Όταν έφτασε στην Κρήτη ο Θησέας, τον ερωτεύτηκε μόλις τον αντίκρισε η κόρη του βασιλιά Μίνωα Αριάδνη. Ίσως να επεδίωξε επί τούτου ο Θησέας μια προσέγγιση πιο στενή με την βασιλοκόρη, αφού τελικώς ήταν αυτή που τον βοήθησε καίρια στην υπόθεση Λαβύρινθος. Ήταν δηλαδή αυτή που τον πληροφόρησε τόσο για το τι θα αντιμετωπίσει σχετικά με τον επικίνδυνο Μινώταυρο αλλά πρωτίστως με τον τρόπο που θα ήταν δυνατή η έξοδός του απ’ τις δαιδαλώδεις στοές του Λαβύρινθου. Φυσικά για όλα αυτά η Αριάδνη απέσπασε από τον Θησέα μια υπόσχεση. Να την κάνει γυναίκα του και να την πάρει από την Κρήτη.
Η Αριάδνη παίρνει τις πολύτιμες οδηγίες που θα σώσουν τον αγαπημένο της, από τον ίδιο τον Δαίδαλο, τον κατασκευαστή αυτών των πολύπλοκων υπογείων στοών, που χρησίμευαν για να διαφυλάξουν μακριά από τα μάτια του κόσμου τον παράνομο καρπό της γυναίκας του Μίνωα και του Ταύρου που ο ίδιος ο Θεός Ποσειδώνας είχε στείλει ως δώρο στο βασιλικό ζευγάρι . Αλλά καλό θα είναι εδώ να δούμε ποιος ήταν ο Δαίδαλος και πώς βρέθηκε στην Κρήτη, αυτός ο σπουδαίος αρχιτέκτων!
Ο Δαίδαλος, λοιπόν ήταν γιός του Ευπάλμου που ήταν γιός του Μητίωνα γιού του Ερεχθέως και της Αλκίπης και ήταν ένας άριστος αρχιτέκτων και γλύπτης από την Αθήνα. Όταν κάποτε είχε μαθητή τον γιό της αδερφής του Περδίκας, τον Τάλω, μια μέρα κατά την διάρκεια μιάς εργασίας, τον παρατήρησε πως είχε πάρει ένα σαγόνι από ένα νεκρό φίδι και το χρησιμοποιούσε εν είδη πριονιού, του έκανε τέτοια εντύπωση η ευρηματικότητα του νέου που φοβήθηκε πως αποτελούσε μια πραγματική απειλή στο μέλλον, γι’ αυτόν και την τέχνη του!
Κάποια μέρα λοιπόν, κατά την διάρκεια εργασιών στην Ακρόπολη, με την πρόφαση να του δείξει κάτι τον έφερε στην άκρη του βράχου από όπου και τον γκρέμισε ! Ο θάνατος του Τάλου δεν πέρασε ατιμώρητος από τον Άρειο Πάγο, στον οποίο βρέθηκε κατηγορούμενος για την ανόσια πράξη του ο Δαίδαλος. Έτσι με τον φόβο της φυλάκισής του κατάφερε να φύγει από την Αθήνα και να έρθει στην Κρήτη, στο παλάτι του βασιλιά Μίνωα !
«Δαίδαλος ὁ Εὐπαλάμου παῖς τοῦ Μητίονος καὶ Ἀλκίππης. ἦν γὰρ ἀρχιτέκτων ἄριστος καὶ πρῶτος ἀγαλμάτων εὑρετής. οὗτος ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγεν, ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως βαλὼν τὸν τῆς ἀδελφῆς [Πέρδικος] υἱὸν Τάλω, μαθητὴν ὄντα, δείσας μὴδιὰ τὴν εὐφυΐαν αὐτὸν ὑπερβάλῃ· σιαγόνα γὰρ ὄφεως εὑρὼν ξύλον λεπτὸν ἔπρισε. φωραθέντος δὲ τοῦ νεκροῦ κριθεὶς ἐνἈρείῳ πάγῳ καὶ καταδικασθεὶς πρὸς Μίνωα ἔφυγε» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Γ’ κεφ. 15, παρ. 8)
Πέρα όμως από αυτόν καθ'αυτόν τον μύθο του Μινώταυρου, θα μπορούσαμε να δούμε και μια άλλη εκδοχή η οποία έρχεται περισσότερο κοντά στην λογική και την πραγματικότητα την οποία υφίστατο τους καιρούς εκείνους. Μια πραγματικότητα η οποία είχε να κάνει με την δύναμη την οποία είχαν αναπτύξει οι Κρήτες αλλά και την θαλασσοκρατορία τους, κάτι που φάνταζε ως μεγάλη απειλή για την Αττική του Θησέα που βρισκόταν στα πρώτα βήματα μιάς φιλόδοξης πορείας που προσέβλεπε σε πολύ υψηλούς στόχους !!!
Και φυσικά ο Θησεύς, φέρελπις νέος των Αθηνών, αφού και η πορεία του από την Τροιζήνα έως την Αττική με την σειρά των άθλων που επιτελεί, αποδεικνύει ότι κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί ικανό να σταματήσει τα μεγαλόπνοα σχέδια για το Βασίλειο των Αθηνών που θα κληρονομήσει από τον πατέρα του Αιγέα, πόσο μάλλον η πρόκληση των κρατερών Κρητών, η ήττα των οποίων θα σήμαινε και την αναμφισβήτητη δυναμική του ήρωα κυρίως δε την αποδοχή του ως μοναδικού πλέον κυρίαρχου σε γη και θάλασσα!
Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται και από την κατασκευή των πλοίων που μυστικά έγιναν τόσο στην Αττική όσο και στην Τροιζήνα, την πατρίδα του από την πλευρά της μητέρας του Αίθρας.
Γιατί ο Θησέας δεν πήγε στην Κρήτη χωρίς σχέδιο, ως πρόβατο εν σφαγή! Ο σκοπός του ήταν να δει από κοντά την κατάσταση στο νησί του Μίνωα, να έχει άμεση επίγνωση της δύναμής του ώστε στον κατάλληλο χρόνο να επιφέρει το καίριο κτύπημα. Ακόμη και το γεγονός του ότι πήρε τον Δαίδαλο μαζί του, διόλου τυχαίο δεν είναι, κάθε άλλο, αφού αυτός γνώριζε από πρώτο χέρι πολλά από τα μυστικά της δύναμης του Μίνωα, που σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούσαν δικά του εφευρήματα και κατασκευές !
Έτσι μετά την επιτυχία του με τον Μινώταυρο, και αφού γύρισε στην Αθήνα κατασκεύασε κρυφά πλοία τόσο στην Αττική όσο και στην πατρίδα του την Τροιζήνα, επιτυγχάνοντας να φτιάξει έναν ικανό στόλο. Με τον Δαίδαλο μαζί του πλέει στην Κρήτη, όπου τώρα κυβερνά ο Δευκαλίων, γιός του Μίνωα, και με την πρόφαση της φιλικής επίσκεψης βγαίνει με όλο τον στρατό του στην Κνωσό. Εκεί γίνεται μεγάλη μάχη προ των ανακτόρων και ο Δευκαλίων σκοτώνεται. Η ήττα των Κρητών του Δευκαλίωνα αλλάζει τα δεδομένα! Στην θέση της κενής από βασιλιά θέσης, ο Θησέας τοποθετεί την Αριάδνη με την οποία κάνουν συμφωνία συμμαχίας αλλά και δίνεται όρκος Ειρήνης όπου η βασίλισσα πλέον Αριάδνη δεσμεύεται να μην εναντιωθούν κατά των Αθηναίων οι Κρήτες ποτέ !
«αὐτὸς δὲ ναυπηγίαν ἐπεβάλετο, τὴν μὲν ἐν Θυμαιταδῶν αὐτόθι μακρὰν τῆς ξενικῆς ὁδοῦ, τὴν δὲ διὰ Πιτθέως ἐν Τροιζῆνι, γενομένων δὲ ἑτοίμων ἐξέπλευσε τόν τε Δαίδαλον ἔχων καὶ φυγάδας ἐκ Κρήτης καθηγεμόνας· οὐδενὸς δὲπροειδότος, ἀλλὰ ναῦς φιλίας οἰομένων τῶν Κρητῶν προσφέρεσθαι, τοῦ λιμένος κρατήσας καὶ ἀποβὰς ἔφθασεν εἰς τὴν Κνωσσὸν παρελθών· καὶ μάχην ἐν πύλαις τοῦ Λαβυρίνθου συνάψας ἀπέκτεινε τὸν Δευκαλίωνα καὶ τοὺς δορυφόρους,ἐν δὲ τοῖς πράγμασι τῆς Ἀριάδνης γενομένης, σπεισάμενος πρὸς αὐτὴν τούς τε ἠϊθέους ἀνέλαβε καὶ φιλίαν ἐποίησε τοῖς Ἀθηναίοις πρὸς τοὺς Κρῆτας, ὀμόσαντας μηδέποτε πολέμου κατάρξειν.» ( Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Περί Θησέως, κεφ. 19, παραγ. 5-7)
ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΛΑΧΟΥ
Η Αριάδνη παίρνει τις πολύτιμες οδηγίες που θα σώσουν τον αγαπημένο της, από τον ίδιο τον Δαίδαλο, τον κατασκευαστή αυτών των πολύπλοκων υπογείων στοών, που χρησίμευαν για να διαφυλάξουν μακριά από τα μάτια του κόσμου τον παράνομο καρπό της γυναίκας του Μίνωα και του Ταύρου που ο ίδιος ο Θεός Ποσειδώνας είχε στείλει ως δώρο στο βασιλικό ζευγάρι . Αλλά καλό θα είναι εδώ να δούμε ποιος ήταν ο Δαίδαλος και πώς βρέθηκε στην Κρήτη, αυτός ο σπουδαίος αρχιτέκτων!
Ο Δαίδαλος, λοιπόν ήταν γιός του Ευπάλμου που ήταν γιός του Μητίωνα γιού του Ερεχθέως και της Αλκίπης και ήταν ένας άριστος αρχιτέκτων και γλύπτης από την Αθήνα. Όταν κάποτε είχε μαθητή τον γιό της αδερφής του Περδίκας, τον Τάλω, μια μέρα κατά την διάρκεια μιάς εργασίας, τον παρατήρησε πως είχε πάρει ένα σαγόνι από ένα νεκρό φίδι και το χρησιμοποιούσε εν είδη πριονιού, του έκανε τέτοια εντύπωση η ευρηματικότητα του νέου που φοβήθηκε πως αποτελούσε μια πραγματική απειλή στο μέλλον, γι’ αυτόν και την τέχνη του!
Κάποια μέρα λοιπόν, κατά την διάρκεια εργασιών στην Ακρόπολη, με την πρόφαση να του δείξει κάτι τον έφερε στην άκρη του βράχου από όπου και τον γκρέμισε ! Ο θάνατος του Τάλου δεν πέρασε ατιμώρητος από τον Άρειο Πάγο, στον οποίο βρέθηκε κατηγορούμενος για την ανόσια πράξη του ο Δαίδαλος. Έτσι με τον φόβο της φυλάκισής του κατάφερε να φύγει από την Αθήνα και να έρθει στην Κρήτη, στο παλάτι του βασιλιά Μίνωα !
«Δαίδαλος ὁ Εὐπαλάμου παῖς τοῦ Μητίονος καὶ Ἀλκίππης. ἦν γὰρ ἀρχιτέκτων ἄριστος καὶ πρῶτος ἀγαλμάτων εὑρετής. οὗτος ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγεν, ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως βαλὼν τὸν τῆς ἀδελφῆς [Πέρδικος] υἱὸν Τάλω, μαθητὴν ὄντα, δείσας μὴδιὰ τὴν εὐφυΐαν αὐτὸν ὑπερβάλῃ· σιαγόνα γὰρ ὄφεως εὑρὼν ξύλον λεπτὸν ἔπρισε. φωραθέντος δὲ τοῦ νεκροῦ κριθεὶς ἐνἈρείῳ πάγῳ καὶ καταδικασθεὶς πρὸς Μίνωα ἔφυγε» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Γ’ κεφ. 15, παρ. 8)
Πέρα όμως από αυτόν καθ'αυτόν τον μύθο του Μινώταυρου, θα μπορούσαμε να δούμε και μια άλλη εκδοχή η οποία έρχεται περισσότερο κοντά στην λογική και την πραγματικότητα την οποία υφίστατο τους καιρούς εκείνους. Μια πραγματικότητα η οποία είχε να κάνει με την δύναμη την οποία είχαν αναπτύξει οι Κρήτες αλλά και την θαλασσοκρατορία τους, κάτι που φάνταζε ως μεγάλη απειλή για την Αττική του Θησέα που βρισκόταν στα πρώτα βήματα μιάς φιλόδοξης πορείας που προσέβλεπε σε πολύ υψηλούς στόχους !!!
Και φυσικά ο Θησεύς, φέρελπις νέος των Αθηνών, αφού και η πορεία του από την Τροιζήνα έως την Αττική με την σειρά των άθλων που επιτελεί, αποδεικνύει ότι κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί ικανό να σταματήσει τα μεγαλόπνοα σχέδια για το Βασίλειο των Αθηνών που θα κληρονομήσει από τον πατέρα του Αιγέα, πόσο μάλλον η πρόκληση των κρατερών Κρητών, η ήττα των οποίων θα σήμαινε και την αναμφισβήτητη δυναμική του ήρωα κυρίως δε την αποδοχή του ως μοναδικού πλέον κυρίαρχου σε γη και θάλασσα!
Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται και από την κατασκευή των πλοίων που μυστικά έγιναν τόσο στην Αττική όσο και στην Τροιζήνα, την πατρίδα του από την πλευρά της μητέρας του Αίθρας.
Γιατί ο Θησέας δεν πήγε στην Κρήτη χωρίς σχέδιο, ως πρόβατο εν σφαγή! Ο σκοπός του ήταν να δει από κοντά την κατάσταση στο νησί του Μίνωα, να έχει άμεση επίγνωση της δύναμής του ώστε στον κατάλληλο χρόνο να επιφέρει το καίριο κτύπημα. Ακόμη και το γεγονός του ότι πήρε τον Δαίδαλο μαζί του, διόλου τυχαίο δεν είναι, κάθε άλλο, αφού αυτός γνώριζε από πρώτο χέρι πολλά από τα μυστικά της δύναμης του Μίνωα, που σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούσαν δικά του εφευρήματα και κατασκευές !
Έτσι μετά την επιτυχία του με τον Μινώταυρο, και αφού γύρισε στην Αθήνα κατασκεύασε κρυφά πλοία τόσο στην Αττική όσο και στην πατρίδα του την Τροιζήνα, επιτυγχάνοντας να φτιάξει έναν ικανό στόλο. Με τον Δαίδαλο μαζί του πλέει στην Κρήτη, όπου τώρα κυβερνά ο Δευκαλίων, γιός του Μίνωα, και με την πρόφαση της φιλικής επίσκεψης βγαίνει με όλο τον στρατό του στην Κνωσό. Εκεί γίνεται μεγάλη μάχη προ των ανακτόρων και ο Δευκαλίων σκοτώνεται. Η ήττα των Κρητών του Δευκαλίωνα αλλάζει τα δεδομένα! Στην θέση της κενής από βασιλιά θέσης, ο Θησέας τοποθετεί την Αριάδνη με την οποία κάνουν συμφωνία συμμαχίας αλλά και δίνεται όρκος Ειρήνης όπου η βασίλισσα πλέον Αριάδνη δεσμεύεται να μην εναντιωθούν κατά των Αθηναίων οι Κρήτες ποτέ !
«αὐτὸς δὲ ναυπηγίαν ἐπεβάλετο, τὴν μὲν ἐν Θυμαιταδῶν αὐτόθι μακρὰν τῆς ξενικῆς ὁδοῦ, τὴν δὲ διὰ Πιτθέως ἐν Τροιζῆνι, γενομένων δὲ ἑτοίμων ἐξέπλευσε τόν τε Δαίδαλον ἔχων καὶ φυγάδας ἐκ Κρήτης καθηγεμόνας· οὐδενὸς δὲπροειδότος, ἀλλὰ ναῦς φιλίας οἰομένων τῶν Κρητῶν προσφέρεσθαι, τοῦ λιμένος κρατήσας καὶ ἀποβὰς ἔφθασεν εἰς τὴν Κνωσσὸν παρελθών· καὶ μάχην ἐν πύλαις τοῦ Λαβυρίνθου συνάψας ἀπέκτεινε τὸν Δευκαλίωνα καὶ τοὺς δορυφόρους,ἐν δὲ τοῖς πράγμασι τῆς Ἀριάδνης γενομένης, σπεισάμενος πρὸς αὐτὴν τούς τε ἠϊθέους ἀνέλαβε καὶ φιλίαν ἐποίησε τοῖς Ἀθηναίοις πρὸς τοὺς Κρῆτας, ὀμόσαντας μηδέποτε πολέμου κατάρξειν.» ( Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Περί Θησέως, κεφ. 19, παραγ. 5-7)
ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΛΑΧΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου