Ειναι πολλοί οι στρατιώτες που θέλουν να υπηρετήσουν στον Ισραηλινό στρατό, μάλιστα κάποιοι απο αυτούς όπως γράψαμε (διαβάστε εδω το άρθρο για τους "Μοναχικούς στρατιώτες") δεν ειναι καν Ισραηλινοί.
Ωστόσο υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις. Τις τελευταίες μέρες εχει κυκλοφορήσει σε διάφορα διεθνή δημοσιέυματα η άρνηση 50 έφεδρων στρατιωτικών στο να υπηρετήσουν στις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι έφεδροι σε ιστοσελίδα τους εχουν αναρτήσει την επιστολή που εξηγεί γιατι δεν θέλουν να λάβουν μέρος στην εν εξελίξει επιχείρηση του Ισραήλ, αν και ειχαν λάβει μέρος σε παλιότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η επιστολή των εφέδρων ειναι συγκλονιστική καθώς η κοινή γνώμη εχει συνδέσει όλους τους Ισραηλινούς με τα αιματηρά γεγονότα στην Γάζα, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις.
Στη επιστολή τους γράφουν:
Ήμασταν στρατιώτες σε διάφορες μονάδες και θέσεις των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων ένα γεγονός που τώρα μετανιώνουμε, διότι, στην υπηρεσία μας, ανακαλύψαμε ότι τα στρατεύματα που λειτουργούν στα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι οι μόνοι που εφαρμόζουν τους μηχανισμούς ελέγχου πάνω απο τις ζωές των Παλαιστινίων. Στην πραγματικότητα εμπλέκεται όλος ο στρατός. Για το λόγο αυτό, αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στα καθήκοντα μας και στηρίζουμε όλους εκείνους που αντιστέκονται οταν καλούνται να υπηρετήσουν.
Ο ισραηλινός στρατός ειναι ένα θεμελιώδες μέρος της ζωής των Ισραηλινών, είναι επίσης η δύναμη που κυβερνά τους Παλαιστίνιους που ζουν στα εδάφη που κατέλαβε το 1967. Όσο υπάρχει στην σημερινή δομή του, η γλώσσα και η νοοτροπία του μας ελέγχουν: Διαχωρίζουμε τον κόσμο στο καλό και το κακό ανάλογα με τις κατηγορίες που ορίζει ο στρατός, ο στρατός λειτουργεί ως η κορυφαία αρχή που αποφασίζει ποιος είναι πιο πολύτιμος και ποιος λιγότερο πολύτιμος για την κοινωνία - ποιος είναι πιο υπεύθυνος για το επάγγελμα, ποίος επιτρέπεται να εκφράσει την αντίσταση του και ποιος οχι, και βέβαια πώς τους επιτρέπεται να το κάνει. Ο στρατός διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε κάθε σχέδιο δράσης και πρόταση που συζητείται στην εθνική συζήτηση, γεγονός που εξηγεί την απουσία οποιασδήποτε πραγματικής συζήτησης των μη στρατιωτικών λύσεων για τις συγκρούσεις του Ισραήλ με τους γείτονές του.
Οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας στερούνται των δικαιωμάτων των πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζουν κάτω από διαφορετικό νομικό σύστημα, από τους Εβραίους γείτονές τους. Γ' αυτό δεν φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι στρατιώτες που δραστηριοποιούνται στις περιοχές αυτές. Αυτά τα στρατεύματα, ως εκ τούτου, δεν είναι οι μόνοι υποχρεωμένοι να αρνηθούν. Πολλοί από εμάς υπηρετήσαμε σε τεχνικούς ρόλους, εκεί, μάθαμε ότι ολοκληρο το στρατιωτικό σύστημα βοηθά στην εφαρμογή της καταπίεσης των Παλαιστινίων.
Πολλοί στρατιώτες που υπηρετούν σε μη- μαχιμους ρόλους αρνούνται να αντισταθούν, επειδή πιστεύουν ότι οι πράξεις τους, που συχνά έχουν ενταχθεί στην καθημερινή ρουτίνα και ειναι μπανάλ, διαφέρουν από τα βίαια αποτελέσματα που συμβαίνουν αλλού. Οι δράσεις που δεν είναι μπανάλ - για παράδειγμα, οι αποφάσεις για τη ζωή ή τον θάνατο των Παλαιστινίων που γίνονται στα γραφεία πολλα χιλιόμετρα μακριά από τη Δυτική Όχθη - ταξινομούνται, και έτσι είναι δύσκολο να έχουμε μια δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτές. Δυστυχώς, αρνούμασταν πάντα να εκτελούμε τα καθήκοντα μας και με αυτόν τον τρόπο, κι εμεις συνδράμαμε στις βίαιες ενέργειες των στρατιωτικών.
Κατά τη διάρκεια της θητείας μας στο στρατό, γίναμε μάρτυρες (ή συμμετείχαμε) στην μεροληπτική συμπεριφορά του στρατού: στις διαρθρωτικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, η οποία ξεκινά με την αρχική διαλογή και την ανάθεση των ρόλων, την σεξουαλική παρενόχληση που ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα για μερικούς από εμάς, και επεκτείνεται στα κέντρα μετανάστευσης τα οποία εξαρτώνται από ένστολη στρατιωτική βοήθεια. Μερικοί από μας είδαμε επίσης από πρώτο χέρι πώς η γραφειοκρατία τοποθετεί σκόπιμα μαθητές τεχνικής κατεύθυνσης σε τεχνικές θέσεις, χωρίς να τους παρέχει τη δυνατότητα να υπηρετήσουν και σε άλλους ρόλους. Τοποθετηθήκαμε σε μαθήματα κατάρτισης με ανθρώπους που φαινόταν και ακουγόταν σαν εμάς, παρά την ανάμειξη και την κοινωνικοποίηση που ο στρατός υποστηρίζει ότι κάνει.
Ο στρατός προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ένα θεσμό που διευκολύνει την κοινωνική κινητικότητα, ως ένα σκαλοπάτι στην ισραηλινή κοινωνία. Στην πραγματικότητα, διαιωνίζει το διαχωρισμό. Πιστεύουμε ότι δεν είναι τυχαίο ότι όσοι προέρχονται από οικογένειες μεσαίου-υψηλού εισοδήματος καταλήγουν σε ελίτ μονάδες νοημοσύνης, και από εκεί μετα, πολύ συχνά εργάζονται σε εταιρίες τεχνολογίας με υψηλό μισθό.
Νομίζουμε ότι δεν είναι τυχαίο που όταν οι στρατιώτες μιας μονάδας φύγουν, πολυ συχνά λόγω οικονομικών λόγων αποκαλούνται "draft-dodgers".
Ο στρατός καθιερώνει μια εικόνα του "καλού ισραηλινού, "που στην πραγματικότητα αντλεί τη δύναμή του μέσω της υποταγής των άλλων. Η κεντρική θέση του στρατού στην ισραηλινή κοινωνία, και η ιδανική εικόνα που δημιουργεί, συνεργάζονται για να σβήσουν τις κουλτούρες και τους αγώνες των Mizrachi, των Αιθίοπων, των Παλαιστίνιων, των Ρώσων, των Δρούζων, και των Ορθόδοξων-Ορθόδοξοι Βεδουίνων και βέβαια των γυναικών.
Όλοι μας συμμετείχαμε, στο ένα ή στο άλλο επίπεδο, σε αυτή την ιδεολογία και λάβαμε μέρος στο παιχνίδι του «καλού Ισραηλινού" που εξυπηρετεί τον στρατό πιστά. Κυρίως η υπηρεσία μας, μας παρείχε θέσεις στα πανεπιστήμια και στην αγορά εργασίας. Κάναμε συνδέσεις και επωφελήθηκαμε από τη ζεστή αγκαλιά της "Ισραηλινής συναίνεσης". Αλλά για τους παραπάνω λόγους, τα οφέλη αυτά δεν αξίζαν το κόστος.
Σύμφωνα με το νόμο, κάποιοι από εμάς εξακολουθούμε να ειμαστε μέρος των εφεδρικών δυνάμεων (άλλοι έχουν καταφέρει να κερδίσουν απαλλαγές ή τους έχουν χορηγηθεί μετά την απόλυση τους), και ο στρατός κρατά τα ονόματά μας και τις προσωπικές πληροφορίες, όπως και την νομική δυνατότητα να μας ξανακαλέσει. Αλλά δεν θα συμμετάσχουμε-με κανένα τρόπο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι άνθρωποι αρνούνται να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό. Ακόμη κι εμεις έχουμε τις διαφορές μας και τα κίνητρα μας για το γιατι γράψαμε αυτη την επιστολή. Παρ 'όλα αυτά, υποστηρίζουμε όσους αντιστέκονται την στρατολόγηση, υποστηρίζουμε τους αντιστασιακούς: τους μαθητές γυμνασίου που έγραψαν την δική του επιστολή, τους ορθοδοξους εβραίους που διαμαρτύρονται για το νέο νόμο και για την υποχρεωτική στράτευση, τους αρνητές των Δρούζων, και όλους εκείνους των οποίων η συνείδηση, η προσωπική κατάσταση ή η οικονομική ευεξία δεν τους επιτρέπει να υπηρετήσουν. Υπό το πρόσχημα μιας συζήτησης για την ισότητα, αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να πληρώσουν το τίμημα. Όχι πια άλλo! (lo-mersharot, onalert)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου