dimitrios itsiosΟι ιστορικοί που μελετούν όλες τις περιόδους της μακραίωνης ιστορίας μας καταλήγουν σε ένα κοινό συμπέρασμα. Παρατηρούν πως σε κάθε κρίσιμη περίσταση, όσο δύσκολη κι αν ήταν, οι Έλληνες πάντα γίνονταν μία γροθιά και πολεμούσαν μέχρι θανάτου για την εθνική τους αξιοπρέπεια.

Σε αυτήν την αέναη προσπάθεια ξεχώριζαν πάντοτε κάποιες μορφές για την αυτοθυσία, την αυταπάρνηση και το απαράμιλλο θάρρος τους, ορισμένες εκ των οποίων παραμένουν άγνωστες στους περισσοτέρους από εμάς.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και η προσωπικότητα που θα αναλύσουμε στο παρόν άρθρο και δεν είναι άλλος από τον λοχία Δημήτρη Ίτσιο, στην γενναιότητα του οποίου υποκλίθηκε ο επικεφαλής του γερμανικού στρατού!
Ειδικότερα:
Ο Δημήτρης Ίτσιος με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες Σερρών, στην κορυφογραμμή του οποίου ήταν οργανωμένα τα φυλάκια προστασίας της «γραμμής Μεταξά».
Λίγο πιο κάτω από τα φυλάκια βρίσκονταν τα περίφημα πυροβολεία, τα οποία είχαν ως αποστολή να υπερασπιστούν την γραμμή μέχρι τέλους και να περιορίσουν την ισχύ του εχθρού.
Ο εν λόγω Λοχίας είχε αναλάβει την διεύθυνση του Πυροβολείου με αριθμό 08, όταν οι Γερμανοί επιχείρησαν εισβολή στις 6 Απριλίου του 1941.
Βομβάρδιζαν με αεροσκάφη, πυροβολούσαν ασταμάτητα αλλά ο ελληνικός στρατός κρατούσε σθεναρή αντίσταση.
Βέβαια τα όπλα τους δεν μπορούσαν να αντέξουν απέναντι στις απανωτές επιθέσεις. Έτσι ένα ένα τα πυροβολεία άρχισαν να πέφτουν. Πιο πολύ άντεξε αυτό, στο οποίο ήταν επικεφαλής ο Ίτσιος και το 07.
Η ήττα βέβαια και αυτών ήταν σίγουρη αλλά πότε οι Έλληνες κάθισαν να ασχοληθούν με τις πιθανότητες;
Ο Ίτσιος βλέποντας την επερχόμενη ήττα τους διατάζει όλους τους στρατιώτες που είχε στην διάθεσή του να φύγουν και να τρέξουν να προφυλάξουν τα φυλάκια, ώστε να προστατέψουν τον οικισμό.
Οι περισσότεροι αρνήθηκαν να τον εγκαταλείψουν αλλά έπειτα από τεκμηριωμένη παρότρυνση του, οι περισσότεροι ακολούθησαν τις οδηγίες του.
Έτσι, έμεινε σχεδόν μόνος του, διαθέτοντας μόλις 38.000 φυσίγγια και καλούμενος να αντιμετωπίσει τον κατά πολύ ισχυρότερο εχθρό.
Δεν δείλιασε ούτε για ένα λεπτό… Άρχισε να εξαπολύει πυρά μανιωδώς προς τους αντιπάλους προκαλώντας τους σημαντικές απώλειες! Συγκεκριμένα εξολόθρευσε περί τους 300 Γερμανούς!
itsios-protomi
Μετά από λίγη ώρα και όταν πια οι σφαίρες είχαν τελειώσει οι Γερμανοί τους περικύκλωσαν και τότε ο Ίτσιος φώναξε:
«Ίτσιος Δημήτριος, Λοχίας Πεζικού»!
Και τότε ο επικεφαλής του γερμανικού στρατού του είπε:
«Συγχαρητήρια λοχία. Με την γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου».
Έπειτα, τραβώντας τον έξω, ώστε να του δείξει τις ανυπολόγιστες καταστροφές που προκάλεσε στα στρατεύματά του, προσέθεσε:
«Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου».
Ο Λοχίας Ίτσιος, αντικρίζοντας το τεράστιο κατόρθωμά του, δεδομένου και του ότι το έπραξε σχεδόν ολοκληρωτικά μόνος του, απάντησε:
«Έπραξα το καθήκον μου»!
Και τότε ο Γερμανός επικεφαλής δήλωσε:
«Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να εκτελέσω κι εγώ το δικό μου καθήκον».
Έτσι, τον σημάδεψε στο κεφάλι και τον εκτέλεσε εν ψυχρώ μπροστά σε όλους όσους βρίσκονταν εκεί…
Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να εξαφανίσει έναν σπουδαίο Έλληνα! Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σβηστούν από την ιστορία αλλά αντιθέτως εκείνοι «γράφουν» την ιστορία και «ποτίζουν» το χώμα με το ηρωικό αίμα τους.
Η θυσία του κατεγράφη στην πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται:
«….ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με τον σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών….»