Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 25, 2013
Αμάν το κόμπλεξ του Α. Σαμαρά απέναντι στον Κ. Καραμανλή. Δεν έχει όρια, και πέφτει στην κατηγορία της απόλυτης μικροψυχίας. Σήμερα ο «Μέγας Σαμαράς» -μετά την απίστευτη μπούφλα από τη Μέρκελ- δεν είχε τι να πει στη συνέντευξη τύπου που έδωσε μετά τη Σύνοδο Κορυφής και περιορίσθηκε ουσιαστικά να μιλάει για το μεταναστευτικό.
Ε ρε γλέντια!!! Όλα έγιναν για πρώτη φορά από τον Α. Σαμαρά!! Αυτός ξύπνησε την Ευρώπη για το μεταναστευτικό!!!
Ε ρε γλέντια!!! Όλα έγιναν για πρώτη φορά από τον Α. Σαμαρά!! Αυτός ξύπνησε την Ευρώπη για το μεταναστευτικό!!!
«Ξέχασε» ο ερίφης ότι τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής βασίσθηκαν πλήρως στο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο του 2008, που υπογράφηκε στο Παρίσι επί γαλλικής προεδρίας, με πρωταγωνιστή τότε τον Κώστα Καραμανλή!! Όπως επίσης «ξέχασε» ότι όλοι οι άξονες πολιτικών που εξήγγειλε είχαν, χωρίς καμία εξαίρεση, χαραχθεί από τη Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή με αρμόδιο Υπουργό τον Προκόπη Παυλόπουλο. Γιατί το λέμε; Μα γιατί πριν λίγο καιρό είχαμε αναρτήσει άρθρο του τελευταίου, με
παρουσίαση όλης της πολιτικής της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, το οποίο είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά στις 5 Ιουνίου του 2011. Διαβάστε το πάλι για να δείτε ότι ο Α. Σαμαράς ακολούθησε απλώς την πολιτική Κ. Καραμανλή, που είχε πλήρως εγκαταλείψει ο Γιώργος Παπανδρέου. Γι’ αυτό μιλάμε για απίστευτο κόμπλεξ και μικροψυχία από την πλευρά του Α. Σαμαρά.
Και κάτι τελευταίο αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικό για τον τρόπου που αντιμετωπίζουν σήμερα τα ΜΜΕ τον Α. Σαμαρά: Τον άφησαν να πει ό,τι ήθελε, δίχως να του θέσουν κάποιο «ευαίσθητο» επίκαιρο προσωπικό ζήτημα, π.χ. το ζήτημα Μπαλτάκου. Ενώ όταν ο Κ. Καραμανλής έδινε στο Παρίσι συνέντευξη τύπου για την τεράστια ελληνική επιτυχία του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, οι δημοσιογράφοι ιδίως «Μεγάλων» καναλιών τον διέκοπταν συνεχώς ρωτώντας τον μόνο για το Βατοπέδι και τον Ρουσόπουλο!!!
Ακολουθεί το προαναφερόμενο άρθρο του Προκόπη Παυλόπουλου για τον απολογισμό της μεταναστευτικής πολιτικής της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή:
«Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.
του
ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών
στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ» την 5/6/2011
ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.
του
ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών
στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ» την 5/6/2011
Η Κυβέρνησή της Νέας Δημοκρατίας, μεταξύ 2004-2009, έκανε σημαντικότατα βήματα, σ’ εθνικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο, ως προς την μεταναστευτική μας πολιτική η οποία επί ΠΑΣΟΚ ήταν κυριολεκτικώς ανύπαρκτη. Είτε λοιπόν το θέλουν είτε όχι ο κ. Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, η αλήθεια για τη μεταναστευτική μας πολιτική και τη διαδρομή της ως σήμερα είναι η εξής:
Ι. Για την αντιμετώπιση και διαχείριση του φαινομένου των συνεχιζόμενων, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, ροών παράνομων μεταναστών, κυρίως δε για τη διαμόρφωση μιας μεταναστευτικής πολιτικής αφενός αρμονικού συγκερασμού της προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και της ακώλυτης άσκησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ως προς τον έλεγχο των συνόρων μας και τη διαχείριση θεμάτων ασφάλειας και, αφετέρου, ανάδειξης του ρόλου της νόμιμης μετανάστευσης σε παράγοντα ανάπτυξης σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, καταβλήθηκαν, από το έτος 2004 και επέκεινα, από το τότε Υπουργείο Εσωτερικών ολοκληρωμένες και συνεχείς προσπάθειες, οι οποίες οδήγησαν σε απτά αποτελέσματα. Αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα η ψήφιση και πιστή εφαρμογή του ν. 3386/2005, όπως τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως, τον οποίο η ίδια η νυν αρμόδια Υφυπουργός κα Α. Νταλάρα αναγνωρίζει ως την ορθή βάση της μεταναστευτικής μας πολιτικής. Πέραν τούτου όλες –χωρίς καμία εξαίρεση- οι περιπτώσεις νομιμοποίησης μεταναστών που έγιναν τότε δεν αφορούσαν πραγματικούς λαθρομετανάστες, ολοκληρώθηκαν δε με την διαρκή συνεννόηση και πλήρη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντιθέτως επί ΠΑΣΟΚ, ιδίως μεταξύ 2000-2004, οι νομιμοποιήσεις έγιναν χωρίς κανόνες και χωρίς συναίνεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό και οι τότε διαμαρτυρίες της, οι οποίες ουδέποτε επανελήφθησαν μετά το 2004.
ΙΙ. Δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει κανείς ότι έχει, πλέον, διαμορφωθεί το πρώτο βασικό κείμενο, το θεσμικό θεμέλιο της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, ήτοι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο (2008). Επίσης έχει αναχθεί σε ζήτημα μεταναστευτικής πολιτικής, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ιδιαίτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Χώρα μας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ως προς τη μαζική είσοδο παράνομων μεταναστών. Και όλ’ αυτά έγιναν με πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αφού ως το 2004 οι Υπουργοί Εσωτερικών της Ελλάδας ήταν, ουσιαστικά, απόντες από τις Συνόδους Εσωτερικών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου λαμβάνονταν οι σχετικές, κρίσιμες, αποφάσεις. Ειδικότερα:
Α. Στη διάσκεψη των Υπουργών Εσωτερικών στο Γκρόνινγκεν (Ολλανδία, Νοέμβριος 2004), με την αποφασιστική συμβολή της Ελλάδας, υιοθετήθηκαν έντεκα κοινές βασικές αρχές σχετικά με την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στον ευρωπαϊκό χώρο, επικουρικώς βεβαίως προς τα ειδικότερα μέτρα που μπορεί να λάβει κάθε κράτος-μέλος, ανάλογα με τις, επιμέρους, ιδιομορφίες και τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του μεταναστευτικού φαινομένου.
Β. Στη συνέχεια, από το έτος 2005, με την ανάπτυξη στενής συνεργασίας με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών και νυν Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Nicolas Sarkozy, το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών πρωταγωνίστησε στη διαμόρφωση της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Προωθήθηκε, παράλληλα, γόνιμη συνεργασία και με άλλες χώρες του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Κύπρος, η Ιταλία και η Μάλτα.
Γ. Είναι χαρακτηριστικό και αποδεικτικό των ως άνω διαπιστώσεων το ότι, κατά την επίσκεψη του κ. Sakozy στην Αθήνα, τον Ιούλιο 2006, τέθηκαν οι βάσεις τόσο για τη διαμόρφωση του βασικού κειμένου ως προς την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική όσο και για την οριοθέτηση ενός πλαισίου συνεργασίας των τριών προμνημονευομένων κρατών (Κύπρου, Ιταλίας, Μάλτας) με την Ελλάδα.
ΙΙΙ. Τον Μάρτιο 2008 συμμετείχα, ως Υπουργός Εσωτερικών, στην Υπουργική Σύνοδο στη Λουμπλιάνα, με θέμα τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναδεικνύοντας, με την παρέμβασή μου, την ανάγκη μετεξέλιξης του FRONTEX σ’ ευρωπαϊκό οργανισμό κατά το πρότυπο της EUROPOL, και θέτοντας, ταυτοχρόνως και επιτακτικώς, για πρώτη φορά, το ζήτημα της προστασίας των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Α. Στην Υπουργική Σύνοδο της 6ης Ιουνίου 2008 τονίσθηκε, από την πλευρά μας, τόσο η ανάγκη επίδειξης αλληλεγγύης προς εκείνα τα κράτη – μέλη, τα οποία δέχονται υπέρμετρη πίεση στα εθνικά συστήματα ασύλου, λόγω των πολλών και καταχρηστικών αιτημάτων ασύλου από παράνομους μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, με παράλληλη τροποποίηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Όσο και η προτεραιότητα άσκησης πίεσης προς την κατεύθυνση της υπογραφής αλλά και της ορθής εφαρμογής των συμφωνιών επανεισδοχής με τρίτες χώρες –ιδίως με την Τουρκία- προέλευσης ή διέλευσης παράνομων μεταναστών. Αναγνωρίσθηκε δε, ρητώς, ότι η Ελλάδα είχε κάνει σημαντικά βήματα, δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, είχε προχωρήσει ταχύτατα στην ίδρυση πρότυπων κέντρων υποδοχής παράνομων μεταναστών (ιδίως Κυπρίνος, Σάμος, Σπάρτη και Αμυγδαλέζα). Και όλ’ αυτά τη στιγμή κατά την οποία, πριν από το 2004, ουδέποτε είχαν ιδρυθεί τέτοια κέντρα ούτε είχε καν ζητηθεί κοινοτική βοήθεια προς την κατεύθυνση αυτή, όπως εκθέτω στη συνέχεια.
Β. Στην άτυπη Υπουργική Σύνοδο στις Κάννες (8/7/2008) όπως και στην αντίστοιχη Σύνοδο στις Βρυξέλλες (24/7/2008) συνεχίσθηκαν, με την ιδιαίτερη συμβολή του Ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών, οι προσπάθειες για τη διαμόρφωση του τελικού κειμένου του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
IV. Ως αποτέλεσμα των κοινών αυτών ευρωπαϊκών προσπαθειών, στις οποίες η Ελλάδα πρωταγωνίστησε, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υιοθέτησε, όπως προαναφέρθηκε, τον Οκτώβριο του έτους 2008 –με την ενεργό συμμετοχή του τότε Πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή- το πρώτο κείμενο που θέτει τις βάσεις και τις κατευθυντήριες αρχές για την ενιαία μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης, τα μέτρα του οποίου έχουν –κατά την απόφαση του Συμβουλίου- άμεση εφαρμογή, τόσο σ’ ευρωπαϊκό όσο και σ’ εθνικό επίπεδο.
Α. Με το Ευρωπαϊκό αυτό Σύμφωνο η Ευρωπαϊκή Ένωση απέκτησε, πλέον, κοινοτικό κεκτημένο για τη μετανάστευση, το οποίο επιτρέπει την άσκηση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και αντιμετώπισης των ζητημάτων και προκλήσεων της μετανάστευσης σ’ επίπεδο διαμόρφωσης και εφαρμογής ενός γενικότερου πλαισίου, με παράλληλο σεβασμό της ευρωπαϊκής αρχής της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, χώρες, όπως η Τουρκία που φιλοδοξεί να επιτύχει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υποχρεούνται να προσαρμοσθούν πλήρως προς το κεκτημένο αυτό. Εξάλλου, ως μέτρο της καταπολέμησης της διακίνησης μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα προβλέπεται από το Σύμφωνο η υπογραφή, σε διμερές αλλά και σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, συμφωνιών επανεισδοχής με τρίτες χώρες, ώστε κάθε κράτος-μέλος να διαθέτει τα νομικά μέσα για την επιστροφή μεταναστών που παραμένουν στο έδαφός τους χωρίς νομιμοποίηση.
Β. Επίσης, και μάλιστα για πρώτη φορά, στο ευρωπαϊκό αυτό κείμενο γίνεται αναφορά στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι τα εθνικά σύνορα των κρατών – μελών – άρα και στα ελληνικά σύνορα- τα οποία πρέπει να θωρακισθούν με κοινές προσπάθειες, μέσω εντατικότερων και ουσιαστικότερων ελέγχων, ιδίως στο πλαίσιο δράσης του FRONTEX. Όπως είναι φανερό το σημείο αυτό του Συμφώνου κλείνει πολλές από τις επικίνδυνες «τρύπες» που είχαν, δυστυχώς, ανοίξει στο Ελσίνκι επί ημερών της Κυβέρνησης Κ. Σημίτη. Αφετηρία γι’ αυτή την εξέλιξη υπήρξε η επιστολή του τότε Πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής κ. Barroso, στις 14/10/2008, με την οποία τέθηκε το ζήτημα της άμεσης εφαρμογής του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο και της πλήρους ενεργοποίησης του FRONTEX ως προς την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και των Ελληνικών συνόρων.
Γ. Δεδομένης της άμεσης εφαρμογής των προβλεπομένων ρυθμίσεων από το Σύμφωνο αυτό, το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών εξακολούθησε την άσκηση επίμονων πιέσεων στο πλαίσιο των κατευθύνσεων που είχαν ήδη υιοθετηθεί και στη θέσπιση των οποίων είχε ήδη συμβάλει αποφασιστικά η ελληνική πλευρά. Ως Υπουργός Εσωτερικών επανέφερα, σε κάθε Υπουργική Σύνοδο και σ’ όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή fora, τα ζητήματα της πιστής εφαρμογής της Συμφωνίας Επανεισδοχής Μεταναστών (2001) με την Τουρκία, της σύναψης, από πλευράς Τουρκίας, συμφωνίας επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση και της ανάγκης μετεξέλιξης -πάντα κατά το πρότυπο της EUROPOL- και ενίσχυσης του ρόλου του FRONTEX, προτείνοντας μάλιστα την εγκατάσταση, στο πλαίσιο αυτό, περιφερειακού βραχίονα του FRONTEX στην Ελλάδα.
V. Τον Δεκέμβριο του 2008 υπεγράφη στην Αθήνα, μεταξύ των Υπουργείων Εσωτερικών, Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής και του Εκτελεστικού Διευθυντή του FRONTEX, δήλωση Πρόθεσης Διάθεσης Εξοπλισμού στο CRATE (Κεντρικό Μητρώο του Τεχνικού Εξοπλισμού για τον Έλεγχο των Εξωτερικών Συνόρων). Στο πλαίσιο της συνάντησης αυτής το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών προώθησε και προέβαλε, για μία ακόμη φορά, την ανάγκη ενίσχυσης της επιχειρησιακής ικανότητας του FRONTEX αλλά και της εγκατάστασης του περιφερειακού βραχίονα στο Εθνικό Κέντρο Θαλάσσιων Συνόρων στον Πειραιά. Όπως είναι γνωστό ο στόχος αυτός ευοδώθηκε προσφάτως. Πλην όμως η κατάληξη αυτή είναι προϊόν των πρωτοβουλιών που ανέλαβε και προώθησε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Α. Τον Ιανουάριο του 2009 υπεγράφη μεταξύ τεσσάρων κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ελλάδας, Κύπρου, Ιταλίας και Μάλτας) –«Quadro Group»- κοινή δήλωση ως προς την στενότερη συνεργασία και άσκηση κοινών πιέσεων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών που δέχονται τα κράτη αυτά.
Β. Παρέμβασή μου υπήρξε και στη Σύνοδο του Συμβουλίου Υπουργών της 4ης Ιουνίου 2009 στο Λουξεμβούργο, όπου αναφέρθηκα, με έμφαση, στην κατεπείγουσα ανάγκη άσκησης πιέσεων προς τη Τουρκία για τη προστασία των ανατολικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σεβασμού από την πλευρά της του κοινοτικού κεκτημένου –με κύρωση την μη προώθηση της ενταξιακής της διαδικασίας (ελληνικό veto)- και στην προτεραιότητα σύναψης συμφωνιών επανεισδοχής μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τρίτων χωρών για τη καταπολέμηση της διακίνησης μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα.
Γ. Κορύφωση όλων αυτών των πρωτοβουλιών υπήρξε η καθοριστικής σημασίας επίσκεψη του αρμόδιου Επιτρόπου J. Barot στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2009, όπου όχι μόνο στήριξε ευθέως την Ελλάδα και διασφάλισε την κοινοτική συμπαράσταση –και οικονομική- για το μέλλον, αλλά καταδίκασε ευθέως και απεριφράστως την Τουρκία ως προς την έναντι της Ελλάδας συμπεριφορά της στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης.
. Είχαν μπει λοιπόν όλες οι βάσεις και για την πλήρη –και με ευρωπαϊκή πλέον υποστήριξη- εφαρμογή και της Συμφωνίας Παπανδρέου – Τζεμ ως προς την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών που προέρχονται από την Τουρκία. Και αυτό όταν το ΠΑΣΟΚ, ως το 2004, δεν είχε κάνει τίποτε για την ουσιαστική ενεργοποίηση της Συμφωνίας αυτής. Και το μείζον: Ενώ πλέον η Τουρκία, και με ευρωπαϊκή πίεση, βρισκόταν με την «πλάτη στον τοίχο», τον Ιούλιο του 2010, κατά την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού κ. Τ. Ερντογάν στην Αθήνα, ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, τότε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, υπέγραψε με τον Τούρκο ομόλογό του τροποποίηση της Συμφωνίας αυτής –που την ονόμασαν «επικαιροποίηση»- με την οποία ουσιαστικά η Συμφωνία αποδυναμώθηκε. Διότι και μπήκε «πλαφόν» επιστροφής μόνο 1000 παράνομων μεταναστών κατ’ έτος (!!!) και ως πύλη επανεισδοχής ορίσθηκε όχι πια το Λιμάνι της Σμύρνης, όπως αρχικώς προεβλεπόταν, αλλά «γειτονικό λιμάνι», χωρίς περαιτέρω σαφή προσδιορισμό.
. Τέλος, υπενθυμίζω εκ νέου ότι οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ως το 2004, δεν είχαν οργανώσει ούτε ένα σύγχρονο κέντρο φιλοξενίας για τους παράνομους μετανάστες. Υπήρχαν σε διάφορα σημεία της Χώρας (π.χ. Μυτιλήνη, Σάμος κλπ) τα «κολαστήρια», που οι ίδιοι υποκριτικά κατήγγελαν στη συνέχεια! Αντιθέτως, σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιούργησε σειρά σύγχρονων κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών, για να μπορεί η Χώρα ν’ αποφύγει τον διεθνή διασυρμό, στον οποίο την είχαν οδηγήσει οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ειδικότερα:
Α. Ιδρύθηκαν, με εθνικούς πόρους μάλιστα, 4 Πρότυπα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας Παράνομων Μεταναστών, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε.:
• Στον Δήμο Κυπρίνου του Ν. Έβρου (χωρητικότητας 500 ατόμων).
• Στη Σάμο (χωρητικότητας 300 ατόμων).
• Στην Αμυγδαλέζα, ειδικά οργανωμένο για τους ανήλικους, με χώρους ψυχαγωγίας των παιδιών (κλειστοί και ανοικτοί χώροι αθλοπαιδιών, βιβλιοθήκη, χώρος με ηλεκτρονικούς υπολογιστές), καθώς και ιατρείο- αναρρωτήριο.
• Στην περιοχή «Αγίου Σπυρίδωνα» στη Σπάρτη.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, μεταξύ 2005-2009, από το Υπουργείο Εσωτερικών διατέθηκε το ποσό των 10,3 εκ. για στέγαση, σίτιση, φαρμακευτικό υλικό και λοιπά λειτουργικά έξοδα που αφορούσαν την ποιότητα φιλοξενίας των παράνομων μεταναστών. Επίσης, για την κατασκευή νέων χώρων φιλοξενίας διατέθηκαν, κατά την διετία 2007-2009, πάνω από 3,9 εκ. .
Β. Μέσα στο 2009, και με τη σύμπραξη αλλά και εξασφάλιση πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ύστερα από την εισήγηση του Επιτρόπου κ. J. Barot, σχεδιάσθηκαν και χωροθετήθηκαν τέσσερα νέα μεγάλα και σύγχρονα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας Παράνομων Μεταναστών στην Πελοπόννησο (Δρέπανο Αχαΐας), στην Στερεά Ελλάδα (Ριτσώνα) Θεσσαλία και Κεντρική Μακεδονία (Κεραμωτή), ακριβώς για να μην προκύψει το σημερινό χάος -ιδίως στην Αθήνα- στο οποίο μας οδήγησε η ανυπαρξία οιασδήποτε σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής εκ μέρους της Κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου.
. Δυστυχώς, όλες οι πρωτοβουλίες και οι προσπάθειες που είχαν δρομολογηθεί και είχαν αρχίσει ν’ αποδίδουν καρπούς στην πράξη –με σημαντικότερη τη ραγδαία μείωση, μέσα στο 2009, του αριθμού των παράνομων μεταναστών που εισέρχονταν από τα θαλάσσια σύνορά μας –εγκαταλείφθηκαν από την Κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου.
Α. Σ’ αυτό συνετέλεσε δραματικά και ο κατακερματισμός του σχεδιασμού και της εφαρμογής της μεταναστευτικής πολιτικής σε τρία –από ένα, ήτοι το Υπουργείο Εσωτερικών το 2009- τουλάχιστον, Υπουργεία, τα οποία είναι ως σήμερα αδύνατο όχι μόνο να συντονισθούν αλλ’ ακόμη και να κατανοήσουν τις επιμέρους αρμοδιότητες που καλούνται ν’ ασκήσουν. Η θλιβερή εικόνα των μεταναστών που ήλθαν από την Κρήτη στην Αθήνα, με την Κυβέρνηση και τους Υπουργούς της παθητικούς θεατές, η «κατασκήνωση» στο Μέγαρο Υπατία και ο κυβερνητικός διασυρμός μέσα από τις πολυήμερες διαπραγματεύσεις – παρωδία, το αποδεικνύουν.
Β. Η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης των χερσαίων συνόρων μας οδήγησε στην «κερκόπορτα» του Έβρου, από την οποία έφθασαν να εισέρχονται στο έδαφός μας ως και 500 παράνομοι μετανάστες ημερησίως! Οι ασκήσεις επί χάρτου του κ. Μ. Χρυσοχοΐδη συνεχίσθηκαν από τον διάδοχό του κ. Χρ. Παπουτσή, μετά την «άτακτη φυγή» -μπρος στην τραγική αποτυχία που ήδη διαφαινόταν- του πρώτου από το Υπουργείο της οδού Κατεχάκη. «Ασκήσεις επί χάρτου» που εμφανίσθηκαν είτε με τη μορφή ψήφισης φλύαρων και, κατά μεγάλο μέρος, ανεφάρμοστων διατάξεων που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα στο μέλλον. Είτε με τη μορφή του «Φράχτη στον Έβρο» (!!), ο οποίος ήδη παραπέμπει στο Γεφύρι της Άρτας.
Από τις ανωτέρω διαπιστώσεις προκύπτει ότι, με την ίδια ανευθυνότητα και προχειρότητα που χειρίζεται την οικονομική πολιτική και που έχει οδηγήσει στη σημερινή εφιαλτική κατάληξη, η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου πορεύεται και στον τόσο ευαίσθητο τομέα, για την ασφάλεια του Τόπου και τη συνοχή της κοινωνίας, της μεταναστευτικής πολιτικής. Όχι μόνο δεν αναγνώρισε –ούτε καν κατανόησε ίσως- το αποτελεσματικό κεκτημένο που κληρονόμησε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά, ακόμη χειρότερα, δεν φαίνεται σήμερα ικανή ν’ αντιληφθεί που οδηγεί τον Τόπο και το κοινωνικό σύνολο, ιδίως στο Λεκανοπέδιο και, κυρίως, στο Κέντρο της Αθήνας. Και για το λόγο αυτό οι ευθύνες της γίνονται ακόμη πιο βαριές.»
Ι. Για την αντιμετώπιση και διαχείριση του φαινομένου των συνεχιζόμενων, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, ροών παράνομων μεταναστών, κυρίως δε για τη διαμόρφωση μιας μεταναστευτικής πολιτικής αφενός αρμονικού συγκερασμού της προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και της ακώλυτης άσκησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ως προς τον έλεγχο των συνόρων μας και τη διαχείριση θεμάτων ασφάλειας και, αφετέρου, ανάδειξης του ρόλου της νόμιμης μετανάστευσης σε παράγοντα ανάπτυξης σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, καταβλήθηκαν, από το έτος 2004 και επέκεινα, από το τότε Υπουργείο Εσωτερικών ολοκληρωμένες και συνεχείς προσπάθειες, οι οποίες οδήγησαν σε απτά αποτελέσματα. Αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα η ψήφιση και πιστή εφαρμογή του ν. 3386/2005, όπως τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως, τον οποίο η ίδια η νυν αρμόδια Υφυπουργός κα Α. Νταλάρα αναγνωρίζει ως την ορθή βάση της μεταναστευτικής μας πολιτικής. Πέραν τούτου όλες –χωρίς καμία εξαίρεση- οι περιπτώσεις νομιμοποίησης μεταναστών που έγιναν τότε δεν αφορούσαν πραγματικούς λαθρομετανάστες, ολοκληρώθηκαν δε με την διαρκή συνεννόηση και πλήρη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντιθέτως επί ΠΑΣΟΚ, ιδίως μεταξύ 2000-2004, οι νομιμοποιήσεις έγιναν χωρίς κανόνες και χωρίς συναίνεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό και οι τότε διαμαρτυρίες της, οι οποίες ουδέποτε επανελήφθησαν μετά το 2004.
ΙΙ. Δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει κανείς ότι έχει, πλέον, διαμορφωθεί το πρώτο βασικό κείμενο, το θεσμικό θεμέλιο της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, ήτοι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο (2008). Επίσης έχει αναχθεί σε ζήτημα μεταναστευτικής πολιτικής, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ιδιαίτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Χώρα μας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ως προς τη μαζική είσοδο παράνομων μεταναστών. Και όλ’ αυτά έγιναν με πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αφού ως το 2004 οι Υπουργοί Εσωτερικών της Ελλάδας ήταν, ουσιαστικά, απόντες από τις Συνόδους Εσωτερικών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου λαμβάνονταν οι σχετικές, κρίσιμες, αποφάσεις. Ειδικότερα:
Α. Στη διάσκεψη των Υπουργών Εσωτερικών στο Γκρόνινγκεν (Ολλανδία, Νοέμβριος 2004), με την αποφασιστική συμβολή της Ελλάδας, υιοθετήθηκαν έντεκα κοινές βασικές αρχές σχετικά με την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στον ευρωπαϊκό χώρο, επικουρικώς βεβαίως προς τα ειδικότερα μέτρα που μπορεί να λάβει κάθε κράτος-μέλος, ανάλογα με τις, επιμέρους, ιδιομορφίες και τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του μεταναστευτικού φαινομένου.
Β. Στη συνέχεια, από το έτος 2005, με την ανάπτυξη στενής συνεργασίας με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών και νυν Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Nicolas Sarkozy, το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών πρωταγωνίστησε στη διαμόρφωση της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Προωθήθηκε, παράλληλα, γόνιμη συνεργασία και με άλλες χώρες του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Κύπρος, η Ιταλία και η Μάλτα.
Γ. Είναι χαρακτηριστικό και αποδεικτικό των ως άνω διαπιστώσεων το ότι, κατά την επίσκεψη του κ. Sakozy στην Αθήνα, τον Ιούλιο 2006, τέθηκαν οι βάσεις τόσο για τη διαμόρφωση του βασικού κειμένου ως προς την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική όσο και για την οριοθέτηση ενός πλαισίου συνεργασίας των τριών προμνημονευομένων κρατών (Κύπρου, Ιταλίας, Μάλτας) με την Ελλάδα.
ΙΙΙ. Τον Μάρτιο 2008 συμμετείχα, ως Υπουργός Εσωτερικών, στην Υπουργική Σύνοδο στη Λουμπλιάνα, με θέμα τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναδεικνύοντας, με την παρέμβασή μου, την ανάγκη μετεξέλιξης του FRONTEX σ’ ευρωπαϊκό οργανισμό κατά το πρότυπο της EUROPOL, και θέτοντας, ταυτοχρόνως και επιτακτικώς, για πρώτη φορά, το ζήτημα της προστασίας των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Α. Στην Υπουργική Σύνοδο της 6ης Ιουνίου 2008 τονίσθηκε, από την πλευρά μας, τόσο η ανάγκη επίδειξης αλληλεγγύης προς εκείνα τα κράτη – μέλη, τα οποία δέχονται υπέρμετρη πίεση στα εθνικά συστήματα ασύλου, λόγω των πολλών και καταχρηστικών αιτημάτων ασύλου από παράνομους μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, με παράλληλη τροποποίηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Όσο και η προτεραιότητα άσκησης πίεσης προς την κατεύθυνση της υπογραφής αλλά και της ορθής εφαρμογής των συμφωνιών επανεισδοχής με τρίτες χώρες –ιδίως με την Τουρκία- προέλευσης ή διέλευσης παράνομων μεταναστών. Αναγνωρίσθηκε δε, ρητώς, ότι η Ελλάδα είχε κάνει σημαντικά βήματα, δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, είχε προχωρήσει ταχύτατα στην ίδρυση πρότυπων κέντρων υποδοχής παράνομων μεταναστών (ιδίως Κυπρίνος, Σάμος, Σπάρτη και Αμυγδαλέζα). Και όλ’ αυτά τη στιγμή κατά την οποία, πριν από το 2004, ουδέποτε είχαν ιδρυθεί τέτοια κέντρα ούτε είχε καν ζητηθεί κοινοτική βοήθεια προς την κατεύθυνση αυτή, όπως εκθέτω στη συνέχεια.
Β. Στην άτυπη Υπουργική Σύνοδο στις Κάννες (8/7/2008) όπως και στην αντίστοιχη Σύνοδο στις Βρυξέλλες (24/7/2008) συνεχίσθηκαν, με την ιδιαίτερη συμβολή του Ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών, οι προσπάθειες για τη διαμόρφωση του τελικού κειμένου του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
IV. Ως αποτέλεσμα των κοινών αυτών ευρωπαϊκών προσπαθειών, στις οποίες η Ελλάδα πρωταγωνίστησε, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υιοθέτησε, όπως προαναφέρθηκε, τον Οκτώβριο του έτους 2008 –με την ενεργό συμμετοχή του τότε Πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή- το πρώτο κείμενο που θέτει τις βάσεις και τις κατευθυντήριες αρχές για την ενιαία μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης, τα μέτρα του οποίου έχουν –κατά την απόφαση του Συμβουλίου- άμεση εφαρμογή, τόσο σ’ ευρωπαϊκό όσο και σ’ εθνικό επίπεδο.
Α. Με το Ευρωπαϊκό αυτό Σύμφωνο η Ευρωπαϊκή Ένωση απέκτησε, πλέον, κοινοτικό κεκτημένο για τη μετανάστευση, το οποίο επιτρέπει την άσκηση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και αντιμετώπισης των ζητημάτων και προκλήσεων της μετανάστευσης σ’ επίπεδο διαμόρφωσης και εφαρμογής ενός γενικότερου πλαισίου, με παράλληλο σεβασμό της ευρωπαϊκής αρχής της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, χώρες, όπως η Τουρκία που φιλοδοξεί να επιτύχει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υποχρεούνται να προσαρμοσθούν πλήρως προς το κεκτημένο αυτό. Εξάλλου, ως μέτρο της καταπολέμησης της διακίνησης μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα προβλέπεται από το Σύμφωνο η υπογραφή, σε διμερές αλλά και σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, συμφωνιών επανεισδοχής με τρίτες χώρες, ώστε κάθε κράτος-μέλος να διαθέτει τα νομικά μέσα για την επιστροφή μεταναστών που παραμένουν στο έδαφός τους χωρίς νομιμοποίηση.
Β. Επίσης, και μάλιστα για πρώτη φορά, στο ευρωπαϊκό αυτό κείμενο γίνεται αναφορά στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι τα εθνικά σύνορα των κρατών – μελών – άρα και στα ελληνικά σύνορα- τα οποία πρέπει να θωρακισθούν με κοινές προσπάθειες, μέσω εντατικότερων και ουσιαστικότερων ελέγχων, ιδίως στο πλαίσιο δράσης του FRONTEX. Όπως είναι φανερό το σημείο αυτό του Συμφώνου κλείνει πολλές από τις επικίνδυνες «τρύπες» που είχαν, δυστυχώς, ανοίξει στο Ελσίνκι επί ημερών της Κυβέρνησης Κ. Σημίτη. Αφετηρία γι’ αυτή την εξέλιξη υπήρξε η επιστολή του τότε Πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής κ. Barroso, στις 14/10/2008, με την οποία τέθηκε το ζήτημα της άμεσης εφαρμογής του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο και της πλήρους ενεργοποίησης του FRONTEX ως προς την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και των Ελληνικών συνόρων.
Γ. Δεδομένης της άμεσης εφαρμογής των προβλεπομένων ρυθμίσεων από το Σύμφωνο αυτό, το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών εξακολούθησε την άσκηση επίμονων πιέσεων στο πλαίσιο των κατευθύνσεων που είχαν ήδη υιοθετηθεί και στη θέσπιση των οποίων είχε ήδη συμβάλει αποφασιστικά η ελληνική πλευρά. Ως Υπουργός Εσωτερικών επανέφερα, σε κάθε Υπουργική Σύνοδο και σ’ όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή fora, τα ζητήματα της πιστής εφαρμογής της Συμφωνίας Επανεισδοχής Μεταναστών (2001) με την Τουρκία, της σύναψης, από πλευράς Τουρκίας, συμφωνίας επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση και της ανάγκης μετεξέλιξης -πάντα κατά το πρότυπο της EUROPOL- και ενίσχυσης του ρόλου του FRONTEX, προτείνοντας μάλιστα την εγκατάσταση, στο πλαίσιο αυτό, περιφερειακού βραχίονα του FRONTEX στην Ελλάδα.
V. Τον Δεκέμβριο του 2008 υπεγράφη στην Αθήνα, μεταξύ των Υπουργείων Εσωτερικών, Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής και του Εκτελεστικού Διευθυντή του FRONTEX, δήλωση Πρόθεσης Διάθεσης Εξοπλισμού στο CRATE (Κεντρικό Μητρώο του Τεχνικού Εξοπλισμού για τον Έλεγχο των Εξωτερικών Συνόρων). Στο πλαίσιο της συνάντησης αυτής το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών προώθησε και προέβαλε, για μία ακόμη φορά, την ανάγκη ενίσχυσης της επιχειρησιακής ικανότητας του FRONTEX αλλά και της εγκατάστασης του περιφερειακού βραχίονα στο Εθνικό Κέντρο Θαλάσσιων Συνόρων στον Πειραιά. Όπως είναι γνωστό ο στόχος αυτός ευοδώθηκε προσφάτως. Πλην όμως η κατάληξη αυτή είναι προϊόν των πρωτοβουλιών που ανέλαβε και προώθησε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Α. Τον Ιανουάριο του 2009 υπεγράφη μεταξύ τεσσάρων κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ελλάδας, Κύπρου, Ιταλίας και Μάλτας) –«Quadro Group»- κοινή δήλωση ως προς την στενότερη συνεργασία και άσκηση κοινών πιέσεων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών που δέχονται τα κράτη αυτά.
Β. Παρέμβασή μου υπήρξε και στη Σύνοδο του Συμβουλίου Υπουργών της 4ης Ιουνίου 2009 στο Λουξεμβούργο, όπου αναφέρθηκα, με έμφαση, στην κατεπείγουσα ανάγκη άσκησης πιέσεων προς τη Τουρκία για τη προστασία των ανατολικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σεβασμού από την πλευρά της του κοινοτικού κεκτημένου –με κύρωση την μη προώθηση της ενταξιακής της διαδικασίας (ελληνικό veto)- και στην προτεραιότητα σύναψης συμφωνιών επανεισδοχής μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τρίτων χωρών για τη καταπολέμηση της διακίνησης μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα.
Γ. Κορύφωση όλων αυτών των πρωτοβουλιών υπήρξε η καθοριστικής σημασίας επίσκεψη του αρμόδιου Επιτρόπου J. Barot στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2009, όπου όχι μόνο στήριξε ευθέως την Ελλάδα και διασφάλισε την κοινοτική συμπαράσταση –και οικονομική- για το μέλλον, αλλά καταδίκασε ευθέως και απεριφράστως την Τουρκία ως προς την έναντι της Ελλάδας συμπεριφορά της στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης.
. Είχαν μπει λοιπόν όλες οι βάσεις και για την πλήρη –και με ευρωπαϊκή πλέον υποστήριξη- εφαρμογή και της Συμφωνίας Παπανδρέου – Τζεμ ως προς την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών που προέρχονται από την Τουρκία. Και αυτό όταν το ΠΑΣΟΚ, ως το 2004, δεν είχε κάνει τίποτε για την ουσιαστική ενεργοποίηση της Συμφωνίας αυτής. Και το μείζον: Ενώ πλέον η Τουρκία, και με ευρωπαϊκή πίεση, βρισκόταν με την «πλάτη στον τοίχο», τον Ιούλιο του 2010, κατά την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού κ. Τ. Ερντογάν στην Αθήνα, ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, τότε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, υπέγραψε με τον Τούρκο ομόλογό του τροποποίηση της Συμφωνίας αυτής –που την ονόμασαν «επικαιροποίηση»- με την οποία ουσιαστικά η Συμφωνία αποδυναμώθηκε. Διότι και μπήκε «πλαφόν» επιστροφής μόνο 1000 παράνομων μεταναστών κατ’ έτος (!!!) και ως πύλη επανεισδοχής ορίσθηκε όχι πια το Λιμάνι της Σμύρνης, όπως αρχικώς προεβλεπόταν, αλλά «γειτονικό λιμάνι», χωρίς περαιτέρω σαφή προσδιορισμό.
. Τέλος, υπενθυμίζω εκ νέου ότι οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ως το 2004, δεν είχαν οργανώσει ούτε ένα σύγχρονο κέντρο φιλοξενίας για τους παράνομους μετανάστες. Υπήρχαν σε διάφορα σημεία της Χώρας (π.χ. Μυτιλήνη, Σάμος κλπ) τα «κολαστήρια», που οι ίδιοι υποκριτικά κατήγγελαν στη συνέχεια! Αντιθέτως, σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιούργησε σειρά σύγχρονων κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών, για να μπορεί η Χώρα ν’ αποφύγει τον διεθνή διασυρμό, στον οποίο την είχαν οδηγήσει οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ειδικότερα:
Α. Ιδρύθηκαν, με εθνικούς πόρους μάλιστα, 4 Πρότυπα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας Παράνομων Μεταναστών, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε.:
• Στον Δήμο Κυπρίνου του Ν. Έβρου (χωρητικότητας 500 ατόμων).
• Στη Σάμο (χωρητικότητας 300 ατόμων).
• Στην Αμυγδαλέζα, ειδικά οργανωμένο για τους ανήλικους, με χώρους ψυχαγωγίας των παιδιών (κλειστοί και ανοικτοί χώροι αθλοπαιδιών, βιβλιοθήκη, χώρος με ηλεκτρονικούς υπολογιστές), καθώς και ιατρείο- αναρρωτήριο.
• Στην περιοχή «Αγίου Σπυρίδωνα» στη Σπάρτη.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, μεταξύ 2005-2009, από το Υπουργείο Εσωτερικών διατέθηκε το ποσό των 10,3 εκ. για στέγαση, σίτιση, φαρμακευτικό υλικό και λοιπά λειτουργικά έξοδα που αφορούσαν την ποιότητα φιλοξενίας των παράνομων μεταναστών. Επίσης, για την κατασκευή νέων χώρων φιλοξενίας διατέθηκαν, κατά την διετία 2007-2009, πάνω από 3,9 εκ. .
Β. Μέσα στο 2009, και με τη σύμπραξη αλλά και εξασφάλιση πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ύστερα από την εισήγηση του Επιτρόπου κ. J. Barot, σχεδιάσθηκαν και χωροθετήθηκαν τέσσερα νέα μεγάλα και σύγχρονα Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας Παράνομων Μεταναστών στην Πελοπόννησο (Δρέπανο Αχαΐας), στην Στερεά Ελλάδα (Ριτσώνα) Θεσσαλία και Κεντρική Μακεδονία (Κεραμωτή), ακριβώς για να μην προκύψει το σημερινό χάος -ιδίως στην Αθήνα- στο οποίο μας οδήγησε η ανυπαρξία οιασδήποτε σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής εκ μέρους της Κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου.
. Δυστυχώς, όλες οι πρωτοβουλίες και οι προσπάθειες που είχαν δρομολογηθεί και είχαν αρχίσει ν’ αποδίδουν καρπούς στην πράξη –με σημαντικότερη τη ραγδαία μείωση, μέσα στο 2009, του αριθμού των παράνομων μεταναστών που εισέρχονταν από τα θαλάσσια σύνορά μας –εγκαταλείφθηκαν από την Κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου.
Α. Σ’ αυτό συνετέλεσε δραματικά και ο κατακερματισμός του σχεδιασμού και της εφαρμογής της μεταναστευτικής πολιτικής σε τρία –από ένα, ήτοι το Υπουργείο Εσωτερικών το 2009- τουλάχιστον, Υπουργεία, τα οποία είναι ως σήμερα αδύνατο όχι μόνο να συντονισθούν αλλ’ ακόμη και να κατανοήσουν τις επιμέρους αρμοδιότητες που καλούνται ν’ ασκήσουν. Η θλιβερή εικόνα των μεταναστών που ήλθαν από την Κρήτη στην Αθήνα, με την Κυβέρνηση και τους Υπουργούς της παθητικούς θεατές, η «κατασκήνωση» στο Μέγαρο Υπατία και ο κυβερνητικός διασυρμός μέσα από τις πολυήμερες διαπραγματεύσεις – παρωδία, το αποδεικνύουν.
Β. Η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης των χερσαίων συνόρων μας οδήγησε στην «κερκόπορτα» του Έβρου, από την οποία έφθασαν να εισέρχονται στο έδαφός μας ως και 500 παράνομοι μετανάστες ημερησίως! Οι ασκήσεις επί χάρτου του κ. Μ. Χρυσοχοΐδη συνεχίσθηκαν από τον διάδοχό του κ. Χρ. Παπουτσή, μετά την «άτακτη φυγή» -μπρος στην τραγική αποτυχία που ήδη διαφαινόταν- του πρώτου από το Υπουργείο της οδού Κατεχάκη. «Ασκήσεις επί χάρτου» που εμφανίσθηκαν είτε με τη μορφή ψήφισης φλύαρων και, κατά μεγάλο μέρος, ανεφάρμοστων διατάξεων που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα στο μέλλον. Είτε με τη μορφή του «Φράχτη στον Έβρο» (!!), ο οποίος ήδη παραπέμπει στο Γεφύρι της Άρτας.
Από τις ανωτέρω διαπιστώσεις προκύπτει ότι, με την ίδια ανευθυνότητα και προχειρότητα που χειρίζεται την οικονομική πολιτική και που έχει οδηγήσει στη σημερινή εφιαλτική κατάληξη, η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου πορεύεται και στον τόσο ευαίσθητο τομέα, για την ασφάλεια του Τόπου και τη συνοχή της κοινωνίας, της μεταναστευτικής πολιτικής. Όχι μόνο δεν αναγνώρισε –ούτε καν κατανόησε ίσως- το αποτελεσματικό κεκτημένο που κληρονόμησε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά, ακόμη χειρότερα, δεν φαίνεται σήμερα ικανή ν’ αντιληφθεί που οδηγεί τον Τόπο και το κοινωνικό σύνολο, ιδίως στο Λεκανοπέδιο και, κυρίως, στο Κέντρο της Αθήνας. Και για το λόγο αυτό οι ευθύνες της γίνονται ακόμη πιο βαριές.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου