Réseau International (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Η ιερότητα των κυριοτέρων αξιών του ΟΗΕ μόλις κλονίστηκε και πάλι μετά την άρνηση του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταδικάσει την επίθεση κατά της Πρεσβείας της Ομοσπονδίας της Ρωσίας στο Κίεβο. Ωμά εκφραζόμενο, ο ΟΗΕ βρίσκει απολύτως φυσιολογικό ότι μια πρεσβεία δέχεται επίθεση από κακοποιούς, στηρίζοντας έτσι την επίθεση κατά μιας διπλωματικής αποστολής.
Μια χώρα να γράψει τους διεθνείς νόμους στα παλιά παπούτσια της και να κακοποιήσει ένα διπλωματικό σώμα, το έχομε ξαναδεί. Αλλά τέτοια πράξη καταδικάζεται, και υπήρξε διεθνής συναίνεση για τέτοια ζητήματα (ίσως η τελευταία;). Σήμερα ούτε αυτό δεν υπάρχει πια. Ο ΟΗΕ αποφάσισε ότι περισσεύει ακόμη και αυτό το τελευταίο προπύργιο, η ιερότητα των διεθνών αντιπροσωπιών.
Αντίο στη διπλωματία και στα όργανα του διάλογου, καλημέρα βαρβαρότητα. Πρώτα χτυπάμε και στη συνέχεια, και πάντα, όσο μπορούμε, έλλειψη συνομιλητή με τον οποίο να συζητήσουμε για να βρούμε μια διέξοδο. Χωρίς τη διπλωματία, ο ΟΗΕ δεν έχει λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον ως όργανο ειρήνης και αλληλεγγύης στον κόσμο, εικόνα που λίγο πολύ είχε καταφέρει να κρατήσει. Γνωρίζαμε από την εποχή του τον Κόφι Ανάν ότι οι πόλεμοι είναι αμερικανικοί, ότι ο Οργανισμός είχε σταδιακά αναδειχθεί ως ηγεμονικό εργαλείο που χρησιμοποιείται ευρέως από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, απλώς επιβεβαιώνεται αυτή η πραγματικότητα με κυνικό τρόπο.
Αλλά ίσως η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας να περιέχει κάποια θετικό σπόρο. Είναι προφανές ότι ο ΟΗΕ δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Όπως είναι, δεν είναι πια διεθνής οργανισμός στην υπηρεσία των εθνών. Δεν είναι παρά ένα παλιό πράγμα, όπως το είχε αντιληφθεί ο Στρατηγός Ντε Γκωλ πριν από πενήντα χρόνια, χωρίς κανένα πραγματικό περιεχόμενο και αυτό είναι όλο και πιο πολύ ορατό. Η έκφραση του Ντε Γκωλ δείχνει ότι δεν είναι ο ΟΗΕ, που έχει αλλάξει, αλλά ότι εμείς δεν βλέπουμε τίποτα.
Σήμερα, βλέπουμε λίγο πιο καθαρά και η διαπίστωση είναι πικρή. Δεδομένου ότι η οργάνωση είναι συφιλιτική και ότι έγινε μια μηχανή για να υποδουλώσει τους λαούς που υποτίθεται ότι προστατεύει, γιατί να μην διαλυθεί;
Πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη. Είναι κλειδωμένη από όλες τις πλευρές, έτσι ώστε η διάλυση του δεν είναι δυνατή χωρίς τον κύριο χρηματοδότη του, τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες, προς το παρόν, δεν έχουν κανένα συμφέρον να αλλάξουν τα πράγματα.
Από την άλλη πλευρά, αν υπάρχει διάλυση, θα πρέπει να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο, γιατί ο κόσμος χρειάζεται μια διεθνή οργάνωση που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ των εθνών.
Αλλά, σχηματίζω ό τι θέλετε ότι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ήδη το σκέφτονται.
Avic – Réseau International
infognomonpolitics.blogspot.gr
Η ιερότητα των κυριοτέρων αξιών του ΟΗΕ μόλις κλονίστηκε και πάλι μετά την άρνηση του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταδικάσει την επίθεση κατά της Πρεσβείας της Ομοσπονδίας της Ρωσίας στο Κίεβο. Ωμά εκφραζόμενο, ο ΟΗΕ βρίσκει απολύτως φυσιολογικό ότι μια πρεσβεία δέχεται επίθεση από κακοποιούς, στηρίζοντας έτσι την επίθεση κατά μιας διπλωματικής αποστολής.
Μια χώρα να γράψει τους διεθνείς νόμους στα παλιά παπούτσια της και να κακοποιήσει ένα διπλωματικό σώμα, το έχομε ξαναδεί. Αλλά τέτοια πράξη καταδικάζεται, και υπήρξε διεθνής συναίνεση για τέτοια ζητήματα (ίσως η τελευταία;). Σήμερα ούτε αυτό δεν υπάρχει πια. Ο ΟΗΕ αποφάσισε ότι περισσεύει ακόμη και αυτό το τελευταίο προπύργιο, η ιερότητα των διεθνών αντιπροσωπιών.
Αντίο στη διπλωματία και στα όργανα του διάλογου, καλημέρα βαρβαρότητα. Πρώτα χτυπάμε και στη συνέχεια, και πάντα, όσο μπορούμε, έλλειψη συνομιλητή με τον οποίο να συζητήσουμε για να βρούμε μια διέξοδο. Χωρίς τη διπλωματία, ο ΟΗΕ δεν έχει λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον ως όργανο ειρήνης και αλληλεγγύης στον κόσμο, εικόνα που λίγο πολύ είχε καταφέρει να κρατήσει. Γνωρίζαμε από την εποχή του τον Κόφι Ανάν ότι οι πόλεμοι είναι αμερικανικοί, ότι ο Οργανισμός είχε σταδιακά αναδειχθεί ως ηγεμονικό εργαλείο που χρησιμοποιείται ευρέως από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, απλώς επιβεβαιώνεται αυτή η πραγματικότητα με κυνικό τρόπο.
Αλλά ίσως η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας να περιέχει κάποια θετικό σπόρο. Είναι προφανές ότι ο ΟΗΕ δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Όπως είναι, δεν είναι πια διεθνής οργανισμός στην υπηρεσία των εθνών. Δεν είναι παρά ένα παλιό πράγμα, όπως το είχε αντιληφθεί ο Στρατηγός Ντε Γκωλ πριν από πενήντα χρόνια, χωρίς κανένα πραγματικό περιεχόμενο και αυτό είναι όλο και πιο πολύ ορατό. Η έκφραση του Ντε Γκωλ δείχνει ότι δεν είναι ο ΟΗΕ, που έχει αλλάξει, αλλά ότι εμείς δεν βλέπουμε τίποτα.
Σήμερα, βλέπουμε λίγο πιο καθαρά και η διαπίστωση είναι πικρή. Δεδομένου ότι η οργάνωση είναι συφιλιτική και ότι έγινε μια μηχανή για να υποδουλώσει τους λαούς που υποτίθεται ότι προστατεύει, γιατί να μην διαλυθεί;
Πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη. Είναι κλειδωμένη από όλες τις πλευρές, έτσι ώστε η διάλυση του δεν είναι δυνατή χωρίς τον κύριο χρηματοδότη του, τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες, προς το παρόν, δεν έχουν κανένα συμφέρον να αλλάξουν τα πράγματα.
Από την άλλη πλευρά, αν υπάρχει διάλυση, θα πρέπει να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο, γιατί ο κόσμος χρειάζεται μια διεθνή οργάνωση που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ των εθνών.
Αλλά, σχηματίζω ό τι θέλετε ότι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ήδη το σκέφτονται.
Avic – Réseau International
infognomonpolitics.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου