ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Οι Έλληνες μπορούν να πολεμήσουν εναντίον οποιουδήποτε.. εναντίον μουσουλμάνων, ορθόδοξων ή καθολικών χριστιανών ακόμα κι εξωγήινων. Όμως η καθυστέρηση σε συνδυασμό με τον ευμετάβλητο χαρακτήρα των Ελλήνων, οδηγεί σ’ ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Η Δύση όλα αυτά τα γνωρίζει κι από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του σύγχρονου ελληνικού κράτους ακολουθεί την ίδια πολιτική.
Προστατεύει το ελληνικό σύστημα μ’ εξωτερικές παρεμβάσεις. Δεν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, που να απειλείται με τη συχνότητα και την ποικιλία εχθρών, όσο απειλείται η Ελλάδα.

Δεν υπάρχει τεχνητός εχθρός του συστήματος, που ν’ άφησε ανεπηρέαστη την Ελλάδα.

Πριν τον κομμουνισμό υπήρχε το Ισλάμ και προπύργιο του χριστιανισμού η Ελλάδα.
Επεκτάθηκε ο κομμουνισμός και προπύργιο της δημοκρατίας υψώθηκε η Ελλάδα. Διαλύθηκε ο κομμουνισμός, εχθροί γεννήθηκαν μόνο για την Ελλάδα.
Όλα αυτά είναι τεχνητά δημιουργήματα της Δύσης. Η Δύση γνωρίζει τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας και τα εκμεταλλεύεται.
Γνωρίζει ότι δεν είναι δυνατός ο εξισλαμισμός της, όπως δεν είναι δυνατός κι ο εξελληνισμός του Ισλάμ. Αυτό που είναι δεδομένο, το παρουσιάζει ως μία κατάσταση, που απαιτεί άμυνα και θυσία. 

Η ελληνική εκκλησία δήθεν προστατεύει τον ελληνισμό, τη στιγμή που γνωρίζει ότι είναι αδύνατη η εξαφάνιση του από το μωαμεθανισμό. 

Ακριβώς η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και στην περίπτωση του κομμουνισμού. Είναι αδύνατον η ελληνική κοινωνία να ενταχθεί στο κομμουνιστικό σύστημα.
Οι Έλληνες σφάχτηκαν μεταξύ τους στον εμφύλιο χωρίς λόγο. Δεν υπήρχε περίπτωση ελάχιστο χρόνο μετά την ένταξη της Ελλάδας στον Ανατολικό συνασπισμό να μη δημιουργούνταν προβλήματα.

Η παιδεία των Ελλήνων εντάσσει την κοινωνία κατευθείαν στο βήμα τέσσερα κι αυτό σημαίνει ότι ο Έλληνας την πρώτη μέρα που θα πήγαινε στο εργοστάσιο, αν έβλεπε το γείτονα του να εισπράττει υπεραξία, θα έπαυε να είναι κομμουνιστής.
Είναι αδύνατον ο Έλληνας να δεχτεί την υπεραξία του κομματικού στελέχους, που τις περισσότερες φορές είναι θέμα εύνοιας. Όταν ο αμόρφωτος τείνει ν’ αμφισβητήσει το μορφωμένο, είναι δυνατόν ως εργάτης να μην αμφισβητήσει τον όμοιο του αρχιεργάτη; Η τραγική ειρωνεία για το σύστημα ήταν ο υψηλού κόστους αγώνας του να μην προσδεθεί στο άρμα της Σοβιετικής Ένωσης η Ελλάδα.
Αν το επέτρεπε τότε η είσοδος της ελληνικής κοινωνίας στον κομμουνισμό θα τον διέλυε. Η άνοιξη της Πράγας άργησε να εμφανιστεί κι αρκούσαν μερικά σοβιετικά τανκς για να τη διαλύσουν.
Στην Ελλάδα αν συνέβαινε αυτό, ακόμα θα πολεμούσαν.

Το σύστημα αυτά δεν τ’ αντιλήφθηκε. Δεν αντιλήφθηκε ότι μόνο με την είσοδο της Ελλάδας στον κομμουνισμό ήταν δυνατή η παρεμπόδιση του εξελληνισμού της επικίνδυνης Μακεδονίας.
Σήμερα το τμήμα της Μακεδονίας που ανήκει στον ελληνικό χώρο, κατοικείται αποκλειστικά από Έλληνες κι αυτό είναι το πρόβλημα. Η πλούσια Μακεδονία έχει τα περιθώρια να γίνει απειλητική για το σύστημα.
Τα παιδιά της είναι Έλληνες κι ο πλούτος της εξασφαλίζει σ’ αυτά βαθμούς ελευθερίας και στη σκέψη και στην προσωπική τους ζωή. Το σύστημα που θέλει να διατηρήσει τη δομή του, είναι υποχρεωμένο να διατηρεί τη δομή του ελληνικού συστήματος κι αυτό στην εποχή μας είναι δύσκολο και πολυδάπανο.
Η δομή του ελληνικού συστήματος στηρίζεται σε δύο βασικά στοιχεία, που είναι κοινά με των υπόλοιπων κρατών, αλλά έχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες. Το σύστημα έχει γενικά τη δύναμη να επεμβαίνει παντού και με όλα τα μέσα εναντίον οποιουδήποτε το απειλεί αδιαφορώντας ακόμα και για τα τυπικά προσχήματα.

Η δύναμη του είναι η γνώση του σε συνδυασμό με την άγνοια των λαών. Θεωρητικά οι Γάλλοι, για παράδειγμα, μπορούν ν’ αποφασίζουν για την τύχη του έθνους τους κι αυτό μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. 

Λέμε θεωρητικά, γιατί πρακτικά υπάρχει ένας αόρατος τοίχος, που περιορίζει τις επιλογές τους. Κάθε φορά που αυτός ο τοίχος απειλείται με κατεδάφιση, είτε είναι ορατός είτε όχι, το σύστημα επεμβαίνει. Ο τοίχος αυτός απειλήθηκε κατά τη Γαλλική και κατά την κομμουνιστική Επανάσταση.
Το σύστημα δε σέβεται τις επιλογές των λαών κι αυτό αποδεικνύεται από τη δυναμική και πολυεθνική επέμβαση εναντίον όσων το απειλούν.
Δημοκρατία για το σύστημα είναι να παίρνουν οι άθλιοι κλέφτες ό,τι έχουν δημιουργήσει οι λαοί και μέσω των δικαιωμάτων πάνω στη γνώση, να σέρνουν τους λαούς πίσω τους.
Το σύστημα δε φοβάται το φιλελευθερισμό ή το σοσιαλισμό. Αρκεί αυτοί που πρεσβεύουν την όποια ιδεολογία να κλέβουν και οι λαοί να δίνουν την πλειοψηφία πότε στον έναν και πότε στον άλλο.
Όλα αυτά τ’ αναφέρουμε, γιατί πρέπει ν’ αντιληφθεί ο αναγνώστης ότι υπάρχει παρασκηνιακά μία σκοτεινή εξουσία υπεράνω εθνών και συνασπισμών, που επεμβαίνει, μόνον όταν απειλείται το σύστημα. Αυτή έστρεψε το μίσος των Ευρωπαίων εναντίον των Γάλλων κατά την επανάστασή τους κι αυτή έκανε το ίδιο εναντίον της επαναστατημένης Ρωσίας.
Αυτή οπλίζει ένα νεαρό, φτωχό στρατιώτη εναντίον ανθρώπων των οποίων το έργο τον ευνοεί.

Αυτή η εξουσία στήριζε τους άθλιους, που την τάση των ανθρώπων για ευημερία τη μετέτρεψαν σ’ εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτή η εξουσία γέννησε το Ναπολέοντα, το Χίτλερ και το Στάλιν.
Μπορούσε ο Χίτλερ να ξεκινήσει τον πόλεμο χωρίς χρηματοδότηση; Μπορούσε ο Στάλιν ν’ ασκεί τις εξουσίες του χωρίς βοήθεια απ’ έξω;

Οι λαοί είναι ελεύθεροι να διαλέγουν μόνο μέσα σε συγκεκριμένα όρια. Τους προσφέρεται μία πληθώρα ελεγμένων από το σύστημα μοντέλων κι έχουν δικαίωμα να διαλέξουν ανάμεσα σ’ αυτά.
Όλοι οι λαοί κινδυνεύουν, όταν τείνουν να ξεπεράσουν αυτά τα όρια. Ανεξάρτητα από τη δύναμή τους ή το μέγεθός τους, είναι δούλοι του συστήματος.
Σήμερα θεωρητικά οι Η.Π.Α. είναι αυτές, που έχουν την κοσμοκρατορία. Μπορεί να διανοηθεί κάποιος, τι πρόκειται να συμβεί, αν τολμήσουν να μεταλλάξουν την κοινωνία τους; Όλοι οι λαοί κατηγορούν τους Αμερικανούς για ιμπεριαλισμό.


ΠΗΓΗ