρέθηκαν κάποια στιγμή και οι τρεις που είχαν προλάβει να ανέβουν μαζί του.
Όμως ο γενναίος διμοιρίτης ο Αβρέας σκοτώνεται δίπλα στον Αλέξανδρο, από βέλος που τον χτύπησε στο μέτωπο. Την ίδια σχεδόν στιγμή ένα άλλο βέλος τραυματίζει τον Αλέξανδρο στο στήθος, διαπερνά την πανοπλία του και εισέρχεται στον πνεύμονά του.
Ο Αλέξανδρος όταν το τραύμα παραμένει ακόμη ζεστό συνεχίζει να μάχεται, παρά την σοβαρότητα του τραυματισμού του. Η αιμορραγία όμως που ακολουθεί τον σωριάζει λιπόθυμο πάνω στην ασπίδα του.
Ο Αλέξανδρος μεταφέρεται στο ελληνικό στρατόπεδο, με το βέλος σταθερά καρφωμένο στον πνεύμονά του. Το βέλος αφήρεσε τελικά ο πασίγνωστος ιατρός από την νήσο Κω, ο Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος, ο ίδιος ιατρός που αφήρεσε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου στην πολιορκία της Μεθώνη.
Στην αφαίρεση του βέλους συμμετείχε και ίδιος ο Αλέξανδρος. Επειδή όλοι εφοβούντο μήπως το στέλεχος του βέλους σπάσει και παραμείνει στον πνεύμονα, ο Αλέξανδρος άρχισε να κόβει με μαχαίρι το στέλεχος σύρριζα στο στήθος του αλλά λιποθύμησε ξανά, όταν δε συνήλθε διέταξε να τον εγχειρήσουν με τόλμη και θάρρος, φωνάζοντάς τους γιατί έκλαιγαν και αποκαλώντας τους λιποτάκτες γιατί δεν τον βοηθούσαν.
Η κατάσταση της υγείας του Αλεξάνδρου σταθεροποιήθηκε μετά από επτά ημέρες, λόγωτης δυνατής του κράσης και του γυμνασμένου σώματός .
10. Τραυματισμοι
Πρέπει μετά βεβαιότητος να προδικάσουμε, ότι οι τραυματισμοί του Αλεξάνδρου θα πρέπει να ήταν περισσότεροι από αυτούς που κατέγραψαν οι σύγχρονοί του συγγραφείς,αν σκεφθούμε ότι για 14 ολόκληρα χρόνια πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή και ότι αυτός ο συλλογισμός επιβεβαιώνεται έμμεσα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, στην ομιλία του στην πόλη της ΄Ωπιδος (30 χιλιόμετρα ανατολικά της σημερινής Βαγδάτης) τον Ιούλιο του 324 π.Χ.
Η ομιλία του εκείνη είχε ως αφορμή τη δεύτερη εξέγερση (μετά την πρώτη στον ΄Υφαση ποταμό, που ήδη αναφέραμε) – απείθεια του στρατού του, την οποία κατέστειλε βίαια. Στην ομιλία του εκείνη είπε μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα:
«Και ποίος από εσάς ισχυρίζεται, πως κοπίασε για μένα περισσότερο από όσο εγώ για εκείνον;
Όποιος λοιπόν από εσάς έχει τραύματα, να γδυθεί να τα δείξει και εγώ θα δείξω τα δικά μου τραύματα ένα-ένα!
Μα μήπως υπάρχει μέρος του σώματός μου μπροστά, που να μην έχει πληγωθεί; Δεν υπάρχουν όπλα χειρός ή όπλα παντός είδους, σημάδια των οποίων να μη φέρω επάνω μου!Από μηχανήματα και από πέτρες, σε πολλά σημεία του σώματός μου έχω τραυματισθεί για εσάς και για την δόξα σας, και για τον πλούτο σας, και σας οδηγώ πάντοτε νικητές δια μέσου κάθε γης και θαλάσσης, και δια μέσου όλων των πεδιάδων, των ποταμών και των βουνών!»
Eξιστορούν οι βιογράφοι του, Πλούταρχος και Αρριανός, ορισμένους από τους πολλούς τραυματισμούς, τους οποίους υπέστη ο Αλέξανδρος στους πολεμικούς του αγώνες, και με πόσο θάρρος και δύναμη θέλησης τους αντιμετώπισε. Διότι, όπως οι ίδιοι μας πληροφορούν δεν υπήρχε μέρος του σώματός του, από την κεφαλή μέχρι τα πόδια, που να μην είχε δεχθεί τα πλήγματα των εχθρών του :
Ήδη από νωρίς, στην εκστρατεία εναντίον των Ιλλυριών, χτυπήθηκε με πέτρα σφενδόνης στο κεφάλι και με ρόπαλο στον λαιμό. Στην μάχη του Γρανικού, το κράνος του σχίστηκε από πλήγμα βαρβαρικής σπάθης και πληγώθηκε στο τριχωτό της κεφαλής του.Στην πολιορκία της Γάζας, βλήμα καταπέλτη του διαπέρασε την ασπίδα και τον θώρακα χτυπώντας τον στον ώμο με τόση σφοδρότητα, ώστε ο ώμος βγήκε από την θέση του και ο ίδιος, στριφογυρίζοντας από τον πόνο, έπεσε από το άλογό του.Στην έφοδο κατά του Δαρείου στην μάχη της Ισσού πληγώθηκε με ξίφος στο μηρό από τον ίδιο το Δαρείο, με τον οποίον πιάστηκαν στα χέρια, πριν αυτός τραπεί σε φυγή, όπως εξιστορεί ο Χάρης και ο Πλούταρχος. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος αναφέρθηκε στο θέμα αυτό σε επιστολή του προς τον Αντίπατρο, χωρίς να δίνει στην πληγή του μεγάλη σημασία. Στα Μαράκανδα, στην χώρα των Σογδιανών, τραυματίστηκε βαριά, αφού το οστό της κερκίδας της κνήμης του έσπασε από βολή μεγάλου βέλους και το ένα άκρο της σπασμένης κερκίδας βγήκε έξω από την σάρκα του. Ο τραυματισμός αυτός αποτελεί συντριπτικό κάταγμα με σχίσιμο των ιστών των περιβαλλόντων μυών, το οποίον, με την σημερινή πρόοδο της επιστήμης, καθιστά τον τραυματία ανήμπορο από κάθε σοβαρή δραστηριότητα διά μεγάλο χρονικό διάστημα. Όμως ο Αλέξανδρος, μετά τον ελάχιστο χρόνο της ίασης, ετίθετο πάλι επικεφαλής του στρατού του, οδηγώντας τον σε νέες μάχες.
Στην χώρα των Ασπασίων πληγώθηκε από τόξευμα στον ώμο, ενώ στην χώρα των Γανδρίδων, πληγώθηκε στο πόδι. Στην Υρκανίατον χτύπησαν με πέτρα στον τράχηλοκαι δι’ αρκετές ημέρες τα μάτια του είχαν μαυρίσει ολόγυρα, κινδυνεύοντας να χάσει το φώς του. Στους Ασσακινούς με βέλος ινδικό τραυματίστηκε στον αστράγαλο και στους εταίρους του, οι οποίοι έσπευσαν να τον περιποιηθούν, είπε χαμογελώντας να μην ανησυχούν, διότι «αίμα είναι αυτό που βλέπουν και όχι θεϊκός ιχώρ». Στους Μαλλούς, ορμώντας μόνος του εναντίον των εχθρών του, και αποκομμένος από τους άνδρες του, τοξεύτηκε από Ινδό και η σιδερένια αιχμή του βέλους διαπέρασε το θώρακα και καρφώθηκε στα πλευρά του στην περιοχή του μαστού, τραυματίζοντάς τον σοβαρά.
Με το βέλος καρφωμένο στα πλευρά του συνέχισε να πολεμά και να αντιμετωπίζει τα δόρατα και τα ξίφη πολλών εχθρών, σκοτώνοντας αρκετούς, μέχρις ότου τρείς εταίροι του,
ο Πευκέστας, ο Λεονάτος και ο Λιμναίος κατάφεραν να βρεθούν κοντά του διά να τον βοηθήσουν.
Στον αγώνα αυτόν τραυματίστηκε ο Πευκέστας και σκοτώθηκε ο Λιναίος, ενώ ο Αλέξανδρος δέχτηκε και άλλο χτύπημα με ρόπαλο βαρβάρου στον τράχηλο. Παρά τα χτυπήματα, κατάφερε να σταθεί όρθιος και να σκοτώσει τον βάρβαρο. Όταν τελικά οι Μακεδόνες κατόρθωσαν να τον πλησιάσουν, τον τράβηξαν σχεδόν λιπόθυμο και τον μετέφεραν στην σκηνή του. Με μεγάλη δυσκολία έκοψαν το ξύλινο στέλεχος του βέλους με πριόνι και του έβγαλαν το θώρακα. Η εξαγωγή της αιχμής ήταν πολύ επώδυνη και παρ’ ολίγο να τον στείλει στον θάνατο, διότι το τραύμα ήταν μεγάλο με πλάτος τρία δάκτυλα και μήκος τέσσερα και η αιχμή είχε σφηνωθεί σε ένα από τα οστά. Παρ’ όλα αυτά ο Αλέξανδρος, μετά από μερικές ημέρες, μαθαίνοντας την ανησυχία των στρατιωτών του, βγήκε να τους καθησυχάσει και αφού θυσίασε στους θεούς, ετοιμάστηκε να συνεχίσει την αποστολή του!
Πάμε τώρα στην ανακοίνωση του ΥπΠοΑ.
Αναφέρονται επι λέξει τα ακόλουθα:
‘… Άτομα 2 και 3 : Δύο άνδρες, 35 έως 45 ετών.
Τα δύο άτομα (2 και 3), από τα τέσσερα, που είχαν δεχτεί ενταφιασμό, μπορούν με ασφάλεια να αποδοθούν σε άνδρες, βάσει:
1) των ανατομικών σημείων στα οστά της πυέλου (λεκάνης) (αριστερό και δεξιό ηβικό οστό και ειδικότερα κοιλιακό τόξο, υποηβική κοιλότητα και μέση επιφάνεια των οστών, αριστερή πρωτιαία αύλακα, αριστερό και δεξιό ισχιακό κύρτωμα, αριστερή και δεξιά κοτύλη, μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 2 και δεξιό ισχιακό κύρτωμα και μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 3)
2) της μορφολογικής διάπλασης των μακρών οστών (μετρήσεις των μακρών οστών).
Οι δύο άνδρες είναι σχετικά κοντά ηλικιακά, στην κατηγορία των 35 έως 45 ετών: Ο ένας, στις αρχές και ο δεύτερος, προς το τέλος της κατηγορίας αυτής.
Ο προσδιορισμός της ηλικίας για το άτομο 2 βασίστηκε:
1) στις δύο ηβικές συμφύσεις (πρόσθιο τμήμα της λεκάνης),
2) στις εκφυλιστικές αλλοιώσεις της ωτοειδούς επιφάνειας της αριστερής πυέλου (η περιοχή της λεκάνης που αρθρώνεται με το ιερό οστό),
3) στην πλήρη συνοστέωση των επιφύσεων των στερνικών άκρων και στις δύο κλείδες.
Ο προσδιορισμός του ηλικιακού εύρους για το άτομο 3, βασίστηκε στη δεξιά ηβική σύμφυση.
Σημειώνεται ότι ο σχετικά νεαρότερος από τους δύο άνδρες
(άτομο 2) φέρει ίχνη τομών (cut marks) στην αριστερή άνω θωρακική μοίρα, σε δύο πλευρές και αυχενικό σπόνδυλο, (Εικ. 9-11) καθώς και στην κάτω επιφάνεια του στερνικού άκρου της αριστερής κλείδας. Ταυτίζονται πιθανόν με επιθετικά χτυπήματα-τραυματισμούς, που θα πρέπει να έγιναν εξ επαφής με αιχμηρό όργανο π.χ. μαχαιρίδιο, και προκάλεσαν το θάνατο του, καθώς δεν διακρίνονται ενδείξεις επούλωσης.
Ο δεύτερος άνδρας (άτομο 3), λίγο μεγαλύτερος σε σχέση με τον πρώτο, έχει ενδείξεις εγκάρσιου, πλήρως επουλωμένου, κατάγματος στη δεξιά του κερκίδα, σχετικά κοντά στο δεξιό καρπό. Επιπλέον, και οι δύο άνδρες παρουσιάζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας και σπονδυλαρθρίτιδας σε διαφορετικά σημεία των σκελετών τους.
Σε ό,τι αφορά το ανάστημα των ανδρών μετά από τη συνδυαστική εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων στις μετρήσεις των μακρών οστών, εκτιμάται στα 168 εκ. για το άτομο 2 και στα 162-163 εκ. για το άτομο 3.
Στα σκελετικά ευρήματα του ταφικού μνημείου του λόφου Καστά, εκτός από τις μακροσκοπικές μεθόδους, θα εφαρμοστεί μια σειρά αναλυτικών μεθόδων για την καλύτερη τεκμηρίωση αλλά και για την συμπλήρωση πληρέστερων πληροφοριών, που αφορούν στις παθολογικές αλλοιώσεις, στην διατροφή, στη συγγένεια και στον τόπο καταγωγής των ανθρώπων αυτών, δηλαδή εάν πρόκειται για άτομα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμφίπολη ή για άτομα που μετακινήθηκαν από κάπου αλλού κατά την διάρκεια της ζωής τους και ενταφιάστηκαν στο συγκεκριμένο ταφικό μνημείο…’
Στην συνέχεια των ανωτέρω μπήκα στην διαδικασία να ψάξω στο διαδίκτυο,αναφορές για τους πιθανούς τραυματισμούς του Μ. Αλεξάνδρου κατά την εκστρατεία του!
Το πρόβλημα είναι δυστυχώς ότι δεν ξέρουμε τα ακριβή σημεία που χτυπήθηκε το σώμα του (π.χ. αριστερό πόδι η δεξί?).
Σε ένα, ή το πολύ δύο χτυπήματα μπορούμε να κάνουμε εικασίες ,όπως το χτύπημα στον ώμο (χτύπημα Νο 4),διότι μας λέει..
«Ένα βέλος του διατρύει την ασπίδα και τον θώρακα και τον τραυματίζει, εισχωρώντας στον ώμο του»
Η ασπίδα που είχε ο Μ.Α ήταν η περιγραφόμενη από τον Όμηρο στο έπος της Ιλιάδας πάνχαλκη ασπίδα του Αχιλλέα .Ανήκε στον στρογγυλό τύπο της ασπίδας της ύστερης μυκηναϊκής εποχής χωρίς ελλειψοειδή εγκοπή και είναι ότι ωραιότερο έχει να επιδείξει αυτός ο τύπος της ασπίδας, την οποία, κατά κανόνα την βαστούσαν με το αριστερό χέρι !
Άρα εδώ έχουμε χτύπημα στην αριστερή μεριά του θώρακα και αριστερό ώμο!!!
Ο Αλέξανδρος πολεμούσε πάντα στην πρώτη γραμμή, ποτέ δεν υπήρξε θεατής στις μάχες. Κάθε φορά μπορεί να ήταν και η τελευταία του φορά. Κάθε φορά διακινδύνευε όπως όλοι, να μη δει τη δύση του ήλιου, να δειπνήσει στα ανάκτορα του ΄Αδη, όπως έλεγαν στην εποχή του, στην περίπτωση που πέθαινε κάποιος στην μάχη. Κάθε φορά όλοι έβλεπαν τις πλάτες του. Πρώτος μεταξύ των πρώτων στην διακινδύνευση του θανάτου. Το γεγονός ότι επέζησε σε τόσες φοβερές μάχες, μόνο στην θεία πρόνοια μπορεί να αποδοθεί και όχι στατιστικά. Στατιστικά είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει, αν αναλογιστούμε ότι οι μάχες ήταν σώμα προς σώμα, σε μεγάλο πεδίο εμπλοκής μάχης με πολεμιστές, άλογα και όπλα παντός είδους.
Αν σκεφθούμε ότι για 11 ολόκληρα χρόνια πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή και ότι αυτός ο συλλογισμός επιβεβαιώνεται έμμεσα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, στην ομιλία του στην πόλη της ΄Ωπιδος (30 χιλιόμετρα ανατολικά της σημερινής Βαγδάτης) τον Ιούλιο του 324 π.Χ.
Η ομιλία του εκείνη είχε ως αφορμή τη δεύτερη εξέγερση (μετά την πρώτη στον ΄Υφαση ποταμό, που ήδη αναφέραμε) – απείθεια του στρατού του, την οποία κατέστειλε βίαια. Στην ομιλία του εκείνη είπε μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα:
«Και ποίος από εσάς ισχυρίζεται, πως κοπίασε για μένα περισσότερο από όσο εγώ για εκείνον;
Όποιος λοιπόν από εσάς έχει τραύματα, να γδυθεί να τα δείξει και εγώ θα δείξω τα δικά μου τραύματα ένα-ένα!
Μα μήπως υπάρχει μέρος του σώματός μου μπροστά, που να μην έχει πληγωθεί; Δεν υπάρχουν όπλα χειρός ή όπλα παντός είδους, σημάδια των οποίων να μη φέρω επάνω μου!
Από μηχανήματα και από πέτρες, σε πολλά σημεία του σώματός μου έχω τραυματισθεί για εσάς και για την δόξα σας, και για τον πλούτο σας, και σας οδηγώ πάντοτε νικητές δια μέσου κάθε γης και θαλάσσης, και δια μέσου όλων των πεδιάδων, των ποταμών και των βουνών!»
Αυτή είναι η εικόνα που κατέγραψα από διάφορες πηγές για τα τραύματα που δέχτηκε κατά την διάρκεια των 11 χρόνων τις εκστρατείας του!
Που μόνο ΔΕΟΣ και ΣΕΒΑΣΜΟ μπορούν να προκαλέσουν….
Οστεοαρθρίτιδα –Σπονδυλαρθρίτιδα
Γενικά
Πρόκειται για χρόνια εξελικτική πάθηση, που χαρακτηρίζεται από βαθμιαία φθορά του αρθρικού χόνδρου, καταστροφή του υποχόνδριου οστού και από αντιδραστική ανάπτυξη νέου οστού με την μορφή των οστεοφύτων, δηλαδή μικρών οστέινων προεκτάσεων (τα περίφημα «άλατα»). Ο αρθρικός υμένας αντιδρά σε αυτήν κατάσταση παράγοντας περισσότερο αρθρικό υγρό με αποτέλεσμα την παρουσία οιδήματος.
Το δεύτερο σημείο στην ανακοίνωση ήταν: αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας και σπονδυλοαρθρίτιδας σε διαφορετικά σημεία των σκελετών!
Τα συχνότερα αίτια είναι οι εκφυλιστικές παθήσεις (εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα) δηλαδή η φθορά της άρθρωσης με την πάροδο του χρόνου. Η παραπάνω κατάσταση μπορεί να έχει κληρονομικό χαρακτήρα. Ειδικές παθήσεις όπως οι κολλαγονώσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, γονοκοκκική αρθρίτιδα κ.ά.), καταστάσεις όπως νόσοι του αίματος (αιμορροφιλία), κακώσεις και τραύματα των αρθρώσεων και η υπερβολική χρήση αυτών μπορεί να είναι αίτια μιας οστεοαρθρίτιδας.
Οι οστεοαρθρίτιδες αφορούν όλες τις ηλικίες και τα δύο φύλα ανάλογα με το αίτιο. Οι εκφυλιστικές οστεοαρθρίτιδες παρατηρούνται στα άτομα μεγάλης ηλικίας (50 ετών και άνω). Είναι βέβαιο ότι η υπερβολική χρήση μιας άρθρωσης αποτελεί το εναρκτήριο στοιχείο για τη φθορά και καταστροφή αυτής (οστεοαρθρίτιδα).
Προσβάλλει τις μεγαλύτερες ηλικίες – το 75% περίπου των ανθρώπων άνω των 65 ετών.
Το γόνατο είναι η πλέον συνήθης μεγάλη άρθρωση που προσβάλλεται από αρθρίτιδα, ενώ το ισχίο ακολουθεί. Άλλες αρθρώσεις που προσβάλλονται είναι οι αρθρώσεις της άκρας χειρός, και της σπονδυλικής στήλης (εκφυλιστική σπονδυλαρθροπάθεια). Αρθρώσεις που προσβάλλονται πολύ λιγότερο συχνά είναι η ποδοκνημική, του καρπού, του αγκώνα και του ώμου.
Συγκεκριμένα επαγγέλματα
…όπως αυτά με επαναλαμβανόμενη κάμψη γόνατος, γονάτισμα ή άρση βαρέων αντικειμένων συνδέονται με μεγαλύτερη συχνότητα οστεοαρθρίτιδας γόνατος ή σπονδυλαρθρίτιδας.
Αθλήματα με συχνούς τραυματισμούς … όπως το ποδόσφαιρο και το σκι αλλά και ο πρωταθλητισμός. Αντίθετα, το κολύμπι, το τζόκιγκ και το τρέξιμο στο πλαίσιο ενός φυσιολογικού προγράμματος γυμναστικής (όχι πρωταθλητισμός) δεν φαίνεται να συνδέεται με την εκδήλωση νόσου.
334 π.Χ ξεκινάει η μεγάλη εκστρατεία
(άδεια χρήσης CC-BY-SA, αρχικός δημιουργός: George Tsiagalakis, πηγή:https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Εκστρατείες_του_Μεγάλου_Αλεξάνδρου.svg )
Ο στρατός του Μ. Αλεξάνδρου μέσα σε 11 χρόνια (που κράτησε η εκστρατεία) διένυσε 19.000 χλμ. από την Ελλάδα ως την Ινδία νικώντας όλους τους αντιπάλους που συνάντησε .
Οπότε, οι κακουχίες και οι καταπόνηση που δέχτηκε το σώμα του (και από τα τραύματα )κατά την διάρκεια αυτή ήταν τεράστια και επίπονη .
Τι απάντηση, λοιπόν θα δοθεί επί του διερευνούμενου περί των ατόμων που ‘γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμφίπολη ή για άτομα που μετακινήθηκαν από κάπου αλλού κατά την διάρκεια της ζωής τους και ενταφιάστηκαν στο συγκεκριμένο ταφικό μνημείο.’ όταν ,κάποιος όπως ο Μέγας Αλέξανδρος έχει περάσει τα μισά χρόνια της ζωής του πάνω σε ένα άλογο, ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ από το τόπο που γεννήθηκε ???
‘Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,
νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις’.
Με σεβασμό και βαθύτατη εκτίμηση
Κώστας (Θρίξ) Γιαγκούδης
(Πηγή : http://www.safem.gr/index.php/istoria/traumatismoi)
empedotimos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
=============================
1ος Τραυματισμός στην Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου
335πΧ
Δέχθηκε κατά την μάχη του Πελλίου ή Πηλίου χτύπημα από ρόπαλο στον λαιμό και ακόμη χτύπημα πέτρας στο κεφάλι.
2ος Τραυματισμός στη μάχη του Γρανικού ποταμού
22 Μαιου 334πΧ
Οι επικεφαλής των Περσών με πρώτο τον Μιθριδάτη, ορμούν εναντίον του Αλεξάνδρου. Ο Μιθριδάτης τον κτυπάει με το ακόντιο στον ώμο, αλλά ο Αλέξανδρος τον σκοτώνει με το δόρυ του.
Στη συνέχεια ο αδελφός του νεκρού πλέον Μιθριδάτη, ο Ρισάκης, κτυπάει με το ξίφος τουτον Αλέξανδρο στο κεφάλι. Η περικεφαλαία του Αλεξάνδρου κόβεται στα δύο και η λεπίδα του Ρισάκη αγγίζει – διαπερνά το δέρμα του μετώπου του Αλεξάνδρου.
3ος Τραυματισμός στην μάχη της Ισσούς
12 Νοεμβρίου του έτους 333 π.Χ
Το Θεσσαλικό ιππικό του Αλεξάνδρου, δέχθηκε άγρια επίθεση από το ιππικό του Ναβαρζάνη, ενώ ταυτόχρονα οι μακεδονικές φάλαγγες δέχονταν τρομερή επίθεση από τους ΄Ελληνες μισθοφόρους των Περσών.
Για τον λόγο αυτό ενώ ο Αλέξανδρος διέλυε το κέντρο της περσικής παράταξης και διασπούσε το αντίστοιχο αριστερό της, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, στρίβει αριστερά με τους υπασπιστές του και επιτίθεται πλευρικά στους ιππείς του Ναβαρζάνη και στους ΄Ελληνες μισθοφόρους.
Στη διάρκεια αυτού του επικίνδυνου ελιγμού στο πεδίο της μάχης, ο Αλέξανδρος πληγώθηκε στον μηρό. (3)
Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τον τραυματισμό του στην μάχη της Ισσούς. Λαμβανομένου υπόψη ότι η μάχη της Ισσού ήταν ίσως η πλέον κρίσιμη και δύσκολη από στρατιωτικής και στρατηγικής άποψης, κατά την διάρκεια της εκστρατείας στην Ασία,αυθαίρετα μπορεί να υποθέσουμε, ότι ίσως ο τραυματισμός του αυτός να ήταν σοβαρός,με δεδομένο την σφοδρότητα της συγκεκριμένης μεγάλης μάχης αλλά και τον χαρακτήρα του Αλεξάνδρου.
4ος Τραυματισμός στην κατάληψη της Γάζας
Σεπτέμβριος του έτους 332 π.Χ.
Ένα βέλος του διατρύει την ασπίδα και τον θώρακα και τον τραυματίζει, εισχωρώντας στον ώμο του.
5ος Τραυματισμός στην Κυρούπολη της Σογδιανής-Αφγανιστάν
332 π.Χ.
Ο Αλέξανδρος τους επιτέθηκε, για να τιμωρήσει αυτή την επιδρομή τους. Τριάντα χιλιάδες Σκύθες υποχώρησαν στα απρόσιτα και οχυρωμένα βουνά τους, ενώ οι Έλληνες επιτίθεντο συνεχώς και με σκληρότητα. Κατά τη διάρκεια αυτών των επίμονων ελληνικών επιθέσεων,ο Αλέξανδρος έσπασε την κνήμη του από χτύπημα βέλους.
6ος Τραυματισμός στον ποταμό Ιαξάρτη-Σογδιανή-Αφγανιστάν
?π.Χ
Κατά τη διάρκεια της μάχης τραυματίστηκε ο Κρατερός αλλά και ο ίδιος ο Αλέξανδρος. Ο τραυματισμός του Αλεξάνδρου εξόργισε τους΄Ελληνες, που κατέλαβαν συντομότερα την πόλη-φρούριo!
7ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Την άνοιξη του 327 π.Χ
Στην πορεία του αυτή αντιμετώπισε τη φυλή των Ασπασίων. Τους επιτέθηκε αμέσως στην πρώτη οχυρωμένη πόλη τους, με αποτέλεσμα να διενεργηθεί σκληρότατη συμπλοκή, στην οποία τραυματίστηκε ελαφρά στον ώμο, από βέλος που διέτρησε τον θώρακά του.
8ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
327π.Χ
Ο Αλέξανδρος καταδιώκοντας τους αντιπάλους του ως τα τείχη της πόλης, τραυματίστηκε στον αστράγαλο από βέλος που εκτοξεύθηκε από τις επάλξεις των τειχών!
9ος Τραυματισμός στο Πακιστάν
Στα μέσα Νοεμβρίου του 326 π.Χ.
Tην επίθεση κατά της ακρόπολης άρχισε πρώτος ο Αλέξανδρος, επίθεση δύσκολη και πολύπλοκη. Ο Αλέξανδρος άρπαξε μία σκάλα τη στήριξε στο τείχος και με την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του άρχισε να ανεβαίνει το τείχος, ενώ τον ακολουθούσε ο Πευκέστας.
Ο Πευκέστας κρατούσε την «ασπίδα του Αχιλλέα», την οποία είχε πάρει από τον Ναό της Ιλιάδος Αθηνάς στην Τροία ο Αλέξανδρος και την είχε συνεχώς μαζί του, σε όλες ανεξαιρέτως τις μάχες.
Ακολουθούσαν στην ίδια σκάλα ο Λεοννάτος του Αντέου, σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου. Πολύ κοντά με άλλη σκάλα, ένας στρατευμένος διμοιρίτης ο Αβρέας, ανέβαινε και αυτός στις επάλξεις.
Ο Αλέξανδρος έχοντας στο δεξί του χέρι το ξίφος, φθάνει στο ύψος των επάλξεων, φονεύει τους αντιπάλους που βρήκε μπροστά του και κάποια στιγμή βρίσκεται πάνω στο τείχος. Μαζί του είχαν προλάβει να ανεβούν ο Πευκέστας, ο Λεοννάτος και ο Αβρέας. Ο Αλέξανδρος και η συνοδεία των τριών, βρέθηκαν απομονωμένοι πάνω στο τείχος, μόνοι με τους αντιπάλους.
Οι υπασπιστές του Αλεξάνδρου, που παρακολουθούσαν από κάτω τα δρώμενα στις επάλξεις, όρμησαν όλοι μαζί για να προστατεύσουν τον Αλέξανδρο, αλλά η σκάλα υπό το βάρος τόσων ανθρώπων κατέρρευσε. Ο Αλέξανδρος πολεμούσε με μανία, πλέον για την ίδια του την ζωή.
Οι αντίπαλοι τον σημάδευαν με βέλη, ακόντια και παντός είδους όπλα αλλά από μακριά, γιατί κανείς τους δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου ουρλιάζοντας, τον παρακινούσαν να πηδήξει πάνω στα σώματά τους έξω απότα τείχη για να σώσει τη ζωή του. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μεν, αλλά όχι προς τους ΄Ελληνες αλλά μέσα στην ακρόπολη του εχθρού.
Ο επικεφαλής της φρουράς των Μαλλών επιτίθεται στον Αλέξανδρο και πέφτει νεκρός από το χέρι του. Την ίδια τύχη είχαν και άλλοι δύο. Κοντά στον Αλέξανδρο βρέθηκαν κάποια στιγμή και οι τρεις που είχαν προλάβει να ανέβουν μαζί του.
Όμως ο γενναίος διμοιρίτης ο Αβρέας σκοτώνεται δίπλα στον Αλέξανδρο, από βέλος που τον χτύπησε στο μέτωπο. Την ίδια σχεδόν στιγμή ένα άλλο βέλος τραυματίζει τον Αλέξανδρο στο στήθος, διαπερνά την πανοπλία του και εισέρχεται στον πνεύμονά του.
Ο Αλέξανδρος όταν το τραύμα παραμένει ακόμη ζεστό συνεχίζει να μάχεται, παρά την σοβαρότητα του τραυματισμού του. Η αιμορραγία όμως που ακολουθεί τον σωριάζει λιπόθυμο πάνω στην ασπίδα του.
Ο Αλέξανδρος μεταφέρεται στο ελληνικό στρατόπεδο, με το βέλος σταθερά καρφωμένο στον πνεύμονά του. Το βέλος αφήρεσε τελικά ο πασίγνωστος ιατρός από την νήσο Κω, ο Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος, ο ίδιος ιατρός που αφήρεσε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου στην πολιορκία της Μεθώνη.
Στην αφαίρεση του βέλους συμμετείχε και ίδιος ο Αλέξανδρος. Επειδή όλοι εφοβούντο μήπως το στέλεχος του βέλους σπάσει και παραμείνει στον πνεύμονα, ο Αλέξανδρος άρχισε να κόβει με μαχαίρι το στέλεχος σύρριζα στο στήθος του αλλά λιποθύμησε ξανά, όταν δε συνήλθε διέταξε να τον εγχειρήσουν με τόλμη και θάρρος, φωνάζοντάς τους γιατί έκλαιγαν και αποκαλώντας τους λιποτάκτες γιατί δεν τον βοηθούσαν.
Η κατάσταση της υγείας του Αλεξάνδρου σταθεροποιήθηκε μετά από επτά ημέρες, λόγωτης δυνατής του κράσης και του γυμνασμένου σώματός .
10. Τραυματισμοι
Πρέπει μετά βεβαιότητος να προδικάσουμε, ότι οι τραυματισμοί του Αλεξάνδρου θα πρέπει να ήταν περισσότεροι από αυτούς που κατέγραψαν οι σύγχρονοί του συγγραφείς,αν σκεφθούμε ότι για 14 ολόκληρα χρόνια πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή και ότι αυτός ο συλλογισμός επιβεβαιώνεται έμμεσα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, στην ομιλία του στην πόλη της ΄Ωπιδος (30 χιλιόμετρα ανατολικά της σημερινής Βαγδάτης) τον Ιούλιο του 324 π.Χ.
Η ομιλία του εκείνη είχε ως αφορμή τη δεύτερη εξέγερση (μετά την πρώτη στον ΄Υφαση ποταμό, που ήδη αναφέραμε) – απείθεια του στρατού του, την οποία κατέστειλε βίαια. Στην ομιλία του εκείνη είπε μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα:
«Και ποίος από εσάς ισχυρίζεται, πως κοπίασε για μένα περισσότερο από όσο εγώ για εκείνον;
Όποιος λοιπόν από εσάς έχει τραύματα, να γδυθεί να τα δείξει και εγώ θα δείξω τα δικά μου τραύματα ένα-ένα!
Μα μήπως υπάρχει μέρος του σώματός μου μπροστά, που να μην έχει πληγωθεί; Δεν υπάρχουν όπλα χειρός ή όπλα παντός είδους, σημάδια των οποίων να μη φέρω επάνω μου!Από μηχανήματα και από πέτρες, σε πολλά σημεία του σώματός μου έχω τραυματισθεί για εσάς και για την δόξα σας, και για τον πλούτο σας, και σας οδηγώ πάντοτε νικητές δια μέσου κάθε γης και θαλάσσης, και δια μέσου όλων των πεδιάδων, των ποταμών και των βουνών!»
Eξιστορούν οι βιογράφοι του, Πλούταρχος και Αρριανός, ορισμένους από τους πολλούς τραυματισμούς, τους οποίους υπέστη ο Αλέξανδρος στους πολεμικούς του αγώνες, και με πόσο θάρρος και δύναμη θέλησης τους αντιμετώπισε. Διότι, όπως οι ίδιοι μας πληροφορούν δεν υπήρχε μέρος του σώματός του, από την κεφαλή μέχρι τα πόδια, που να μην είχε δεχθεί τα πλήγματα των εχθρών του :
Ήδη από νωρίς, στην εκστρατεία εναντίον των Ιλλυριών, χτυπήθηκε με πέτρα σφενδόνης στο κεφάλι και με ρόπαλο στον λαιμό. Στην μάχη του Γρανικού, το κράνος του σχίστηκε από πλήγμα βαρβαρικής σπάθης και πληγώθηκε στο τριχωτό της κεφαλής του.Στην πολιορκία της Γάζας, βλήμα καταπέλτη του διαπέρασε την ασπίδα και τον θώρακα χτυπώντας τον στον ώμο με τόση σφοδρότητα, ώστε ο ώμος βγήκε από την θέση του και ο ίδιος, στριφογυρίζοντας από τον πόνο, έπεσε από το άλογό του.Στην έφοδο κατά του Δαρείου στην μάχη της Ισσού πληγώθηκε με ξίφος στο μηρό από τον ίδιο το Δαρείο, με τον οποίον πιάστηκαν στα χέρια, πριν αυτός τραπεί σε φυγή, όπως εξιστορεί ο Χάρης και ο Πλούταρχος. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος αναφέρθηκε στο θέμα αυτό σε επιστολή του προς τον Αντίπατρο, χωρίς να δίνει στην πληγή του μεγάλη σημασία. Στα Μαράκανδα, στην χώρα των Σογδιανών, τραυματίστηκε βαριά, αφού το οστό της κερκίδας της κνήμης του έσπασε από βολή μεγάλου βέλους και το ένα άκρο της σπασμένης κερκίδας βγήκε έξω από την σάρκα του. Ο τραυματισμός αυτός αποτελεί συντριπτικό κάταγμα με σχίσιμο των ιστών των περιβαλλόντων μυών, το οποίον, με την σημερινή πρόοδο της επιστήμης, καθιστά τον τραυματία ανήμπορο από κάθε σοβαρή δραστηριότητα διά μεγάλο χρονικό διάστημα. Όμως ο Αλέξανδρος, μετά τον ελάχιστο χρόνο της ίασης, ετίθετο πάλι επικεφαλής του στρατού του, οδηγώντας τον σε νέες μάχες.
Στην χώρα των Ασπασίων πληγώθηκε από τόξευμα στον ώμο, ενώ στην χώρα των Γανδρίδων, πληγώθηκε στο πόδι. Στην Υρκανίατον χτύπησαν με πέτρα στον τράχηλοκαι δι’ αρκετές ημέρες τα μάτια του είχαν μαυρίσει ολόγυρα, κινδυνεύοντας να χάσει το φώς του. Στους Ασσακινούς με βέλος ινδικό τραυματίστηκε στον αστράγαλο και στους εταίρους του, οι οποίοι έσπευσαν να τον περιποιηθούν, είπε χαμογελώντας να μην ανησυχούν, διότι «αίμα είναι αυτό που βλέπουν και όχι θεϊκός ιχώρ». Στους Μαλλούς, ορμώντας μόνος του εναντίον των εχθρών του, και αποκομμένος από τους άνδρες του, τοξεύτηκε από Ινδό και η σιδερένια αιχμή του βέλους διαπέρασε το θώρακα και καρφώθηκε στα πλευρά του στην περιοχή του μαστού, τραυματίζοντάς τον σοβαρά.
Με το βέλος καρφωμένο στα πλευρά του συνέχισε να πολεμά και να αντιμετωπίζει τα δόρατα και τα ξίφη πολλών εχθρών, σκοτώνοντας αρκετούς, μέχρις ότου τρείς εταίροι του,
ο Πευκέστας, ο Λεονάτος και ο Λιμναίος κατάφεραν να βρεθούν κοντά του διά να τον βοηθήσουν.
Στον αγώνα αυτόν τραυματίστηκε ο Πευκέστας και σκοτώθηκε ο Λιναίος, ενώ ο Αλέξανδρος δέχτηκε και άλλο χτύπημα με ρόπαλο βαρβάρου στον τράχηλο. Παρά τα χτυπήματα, κατάφερε να σταθεί όρθιος και να σκοτώσει τον βάρβαρο. Όταν τελικά οι Μακεδόνες κατόρθωσαν να τον πλησιάσουν, τον τράβηξαν σχεδόν λιπόθυμο και τον μετέφεραν στην σκηνή του. Με μεγάλη δυσκολία έκοψαν το ξύλινο στέλεχος του βέλους με πριόνι και του έβγαλαν το θώρακα. Η εξαγωγή της αιχμής ήταν πολύ επώδυνη και παρ’ ολίγο να τον στείλει στον θάνατο, διότι το τραύμα ήταν μεγάλο με πλάτος τρία δάκτυλα και μήκος τέσσερα και η αιχμή είχε σφηνωθεί σε ένα από τα οστά. Παρ’ όλα αυτά ο Αλέξανδρος, μετά από μερικές ημέρες, μαθαίνοντας την ανησυχία των στρατιωτών του, βγήκε να τους καθησυχάσει και αφού θυσίασε στους θεούς, ετοιμάστηκε να συνεχίσει την αποστολή του!
Πάμε τώρα στην ανακοίνωση του ΥπΠοΑ.
Αναφέρονται επι λέξει τα ακόλουθα:
‘… Άτομα 2 και 3 : Δύο άνδρες, 35 έως 45 ετών.
Τα δύο άτομα (2 και 3), από τα τέσσερα, που είχαν δεχτεί ενταφιασμό, μπορούν με ασφάλεια να αποδοθούν σε άνδρες, βάσει:
1) των ανατομικών σημείων στα οστά της πυέλου (λεκάνης) (αριστερό και δεξιό ηβικό οστό και ειδικότερα κοιλιακό τόξο, υποηβική κοιλότητα και μέση επιφάνεια των οστών, αριστερή πρωτιαία αύλακα, αριστερό και δεξιό ισχιακό κύρτωμα, αριστερή και δεξιά κοτύλη, μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 2 και δεξιό ισχιακό κύρτωμα και μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 3)
2) της μορφολογικής διάπλασης των μακρών οστών (μετρήσεις των μακρών οστών).
Οι δύο άνδρες είναι σχετικά κοντά ηλικιακά, στην κατηγορία των 35 έως 45 ετών: Ο ένας, στις αρχές και ο δεύτερος, προς το τέλος της κατηγορίας αυτής.
Ο προσδιορισμός της ηλικίας για το άτομο 2 βασίστηκε:
1) στις δύο ηβικές συμφύσεις (πρόσθιο τμήμα της λεκάνης),
2) στις εκφυλιστικές αλλοιώσεις της ωτοειδούς επιφάνειας της αριστερής πυέλου (η περιοχή της λεκάνης που αρθρώνεται με το ιερό οστό),
3) στην πλήρη συνοστέωση των επιφύσεων των στερνικών άκρων και στις δύο κλείδες.
Ο προσδιορισμός του ηλικιακού εύρους για το άτομο 3, βασίστηκε στη δεξιά ηβική σύμφυση.
Σημειώνεται ότι ο σχετικά νεαρότερος από τους δύο άνδρες
(άτομο 2) φέρει ίχνη τομών (cut marks) στην αριστερή άνω θωρακική μοίρα, σε δύο πλευρές και αυχενικό σπόνδυλο, (Εικ. 9-11) καθώς και στην κάτω επιφάνεια του στερνικού άκρου της αριστερής κλείδας. Ταυτίζονται πιθανόν με επιθετικά χτυπήματα-τραυματισμούς, που θα πρέπει να έγιναν εξ επαφής με αιχμηρό όργανο π.χ. μαχαιρίδιο, και προκάλεσαν το θάνατο του, καθώς δεν διακρίνονται ενδείξεις επούλωσης.
Ο δεύτερος άνδρας (άτομο 3), λίγο μεγαλύτερος σε σχέση με τον πρώτο, έχει ενδείξεις εγκάρσιου, πλήρως επουλωμένου, κατάγματος στη δεξιά του κερκίδα, σχετικά κοντά στο δεξιό καρπό. Επιπλέον, και οι δύο άνδρες παρουσιάζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας και σπονδυλαρθρίτιδας σε διαφορετικά σημεία των σκελετών τους.
Σε ό,τι αφορά το ανάστημα των ανδρών μετά από τη συνδυαστική εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων στις μετρήσεις των μακρών οστών, εκτιμάται στα 168 εκ. για το άτομο 2 και στα 162-163 εκ. για το άτομο 3.
Στα σκελετικά ευρήματα του ταφικού μνημείου του λόφου Καστά, εκτός από τις μακροσκοπικές μεθόδους, θα εφαρμοστεί μια σειρά αναλυτικών μεθόδων για την καλύτερη τεκμηρίωση αλλά και για την συμπλήρωση πληρέστερων πληροφοριών, που αφορούν στις παθολογικές αλλοιώσεις, στην διατροφή, στη συγγένεια και στον τόπο καταγωγής των ανθρώπων αυτών, δηλαδή εάν πρόκειται για άτομα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμφίπολη ή για άτομα που μετακινήθηκαν από κάπου αλλού κατά την διάρκεια της ζωής τους και ενταφιάστηκαν στο συγκεκριμένο ταφικό μνημείο…’
Στην συνέχεια των ανωτέρω μπήκα στην διαδικασία να ψάξω στο διαδίκτυο,αναφορές για τους πιθανούς τραυματισμούς του Μ. Αλεξάνδρου κατά την εκστρατεία του!
Το πρόβλημα είναι δυστυχώς ότι δεν ξέρουμε τα ακριβή σημεία που χτυπήθηκε το σώμα του (π.χ. αριστερό πόδι η δεξί?).
Σε ένα, ή το πολύ δύο χτυπήματα μπορούμε να κάνουμε εικασίες ,όπως το χτύπημα στον ώμο (χτύπημα Νο 4),διότι μας λέει..
«Ένα βέλος του διατρύει την ασπίδα και τον θώρακα και τον τραυματίζει, εισχωρώντας στον ώμο του»
Η ασπίδα που είχε ο Μ.Α ήταν η περιγραφόμενη από τον Όμηρο στο έπος της Ιλιάδας πάνχαλκη ασπίδα του Αχιλλέα .Ανήκε στον στρογγυλό τύπο της ασπίδας της ύστερης μυκηναϊκής εποχής χωρίς ελλειψοειδή εγκοπή και είναι ότι ωραιότερο έχει να επιδείξει αυτός ο τύπος της ασπίδας, την οποία, κατά κανόνα την βαστούσαν με το αριστερό χέρι !
Άρα εδώ έχουμε χτύπημα στην αριστερή μεριά του θώρακα και αριστερό ώμο!!!
Ο Αλέξανδρος πολεμούσε πάντα στην πρώτη γραμμή, ποτέ δεν υπήρξε θεατής στις μάχες. Κάθε φορά μπορεί να ήταν και η τελευταία του φορά. Κάθε φορά διακινδύνευε όπως όλοι, να μη δει τη δύση του ήλιου, να δειπνήσει στα ανάκτορα του ΄Αδη, όπως έλεγαν στην εποχή του, στην περίπτωση που πέθαινε κάποιος στην μάχη. Κάθε φορά όλοι έβλεπαν τις πλάτες του. Πρώτος μεταξύ των πρώτων στην διακινδύνευση του θανάτου. Το γεγονός ότι επέζησε σε τόσες φοβερές μάχες, μόνο στην θεία πρόνοια μπορεί να αποδοθεί και όχι στατιστικά. Στατιστικά είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει, αν αναλογιστούμε ότι οι μάχες ήταν σώμα προς σώμα, σε μεγάλο πεδίο εμπλοκής μάχης με πολεμιστές, άλογα και όπλα παντός είδους.
Αν σκεφθούμε ότι για 11 ολόκληρα χρόνια πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή και ότι αυτός ο συλλογισμός επιβεβαιώνεται έμμεσα από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, στην ομιλία του στην πόλη της ΄Ωπιδος (30 χιλιόμετρα ανατολικά της σημερινής Βαγδάτης) τον Ιούλιο του 324 π.Χ.
Η ομιλία του εκείνη είχε ως αφορμή τη δεύτερη εξέγερση (μετά την πρώτη στον ΄Υφαση ποταμό, που ήδη αναφέραμε) – απείθεια του στρατού του, την οποία κατέστειλε βίαια. Στην ομιλία του εκείνη είπε μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα:
«Και ποίος από εσάς ισχυρίζεται, πως κοπίασε για μένα περισσότερο από όσο εγώ για εκείνον;
Όποιος λοιπόν από εσάς έχει τραύματα, να γδυθεί να τα δείξει και εγώ θα δείξω τα δικά μου τραύματα ένα-ένα!
Μα μήπως υπάρχει μέρος του σώματός μου μπροστά, που να μην έχει πληγωθεί; Δεν υπάρχουν όπλα χειρός ή όπλα παντός είδους, σημάδια των οποίων να μη φέρω επάνω μου!
Από μηχανήματα και από πέτρες, σε πολλά σημεία του σώματός μου έχω τραυματισθεί για εσάς και για την δόξα σας, και για τον πλούτο σας, και σας οδηγώ πάντοτε νικητές δια μέσου κάθε γης και θαλάσσης, και δια μέσου όλων των πεδιάδων, των ποταμών και των βουνών!»
Αυτή είναι η εικόνα που κατέγραψα από διάφορες πηγές για τα τραύματα που δέχτηκε κατά την διάρκεια των 11 χρόνων τις εκστρατείας του!
Που μόνο ΔΕΟΣ και ΣΕΒΑΣΜΟ μπορούν να προκαλέσουν….
Οστεοαρθρίτιδα –Σπονδυλαρθρίτιδα
Γενικά
Πρόκειται για χρόνια εξελικτική πάθηση, που χαρακτηρίζεται από βαθμιαία φθορά του αρθρικού χόνδρου, καταστροφή του υποχόνδριου οστού και από αντιδραστική ανάπτυξη νέου οστού με την μορφή των οστεοφύτων, δηλαδή μικρών οστέινων προεκτάσεων (τα περίφημα «άλατα»). Ο αρθρικός υμένας αντιδρά σε αυτήν κατάσταση παράγοντας περισσότερο αρθρικό υγρό με αποτέλεσμα την παρουσία οιδήματος.
Το δεύτερο σημείο στην ανακοίνωση ήταν: αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας και σπονδυλοαρθρίτιδας σε διαφορετικά σημεία των σκελετών!
Τα συχνότερα αίτια είναι οι εκφυλιστικές παθήσεις (εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα) δηλαδή η φθορά της άρθρωσης με την πάροδο του χρόνου. Η παραπάνω κατάσταση μπορεί να έχει κληρονομικό χαρακτήρα. Ειδικές παθήσεις όπως οι κολλαγονώσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, γονοκοκκική αρθρίτιδα κ.ά.), καταστάσεις όπως νόσοι του αίματος (αιμορροφιλία), κακώσεις και τραύματα των αρθρώσεων και η υπερβολική χρήση αυτών μπορεί να είναι αίτια μιας οστεοαρθρίτιδας.
Οι οστεοαρθρίτιδες αφορούν όλες τις ηλικίες και τα δύο φύλα ανάλογα με το αίτιο. Οι εκφυλιστικές οστεοαρθρίτιδες παρατηρούνται στα άτομα μεγάλης ηλικίας (50 ετών και άνω). Είναι βέβαιο ότι η υπερβολική χρήση μιας άρθρωσης αποτελεί το εναρκτήριο στοιχείο για τη φθορά και καταστροφή αυτής (οστεοαρθρίτιδα).
Προσβάλλει τις μεγαλύτερες ηλικίες – το 75% περίπου των ανθρώπων άνω των 65 ετών.
Το γόνατο είναι η πλέον συνήθης μεγάλη άρθρωση που προσβάλλεται από αρθρίτιδα, ενώ το ισχίο ακολουθεί. Άλλες αρθρώσεις που προσβάλλονται είναι οι αρθρώσεις της άκρας χειρός, και της σπονδυλικής στήλης (εκφυλιστική σπονδυλαρθροπάθεια). Αρθρώσεις που προσβάλλονται πολύ λιγότερο συχνά είναι η ποδοκνημική, του καρπού, του αγκώνα και του ώμου.
Συγκεκριμένα επαγγέλματα
…όπως αυτά με επαναλαμβανόμενη κάμψη γόνατος, γονάτισμα ή άρση βαρέων αντικειμένων συνδέονται με μεγαλύτερη συχνότητα οστεοαρθρίτιδας γόνατος ή σπονδυλαρθρίτιδας.
Αθλήματα με συχνούς τραυματισμούς … όπως το ποδόσφαιρο και το σκι αλλά και ο πρωταθλητισμός. Αντίθετα, το κολύμπι, το τζόκιγκ και το τρέξιμο στο πλαίσιο ενός φυσιολογικού προγράμματος γυμναστικής (όχι πρωταθλητισμός) δεν φαίνεται να συνδέεται με την εκδήλωση νόσου.
334 π.Χ ξεκινάει η μεγάλη εκστρατεία
(άδεια χρήσης CC-BY-SA, αρχικός δημιουργός: George Tsiagalakis, πηγή:https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Εκστρατείες_του_Μεγάλου_Αλεξάνδρου.svg ) Ο στρατός του Μ. Αλεξάνδρου μέσα σε 11 χρόνια (που κράτησε η εκστρατεία) διένυσε 19.000 χλμ. από την Ελλάδα ως την Ινδία νικώντας όλους τους αντιπάλους που συνάντησε .
Οπότε, οι κακουχίες και οι καταπόνηση που δέχτηκε το σώμα του (και από τα τραύματα )κατά την διάρκεια αυτή ήταν τεράστια και επίπονη .
Τι απάντηση, λοιπόν θα δοθεί επί του διερευνούμενου περί των ατόμων που ‘γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμφίπολη ή για άτομα που μετακινήθηκαν από κάπου αλλού κατά την διάρκεια της ζωής τους και ενταφιάστηκαν στο συγκεκριμένο ταφικό μνημείο.’ όταν ,κάποιος όπως ο Μέγας Αλέξανδρος έχει περάσει τα μισά χρόνια της ζωής του πάνω σε ένα άλογο, ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ από το τόπο που γεννήθηκε ???
‘Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,
νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις’.
Με σεβασμό και βαθύτατη εκτίμηση
Κώστας (Θρίξ) Γιαγκούδης
(Πηγή : http://www.safem.gr/index.php/istoria/traumatismoi)
empedotimos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου