Ἀπάντησις στοὺς διαστρεβλωτὲς τῆς ἱστορίας μας – Ἀρβανίτες.

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 3 Μαΐου 2014 η ομιλία του κ. Νικόλαου Μπάτσου στο Μαυρομμάτι Βοιωτίας.

Στην ομιλία του αλλά και στην συζήτηση που ακολούθησε ο κ. Μπάτσος διηγήθηκε την πορεία των Ελλήνων Αρβανιτών στην ιστορία από την αρχαιότητα έως σήμερα όπως αυτή περιγράφεται από τους αρχαίους συγγραφείς αλλά και από τα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ (Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού).

Σωτηρία

Γράφει ὁ Νίκος Μπάτσος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Ομιλία του Νίκου Α. Μπάτσου ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα στο Μαυρομμάτι Βοιωτίας




Κυρίες και κύριοι σας ευχαριστώ που με καλέσατε στο χωριό σας.

Σήμερα δεν ήρθα να σας πω τη δική μου άποψη ή κάποια θεωρία μου για την καταγωγή των Ελλήνων Αρβανιτών, αλλά με οδηγό τις αδιάψευστες ιστορικές πηγές θα ταξιδέψουμε μαζί στα μονοπάτια της ιστορίας των αρχαίων προγόνων και των αρχαίων συγγραφέων που θα μας αποδείξουν ότι οι ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ είναι μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ.

Όπως κάθε Αρβανίτης έτσι και εγώ πριν μερικά χρόνια ένοιωθα τύψεις και ενοχή για την καταγωγή μου, ακούγοντας τα ψέμματα και την παράφραση. που διέδιδαν και διαδίδουν μερικοί, ότι οι Αρβανίτες είναι Αλβανοί, ότι οι αρχαίοι Έλληνες πέθαναν ΟΛΟΙ από λοιμό και ότι ήρθαν οι Αλβανοί, Σλαύοι , Γότθοι, Άραβες και έκτισαν χωριά πάνω στους τάφους των αρχαίων προγόνων μας.

Μετά από αυτά έκανα μια έρευνα που κράτησε τέσσερα χρόνια και τον Απρίλιο του 2011 εξέδωσα το βιβλίο μου

«ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΥΟ ΛΑΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ»

«Η ΑΡΒΩΝΙΤΙΚΗ Ή ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ, ΑΛΛΑ ΤΩΝ ΜΑΚΡΙΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ»

Ἀπάντησις στοὺς διαστρεβλωτὲς τῆς ἱστορίας μας - Ἀρβανίτες.2Είναι ένα βιβλίο που καταγράφει την πορεία των Αρβανιτών μέσα στον χρόνο, από την εποχή των Πελασγών μέχρι την επανάσταση του 1821.

Πολλοί αναγνώστες μου με έχουν συγχαρεί για αυτό το κομμάτι της ιστορίας του βιβλίου μου.

Ένας από τους αναγνώστες του βιβλίου ήταν και ο συμπατριώτης σας Βοιωτός Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β΄, ο οποίος εκτός τα ιερατικά έχει σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία, μου έστειλε συγχαρητήρια επιστολή για την εμπεριστατωμένη έρευνα και πολλές ευχές.

Τα ιστορικά γεγονότα που περιέχονται στο βιβλίο μου είναι γραμμένα με κάθε λεπτομέρεια στα αρχεία του ΓΕΣ/ΔΙΣ (Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού) για τους πολέμους μεταξύ Αλβανών και Αρβανιτών της Β. Ηπείρου, για τις Ελληνίδες Αρβανίτισσες , Βορειοηπειρώτισσες του 1914, που αντιμετώπισαν μόνες τους με τα όπλα, τους Αλβανούς μακελάρηδες του Ιζά Μπολετίν.

Βέβαια εμείς σήμερα δεν έχουμε τίποτα με τους σημερινούς Αλβανούς και οικονομικούς μετανάστες, που ήρθαν για ένα κομμάτι ψωμί στην Ελλάδα, αλλά η Ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται, γιατί έχει γραφεί με αίμα. Το πρόβλημα είναι με τους δικούς μας «Έλληνες» παραφραστές, που μιλούν για μειονότητες αλβανικές στην Ελλάδα. Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και στα πλέον αυτονόητα, όπως για το εάν οι Αρβανίτες είναι Έλληνες. Αλλά η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη και ατιμώρητη ισχυροποιείται στο νου του απλού πολίτη ως απόλυτη αλήθεια.

Γι’ αυτό καλό θα είναι από το επίσημο κράτος να μπει ένα τέλος με τους Αρβανίτες και τους παραφραστές, ένα θέμα που έρπει καιρό τώρα στα χωριά μας και στο διαδίκτυο, γιατί το Ίντερνετ και μορφώνει αλλά και «παραμορφώνει».

Σε αυτήν την προπαγάνδα συμμετέχουν όχι μόνο ξένοι πράκτορες Αλβανοί, Σκοπιανοί, Τούρκοι, αλλά και δικοί μας Έλληνες πράκτορες και παραφραστές της ιστορίας μας. Εγώ θα τους ονομάσω Σύγχρονους Φαλμεράιερ.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΦΑΛΜΕΡΑΙΕΡ

Ποιος όμως ήταν ο Φαλμεράιερ;

Ο Φαλμεράιερ ήταν Γερμανός και συγκεκριμένα Αυστριακός, κατ’ άλλους πράκτορας, βαθειά πολιτικοποιημένος και κατ’ άλλους περιηγητής, φοβούμενος την επέκταση των Ρώσσων, δεν ήθελε να διασπασθεί η Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν να υπονομεύσει το έντονο φιλελληνικό κλίμα που υπήρχε στην Ευρώπη, να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα των αγωνιστών του 1821 και να καλλιεργηθούν τα αντισλαυικά αισθήματα των Ευρωπαίων. Οι Ευρωπαίοι έβλεπαν με μεγάλη συμπάθεια τον πολύπαθο Ελληνικό λαό κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821, ενώ τα φρικιαστικά εγκλήματα των Τούρκων όπως η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών κ.τ.λ. είχαν προκαλέσει αλγεινή εντύπωση στην Ευρώπη.

Για τον λόγο αυτό το 1830 ο Φαλμεράιερ έγραψε και δημοσίευσε ότι:

«Οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ούτε μια σταγόνα αίμα δεν ρέει στις φλέβες τους από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ότι ερημώθηκε ο τόπος, ότι πέθαναν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες και τώρα η Ελλάδα κατοικείται από Σλάυους και Αλβανούς».

«Μιά τρομερή καταιγίδα διασκορπίσεως στην πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου από μιά νεά φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάυων. Οι Σκύθες-Σλάυοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες. Ένας λαός με σλαυικά χαρακτηριστικά, τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου».



Ο Φαλμεράιερ έφερε μεγάλη αναστάτωση στην Ευρώπη.

Οι φοιτητές τον αποδοκίμαζαν στους δρόμους.
Ο κόσμος των εχλεύαζε.
Οι εφημερίδες της Ευρώπης έγραφαν γελοιογραφίες εναντίον του.
Η επετηρίδα επιστημονικής επιτροπής του Βερολίνου κατεδίκασε τον Φαλμεράιερ για διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.
Πρώτος ο αρχαιολόγος Πιττάκης κατήγγειλε τον Φαλμεράιερ ότι είχε πλαστογραφήσει τα Αθηναϊκά χειρόγραφα που του είχε δώσει ο ίδιος.
Ο Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» απέρριψε την θεωρία Φαλμεράιερ.
Οι διάσημοι ιστορικοί και καθηγητές Πανεπιστημίου Σπύρος Λάμπρου, Τάσος Νερούτσος και Κ. Σάθας 1862-1892, επιβεβαίωσαν στις διατριβές τους την βασική πλαστογραφία του Φαλμεράιερ.


Τον Φαλμεράιερ τον καταδίκασε όλη η Ευρώπη. Τους δικούς μας Έλληνες, σύγχρονους Φαλμεράιερ, που έρχονται στα χωριά μας και μας λένε αυτά που έλεγε κι εκείνος, για να υπερασπιστεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία…

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ;



ΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ

ΚΑΥΚΑΣΟΣ –ΚΑΣΠΙΑ

Πριν προχωρήσουμε στην καταγωγή Αρβανιτών και επειδή μερικοί θέλουν τους Αλβανούς στην Ευρώπη από αρχαιοτάτων χρόνων, για να στηρίξουν τα σκοτεινά ανθελληνικά σχέδιά τους, θα αποδείξουμε με 7 αδιάψευστες πηγές, οι οποίες τοποθετούν την Αλβανία δίπλα στην Κασπία θάλασσα και τον Καύκασο, το σημερινό Νταγεστάν.

ΣΤΡΑΒΩΝ ΣΤ 211: Περιγράφει την Αλβανία ως αποτελούμενη Νότια από την κοιλάδα του ποταμού Κύρου που έχει στην Ανατολή την Κασπία και στα Δυτικά συνορεύει με την Ιβηρία, την σημερινή Γεωργία. (Στράβωνας 67 π.Χ. – 23 μ.Χ.)
ΑΡΡΙΑΝΟΣ «Αλεξάνδρου Ανάβασις»: «Ως δε ομού τα στρατότεδα εγίγνετο ώφθη Δαρείος και αμφ’ αυτόν οι τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οι Μάρδοι τοξότες κατ’ αυτόν Αλέξανδον τεταγμένοι και την ίλην την Βασιλικήν». Μετάφραση : «Στη μεγάλη μάχη παρά τα Γαυγάμηλα και τα Άρβηλα ο Δαρείος εκτός τους Πέρσες είχε και πολεμιστές από γειτονικούς λαούς όπως Ινδοί, Κάρες, Μάρδοι και Αλβανοί που ήταν παραταγμένοι απέναντι στον Αλέξανδρο και το βασιλικό ιππικό του».
Χάρτης του Πτολεμαίου: Ο γνωστός αρχαίος χάρτης του Πτολεμαίου παρουσιάζει την ΑΛΒΑΝΙΑ στον Καύκασο.
Απίου Μιθριδάτου 103 Δίων.Κας. 36,37 : Βασιλέας οροίζην ή οροίσων εν τω καυκάσω Αλβανών πολεμίσαντα κατά του ρωμαίου στρατηγού Πομπηίου εις εν Ασία εκστρατείαν και νικηθέντες υπ’ αυτόν οι Αλβανοί ευρέθησαν σε αρχέγονον κατάστασιν, έχοντες ακόμη ξύλινα άροτρα, τελούντες ανθρωποθυσίες, μη αριθμούντες υπέρ τα εκατό και νομαδικώς ζώντες, εμβάλλει την περί αρχικής αυτών παρά τω Καυκάσω κοιτίδος.
Αρριανός το 134 μ.Χ.: Όταν ήταν διοικητής στην περιοχή της Αρμενίας εδέχθη επίθεση από τους Αλβανούς του Καυκάσου. Ο Αρριανός τους νίκησε και έγραψε αργότερα τα Αλβανικά αλλά δεν διεσώθησαν.
Κωνσταντίνος Πορφηρογέννητος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου: Ονομάζει τους Αλβανούς ως: «μια φυλή του Καυκάσου».
Ιάκωβος Θωμόπουλος ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ τόμος 1 σελίς ιγ’: «Από Καυκάσου ένθα οι Αλβανοί».
Ποιόν λοιπόν θα πιστέψουμε; Τους αρχαίους συγγραφείς, που τους ασπάζεται όλοι η υφήλιος, οι οποίοι με τόση σαφήνεια μας καθορίζουν ότι οι Αλβανοί ήσαν στην Κασπία, όταν οι Έλληνες Αρβανίτες Πελασγοί μιλούσαν τα Αρβανίτικα στην Ιλλυρία και Ήπειρο ή τον κάθε αγύρτη περιηγητή που πέρασε από την χώρα μας, που άλλοι ήσαν κλέφτες και αρχαιοκάπηλοι, σαν τον Έλγιν που έκλεψε τα γλυπτά του Παρθενώνα και άλλοι πλαστογράφοι σαν τον Φαλμεράιερ.

Επομένως καμμία σχέση Αλβανών- Ασιατών και Ελλήνων Αρβανιτών Ευρωπαίων.

ΠΩΣ ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Οι Αλβανοί ήρθαν στην Ανατολική Ευρώπη με τους Μογγόλους του Τζέκινς Χαν, με τους Άβαρους και με του Τούρκους αργότερα, όταν υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν σαν βοηθητικοί στα στρατεύματά τους.

Στην Ιλλυρία εμφανίσθησαν οι Αλβανοί τον 10ο με 11ο αιώνα μ.Χ.

Η κόρη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλέξιου του Κομνηνού, Άννα Κομνηνή ιστορικός 1083-1153 μ.Χ, στο βιβλίο της «ΑΛΕΞΙΑΣ» αναφέρει ότι πριν τον 10ο αι.μ.Χ. δεν υπήρχαν Αλβανοί στην Ιλλυρία και την Ήπειρο και η λέξη Αλβανοί ήταν άγνωστη, εκεί ζούσαν από τα αρχαία χρόνια μόνο έλληνες Αρβωνίτες που πήραν το όνομα από την αρχαία πόλη Αρβών που βρισκόταν μεταξύ Επιδάμνου (Δυράχειο) και λίμνης Οχρίδος.

Οι Αλβανοί ήρθαν πρώτα στο Κόσοβο, Β. Ιλλυρία και σιγά-σιγά δίπλα στους κατακτητές απώθησαν τους Έλληνες Αρβανίτες, και με την βοήθεια Τούρκων, Ιταλών και Αυστριακών που είχαν (και έχουν) συμφέροντα στην Αδριατική, το 1920 με εντολή των Μεγάλων Δυνάμεων πήραν όλη την Ιλλυρία και την Ήπειρο που ήσαν ελληνικές επαρχίες και σχημάτισαν το Αλβανικό κράτος.

Ο ιστορικός Σάθας και ο Πουκεβίλ παραδέχονται ότι οι Αλβανοί δεν είναι Άβαροι.
Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, ισχυρίζεται ότι οι Αλβανοί δεν είναι Ιλλυριοί και ότι οι Ιλλυριοί είναι Έλληνες Μακεδόνες.
ΠΩΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ

Οι Αλβανοί που ήρθαν από τον Καύκασο και την Κασπία ούτε συγκεκριμένη γλώσσα είχαν ούτε γραφή. Από τους Έλληνες Αρβανίτες πήραν την γλώσσα την Αρβανίτικη την Πελασγική και από τους Ιταλούς την γραφή την Λατινική μόλις το 1920 , όταν η Αλβανία έγινε κράτος.

Για τους Ιλλυριούς και τους Ηπειρώτες γράφει ο ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ ότι: «ήσαν συγγενείς με τους Μακεδόνες, είχαν τα ίδια έθιμα, φορούσαν την ίδια χλαμύδα και ομιλούσαν δύο γλώσσες».

ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ κεφ. 326-327: «Οἱ μὲν πλησιάζουτες τοῖς Μακεδόσοι. Ἀναμέμικται τοῖς Ἰλλυριοὶς ἔνιοι δὲ καὶ σύμπασαν μέχρι Κορκύρας Μακεδονία προσαγορεύουσι, αἰτιολογοῦντες ἅμα ὅ,τι καὶ κουρᾷ καὶ διαλέκτῳ καὶ χλαμύδι καὶ ἄλλοις τοιούτως χρῶνται παραπλησίως ἔνιοι δὲ καὶ δίγλωττοι εἰσί».

Ο Στράβωνας έζησε από το 67 π.Χ. – 23 μ.Χ. και τότε οι Ιλλυριοί και Ηπειρώτες μιλούσαν τα Αρβανίτικα πελασγικά και τα ελληνικά (δίγλωττοι εισί) και οι Αλβανοί δεν είχαν έρθει ακόμη στην Ευρώπη.

ΠΟΙΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ; Τους αρχαίους συγγραφείς όπως ο ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ ή τον κάθε καιροσκόπο που διαδίδει ότι οι Ιλλυριοί είναι Αλβανοί;

Επομένως οι Αλβανοί πήραν τα Αρβανίτικα από τους Έλληνες και όχι οι Έλληνες από τους Αλβανούς.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΒΩΝΙΤΩΝ Ή ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΣΓΟΥΣ

Οι αρχαίοι Έλληνες των μυκηναϊκών χρόνων αλλά και των κλασικών καυχώνται να λένε ότι ήσαν απόγονοι των πελασγών, ο Αχιλλέας στην Τροία στις επικλήσεις του προς τον Δία λέει: «Ὤ Ζεὺ Δωδωναίε Πελασγικέ…….».

Η πανάρχαια αυτή φυλή των Πελασγών, που πρώτοι κατοίκησαν την Ελληνική Χερσόνησο, άρχιζε από τον Δούναβι μέχρι την Κρήτη και από την Μ. Ασία και Κύπρο μέχρι την Αδριατική και όλα αυτά κατά την 4η χιλιετία π.Χ.

Ο Θουκυδίδης λέει για τους Πελασγούς: «Οι Ιλλυριοί είναι λαός ομογενής με τον ελληνικό γιατί οι δύο κατάγονται από την ίδια εθνολογική ρίζα των Πελασγών».
Ο Στράβωνας για τους Πελασγούς: «Ἐπεπόλασαν κατὰ πάσαν τὴν Ἑλλάδα».
Αισχύλος: «Πελασγοὶ τῶν τὲ περαιβὴν χθόνα Πίνδου τὲ τάπε κεῖνα Παιόνων Πέλλας ὅρη τε δωδωναία».
Γενικότερα για την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Ιλλυρίας και της Ηπείρου έχουν γράψει οι: Ηρόδοτος, Πίνδαρος, Θεόπομπος, Αισχύλος, Πλίνιος, Θουκυδίδης, Πολύβιος.
Ποιος μπορεί να απορρίψει τους μεγάλους αυτούς συγγραφείς που ασπάζεται όλος ο κόσμος;

Τα νέα παιδιά που δεν έχουν διαβάσει ιστορικά βιβλία και μπαίνουν στο ίντερνετ μπορούν εύκολα να παρασυρθούν από τους διαστρεβλωτές της ιστορίας μας.

Τα πανάρχαια πελασγικά σημερινά αρβανίτικα ομιλούνται γύρω από την Αθήνα από το 3.500 π.Χ. μέχρι τον 4ο – 5ο αι. π.Χ. μας αναφέρει ο Ηρόδοτος ο οποίος για να επαινέσει του Αθηναίους που ήταν Ίωνες έλεγε ότι οι Πελασγοί, που κατοικούσαν γύρω από την Αθήνα και όλη την Αττική, ομιλούν γλώσσα δυσνόητη και λίγο βαρβαρική, επειδή είχε πολλά σύμφωνα σαν τα σημερινά αρβανίτικα, ενώ η ιωνική διάλεκτος ήταν γλώσσα εξευγενισμένη.

Υπήρξαν και διαμάχες μεταξύ Πελασγών και Αθηναίων. Αναφέρεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ότι οι Αθηναίοι απώθησαν τους Πελασγούς προς τον Υμηττό και οι πελασγοί απήγαγαν δύο ιέριες Αθηναίες από τον Ναό της Αρτέμιδος στην Βραυρώνα (Μεσόγεια).

Σήμερα σε όλη την Αττική, γύρω από την Αθήνα, ομιλούν εκτός από Ελληνικά και την Αρβανίτικη πελασγική διάλεκτο.

Στην κεντρική και Ν. Ελλάδα η πελασγική χάθηκε, κάτω από την επίδραση τῆς Αιολικής, τῆς Αχαϊκής και τῆς Δωρικής διαλέκτου και όλα αυτά τα Ελληνικά φύλα Πελασγοί, Αρβανίτες, Αιολείς, Αχαιοί, Μυκηναίοι, Δωριείς, Ίωνες, Λέλεγες, Μηνωΐτες αποτελούν τους σημερινούς Έλληνες.

Πως όμως επέστρεψε η πελασγική σαν Αρβανίτικη, στις κοιτίδες της στην κεντρική και νότια Ελλάδα , στην Αττική, στην Βοιωτία, στην Λοκρίδα, στήν Πελοπόννησο;

Μετά από χιλιάδες χρόνια η πανάρχαια πελασγική, που τώρα λέγεται Αρβανίτικη, αλλοιωμένη από τον χρόνο, την φέρνουν οι Ιλλυριοί και οι Ηπειρώτες, οι οποίοι κάτω από την πίεση και την βιαιότητα ξένων φύλων Σλαύων, του Στεφάνου Δουσάν, Βουλγάρων του Συμεών, Αλβανών και Τούρκων αναγκάσθηκαν να μετακομίσουν τον 14ο και 15ο αιώνα μ.Χ. και να έρθουν στα χωριά μας, δίπλα στους παλιούς κατοίκους με το όνομα Αρβανίτες και για βιοποριστικούς λόγους έγιναν μισθοφόροι των Φράγκων και των Καταλανών, για να φυλάγουν τα περάσματα προς Θήβα και προς Αθήνα, από ληστρικές επιδρομές.

ΠΩΣ ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΟΝΟΜΑΣΘΗΚΑΝ

ΑΡΒΩΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Ιλλυρίας και της Ηπείρου εκτός των συγγραφέων μας το μαρτυρούν οι αρχαίες Ελληνικές πόλεις που είναι διάσπαρτες από τον βορρά μέχρι τον νότο.
Αναφέρουμε μερικές απ’ αυτές αρχίζοντας από το Β.Δ. μέρος της Ιλλυρίας: Αντίβαρις, Αλέσιον που σήμερα οι Αλβανοί το λένε Λέζα, η αρχαία Κρόια σήμερα την λένε Κρούγια, η Ίσμι το αρχαίο ελληνικό λιμάνι της Αδριατικής, η Επίδαμνος που σήμερα λέγεται Δυράχειο, η Απολλωνία, το Αρβών που οι Αλβανοί το είπαν Άλβανο, η Όπαρις, το Κόδριον, η Αντιπάτρεια, η λεηλατημένη Μοσχόπολη, η Βαυτία (Κορυτσά), ο Αυλώνας, η Κάννινα, ο Μύρικας, η Αμαντία, η Παλαίστη. Οι Αλβανοί την Παλιάσα και θρυλική Χίμαιρα ή Χιμάρα, την πατρίδα του Έλληνα Αρβανίτη Σπυρομίλιου, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Αλβανών, και ο οποίος έσωσε τον ελληνικό πληθυσμό της Β. Ηπείρου από τις σφαγές των Αλβανών το 1914 (ΓΕΣ/ΔΙΣ).

Η Αντιγόνεια κοντά στο σημερινό Αργυρόκαστρο, πατρίδα του Βασιλιά Πύρρου, πήρε το όνομα από την γυναίκα του Πύρρου, την ωραιοτάτη Αντιγόνη, κόρη ευγενών Μακεδόνων Φιλλίπου και Βερινίκης.

Μόνο από τα ονόματα καταλαβαίνεται ότι εδώ ζούσαν μόνον Έλληνες, όμως το αποδεικνύουν και οι ανασκαφές που γίνονται από ξένες αλλά και ελληνικές αρχαιολογικές αποστολές. Στην Αντιγόνεια βρέθηκε ο κεντρικός δρόμος της πόλης και το αρχαίο θέατρο.

Μια λοιπόν από αυτές τις πόλεις έμελε να δώσει το όνομά της στους Αρβανίτες, η πόλη Αρβών.

Από την πόλη αυτή μας αναφέρει η Άννα η Κομνηνή, στο βιβλίο της «Αλεξιάς», ότι όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν Αρβωνίτες που μετέπειτα έγινε Αρβανίτες.

Ο Στέφανος Βυζάντιος 5ος μ.Χ. μας αναφέρει: «Ἀρβὼν ἦν Ἰλλυρίοις πόλις, ἧς ὁ κάτοικος Ἀρβωνίτης, τὸ ἐθνικὸν Ἀρβώνιος καὶ Ἀρβωνίτης». Δηλαδή 5 αιώνες πιο μπροστά κατοικούσαν εκεί οι Αρβανίτες και οι διαστρεβλωτές της ιστορίας τους παρουσιάζουν σαν Αλβανούς, ενώ οι Αλβανοί ήρθαν στην Β. Ιλλυρία τον 10ο -11ο αι.μ.Χ.. Οι Αλβανοί πάντα στο πλευρό των εχθρών μας και των κατακτητών Ρωμαίων, Φράγκων, Τούρκων κούρσευαν τις Ελληνικές πόλεις και τους άλλαζαν τα ονόματα , έτσι η αρχαία Αρβών έγινε Άλβανον και Αλβανούπολη.

Οι Αλβανοί έκλεβαν, έκαιγαν και έσφαζαν καλυπτόμενοι από τους Τούρκους, που ήσαν ομόθρησκοί τους Μωαμεθανοί. Οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν το 1770 με τα Ορλωφικά. Τότε λεηλάτησαν την Μοσχόπολη, έσφαξαν όσους μπορούσαν, όσοι πρόλαβαν έφυγαν στην Νότια Ελλάδα και στην Δύση. Μια πόλη 50.000 κατοίκων, με ανεπτυγμένη ταπητουργία, την κατέστρεψαν οι Αλβανοί με την δικαιολογία ότι αρνήθηκαν να εξισλαμισθούν.

Και ενώ ο Τουρκικός στρατός ήταν απασχολημένος στο ρωσσικό μέτωπο, οι Αλβανοί, με την άδεια του Σουλτάνου, ξεχύθηκαν, όχι μόνο στην Ήπειρο, αλλά έκαναν επιδρομές σε όλη την Ελλάδα.

Τώρα η αρχαία πόλη Αρβών λέγεται Άλβανον και Αλβανούπολη. Ένα Ρ και ένα Λ χωρίζει τους δύο λαούς, Ρ Έλληνας Αρβανίτης και Λ Αλβανός.

Πολλές φορές όμως αυτήν την περίοδο της τουρκοκρατίας όχι μόνο οι παραφραστές ξένοι αλλά και οι Έλληνες λένε Αρβανίτες και εννοούν Αλβανούς όπως η Δέσπω στο Σούλι λέει «πλάκωσε η Αρβανιτιά» και εννοεί Αλβανιτιά, Αλβανούς του Αλή Πασά, γιατί η Δέσπω και ο Τζαβέλας ήσαν Έλληνες Αρβανίτες. Το μπέρδεμα γινόταν απ’ αυτόν που έγραφε τα γεγονότα και τις περισσότερες φορές ήταν ξένοι.

Σήμερα ξέρουμε ακριβώς πότε ήρθαν και πως ήρθαν οι Αρβανίτες στα χωριά μας, και συγκεκριμένα στα χωριά, από νεότερη έρευνα στην Λοκρίδα και στην Βοιωτία, έφθασαν με εντολή του Καταλανού βασιλιά της Αραγωνίας Δον Πέτρου του Δ΄, ο οποίος διέταξε τον τοποτηρητή του Δουκάτου της Υπάτης (Νέας Πάτρας) RAMONDEVILANOVA, το 1383, να μεταφέρει ένα μικρό αριθμό Αρβανιτών από την Υπάτη και να τους μοιράσει στα χωριά της Λοκρίδας και της Βοιωτίας, για να φυλάνε τα περάσματα προς Θήβα και Αθήνα. Οι παλιοί κάτοικοι τους δέχθηκαν και από αυτούς διαδόθηκαν τα Αρβανίτικα στα χωριά μας.

Αλλά κατά την τουρκοκρατία, που ήταν πιο εύκολο να μάθεις Αρβανίτικα παρά Ελληνικά, διαδόθηκαν περισσότερο. Σχεδόν όλοι οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης μιλούσαν Αρβανίτικα. Αυτό όμως δεν έπεται ότι όσοι μιλούσαν Αρβανίτικα ήσαν και Αρβανίτες ούτε μπορεί να πει σήμερα ποιος είναι Αρβανίτης και ποιος δεν είναι.

Η γλώσσα δεν αποτελεί πάντοτε πανάκεια για την καταγωγή κάποιου και θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Τους Πομάκους της Θράκης, που ενώ το DNA έδειξε ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Θρακών, λόγω μη προσοχής του Ελληνικού κράτους και λόγω γλώσσας τουρκικής μερικοί δηλώνουν Τούρκοι. Επίσης κατά την τουρκοκρατία με την αμορφωσιά και με την σύγχυση πολλοί περιηγητές ονόμαζαν τους Αρβανίτες, λόγω γλώσσας, Αλβανούς, Τόσκιδες, Λιάπηδες, Αρναούτηδες όλες τις φάρες των Αλβανών.

Οι ίδιοι όμως οι Αρβανίτες δεν έπαυσαν να λένε ότι είναι Έλληνες και Χριστιανοί. Τελειώνοντας με μια σύγχρονη ανθρωπολογική έρευνα του Θεόδωρου Πίτσιου: «Οι Αρβανίτες αποτελούν Αιγιακό πληθυσμό με διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά από τους Αλβανούς».

Αυτή η επιστημονική έρευνα αποδεικνύει πως οι Αρβανίτες είναι μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ και δεν έχουν καμία σχέση με τους Αλβανούς.

Σήμερα διάφοροι γυρολόγοι, δήθεν ιστορικο,ί παπαγαλίζουν την ανθελληνική προπαγάνδα του Φαλμεράιερ, των Αλβανών και των Τούρκων που ονειρεύονται να ξαναστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα Βαλκάνια.

Εάν κάποιοι πίστεψαν την θεωρία του Φαλμεράιερ και νιώθουν Αλβανοί, Τούρκοι ή Σλαύοι ας πάνε να ζήσουν στην χώρα από την οποία πιστεύουν ότι προέρχονται και ας αφήσουν ήσυχους τους Έλληνες Αρβανίτες, γιατί και την ιστορία τους γνωρίζουν και την καταγωγή τους και δεν σκοπεύουν να παραδώσουν ούτε την χώρα τους ούτε την ιστορία τους στα χέρια των

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ.




filonoi