Όλοι σχεδόν κατηγορούν και απεχθάνονται τα κόμματα, αλλά την Κυριακή των εκλογών όλοι αυτοί που τα λένε αυτά, θα πάνε να ψηφίσουν τα κόμματα. Και μάλιστα κόμματα γόνων, πριγκίπων και συμφερόντων. Αυτή την υποκρισία θα πρέπει να την εξετάσει ειδικός γιατρός.
Όχι στα κόμματα, έχει δικαίωμα να το πει μόνο εκείνος που δεν θα πάει την Κυριακή των εκλογών στις κάλπες. Κανένας άλλος. Κομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα έχουμε και με αυτό πορευόμαστε. Αυτός που δεν το δέχεται δεν πάει στην κάλπη ή επαναστατεί για να το ανατρέψει. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια.
Και γιατί λοιπόν όχι σε ένα ακόμα καινούργιο κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό; Έτσι κι αλλιώς τα κόμματα είναι ιδιωτικά club. Χρηματοδοτούνται από όπου βρουν και ταυτόχρονα δεν τα ρυθμίζει ούτε τα ελέγχει κανείς. Ιδιωτικά μεν club, τα οποία όμως στοχεύουν στην κατάληψη της κρατικής εξουσίας. Έτσι δουλεύει η κομματική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ποιος είναι ο αντίλογος σ’ αυτό; Μήπως τελικά αυτοί που λένε όχι στα κόμματα, στην ουσία λένε όχι σε άλλα καινούργια κόμματα για μην κόψουν ψήφους από το δικό τους;;; Για να…. ψαχτούμε λίγο!!! Μήπως;;; Όχι λοιπόν υποκρισία.
Εννοείται ότι πρέπει να πάμε στις κάλπες. Η αποχή, το λευκό και το άκυρο, δίνουν δύναμη στα κόμματα εξουσίας. Έτσι έχουν φτιάξει οι εξουσιαστές το σύστημα. Θα πάμε λοιπόν, αλλά θα πάμε για να ψηφίσουμε έτσι ώστε να προκαλέσουμε τριγμούς και διάλυση στο σύστημα που μας έχει εγκλωβίσει στους θεσμούς του και μας χρησιμοποιεί απλά ως το νομιμοποιητικό ντεκόρ του.
Θα πείτε βέβαια πως η ψήφιση όποιου κόμματος (που αναγκαστικά μπαίνει στο σύστημα) δεν αλλάζει το σύστημα. Σωστά, αλλά δεν έχουμε άλλο τρόπο από το να ονειρευόμαστε ότι μέσω της ψήφου θα προκαλέσουμε ρωγμές στο σύστημα. Ίσως τελικά και να το μπορούμε.
Πέτρος Χασάπης
Όχι στα κόμματα, έχει δικαίωμα να το πει μόνο εκείνος που δεν θα πάει την Κυριακή των εκλογών στις κάλπες. Κανένας άλλος. Κομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα έχουμε και με αυτό πορευόμαστε. Αυτός που δεν το δέχεται δεν πάει στην κάλπη ή επαναστατεί για να το ανατρέψει. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια.
Και γιατί λοιπόν όχι σε ένα ακόμα καινούργιο κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό; Έτσι κι αλλιώς τα κόμματα είναι ιδιωτικά club. Χρηματοδοτούνται από όπου βρουν και ταυτόχρονα δεν τα ρυθμίζει ούτε τα ελέγχει κανείς. Ιδιωτικά μεν club, τα οποία όμως στοχεύουν στην κατάληψη της κρατικής εξουσίας. Έτσι δουλεύει η κομματική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ποιος είναι ο αντίλογος σ’ αυτό; Μήπως τελικά αυτοί που λένε όχι στα κόμματα, στην ουσία λένε όχι σε άλλα καινούργια κόμματα για μην κόψουν ψήφους από το δικό τους;;; Για να…. ψαχτούμε λίγο!!! Μήπως;;; Όχι λοιπόν υποκρισία.
Εννοείται ότι πρέπει να πάμε στις κάλπες. Η αποχή, το λευκό και το άκυρο, δίνουν δύναμη στα κόμματα εξουσίας. Έτσι έχουν φτιάξει οι εξουσιαστές το σύστημα. Θα πάμε λοιπόν, αλλά θα πάμε για να ψηφίσουμε έτσι ώστε να προκαλέσουμε τριγμούς και διάλυση στο σύστημα που μας έχει εγκλωβίσει στους θεσμούς του και μας χρησιμοποιεί απλά ως το νομιμοποιητικό ντεκόρ του.
Θα πείτε βέβαια πως η ψήφιση όποιου κόμματος (που αναγκαστικά μπαίνει στο σύστημα) δεν αλλάζει το σύστημα. Σωστά, αλλά δεν έχουμε άλλο τρόπο από το να ονειρευόμαστε ότι μέσω της ψήφου θα προκαλέσουμε ρωγμές στο σύστημα. Ίσως τελικά και να το μπορούμε.
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου