Ναι Μπορείς.
Με «αστρονομίσματα». Το Μάιο του 1996, η Χάιντεμαρί Σβέρμερ αποφασίζει να αλλάξει ριζικά τις συνθήκες της ζωής της. Εμπνευσμένη από το παραμύθι «αστρονομίσματα», στο οποίο ένα κοριτσάκι χαρίζει κυριολεκτικά μέχρι και το τελευταίο ρουχαλάκι που του έχει απομείνει, ξεκινά το δικό της πείραμα αστρονομισμάτων:
Χαρίζει τα έπιπλά της, αφήνει το διαμέρισμα και το ιατρείο της, παραιτείται από την ιατροφαρμακευτική ασφάλιση. Ό,τι χρειάζεται για να ζήσει, το παίρνει με ανταλλαγές μέσω του δικτύου ανταλλαγών ονόματι «πρακτορείο δούναι και λαβείν» που ιδρύει η ίδια στο Ντόρτμουντ.
Προσέχει τα σπίτια φίλων της κατά την απουσία τους, βοηθά που και που σε ένα κατάστημα με βιολογικά προϊόντα για λίγα φρέσκα λαχανικά, ένας φίλος της φούρναρης της δίνει λίγο πριν το κλείσιμο το ψωμί που αλλιώς θα πετούσε.
Το συμπέρασμά της μετά από περισσότερα από 16 ! χρόνια χωρίς χρήματα: «Είμαι πιο πλούσια από ποτέ». Έννοιες όπως δουλειά, ελεύθερος χρόνος και διακοπές, απέκτησαν ένα εντελώς καινούριο νόημα. Η ζωή της έγινε ένα ενιαίο κομμάτι. Το πείραμα «αστρονομίσματα» είναι ένα μοντέλο που δίνει ελπίδα στον άνθρωπο για μια πιο «ελευθερη» διαβίωση στον πλανήτη.
…και ΝΑΙ μια Γερμανίδα τα κατάφερε, όπως τα έχουν καταφέρει πολλοί άνθρωποι να ζουν με ελάχιστα, αντί να μιζεριάζουν και να γίνονται θύματα της υποτιθέμενης «κρίσης».
Γράψαμε κάποιους τρόπους να κάνεις μια αρχή. Αλλωστε και η Heidemarie Schwermer, το προετοίμασζε 2 χρόνια πριν το ξεκινήσει.
Κάποια βήματα που μπορούν να γίνουν για να ζήσεις χωρίς χρήματα είναι …
Δράση (Αιτία) είναι η … μη πράξη, δηλαδή όχι τι κάνεις αλλά τι ΔΕΝ κάνεις. Δράση είναι η Αποχή (Αποτέλεσμα). Αποχή=Δράση
Αποχή από τα σουπερ μάρκετ ειδικά τα πολυεθνικά και τα εξωτερικών συμφερόντων LIDL, JAMBO, Carefour, MAKRO αλλά και τα Ελληνικά, Μασουτης, Βασιλόπουλος. κλπ. Όχι απλά αποχή αλλά εξαφάνιση. Να μην δουν ευρώ στο ταμείο τους μια ολόκληρη βδομάδα.. με υπόσχεση για συνέχεια, εκεί να δεις γλέντια. !
Αποχή από την αγορά ειδών ανάγκης – συμφοράς. Όλοι μαζί αποχή, από την αγορά γάλακτος, τυριών, γιαουρτιών μια βδομάδα και μετά ένα μήνα. ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ. (ουτοπικόν)
Αποχή από την αγορά κρέατος, ένα ολόκληρο μήνα. Όλοι μαζί αποχή από την αγορά κάθε τροφής με κρέας. Καμία τροφή αίματος στον οργανισμό. (ουτοπικότατον)
Αποχή από την αγορά εφημερίδων και περιοδικών τους. Δείτε ποιοι τα εκδίδουν, είναι οι ίδιοι που έχουν τα κανάλια υπνώτισης και τις κατασκευαστικές δρόμους-καρμανιόλες.
Αποχή από την τηλεόραση. Μην ανοίξεις την τηλεόραση ένα μήνα. Καθόλου.
Αποχή από την αγορά τσιγάρων, αλκοόλ, καφέ, βενζίνης. Όχι απαραίτητα όλα μαζί.
Αποχή από την κίνηση των αυτοκινήτων ένα ολόκληρο μήνα. Καθόλου κίνηση ένα μήνα.
Αποχή καθολική από τις εκλογές, ή από κάθε τι που δεν είναι υποχρεωτικό από κάποιον νόμο.
Αποχή από το να είσαι καταναλωτής οποιουδήποτε πράγματος, ιδέας, ομάδας. (σουρεαλιστικόν)
… να πάμε στην πιο δύσκολη πίστα…
Αποχή από την κατανάλωση.
Αποχή από κάθε τι που επιβάλει κάποιο έθιμο ή συνήθεια.
Αποχή από το σεξ.
Αποχή από το φαγητό.
Αποχή από την κακομοιριά.
Μπορεί να γίνει και πιο δύσκολο, υπάρχει κι άλλη πίστα. Έτσι ας μείνουμε στα εύκολα. Αποχή από ότι περιμένουν να κάνεις. Μην το κάνεις, ή αν δεν γίνεται καθολική αποχή, απλά ελαχιστοποίησε την. Υπάρχουν δεκάδες μικρά συνοικιακά καταστήματα για να αγοράσεις τα απολύτως αναγκαία για την επιβίωση σου και σε πληροφορώ πως είναι ελάχιστα.
Φρούτα, όσπρια, λαχανικά, λάδι, μέλι, ξηροί καρποί, χλωροφύλλη, φύτρα, ζυμαρικά, γάλα και παξιμάδια από μύγδαλα, καρύδια, ρύζι, ταχίνι, φυστικοβούτυρο ή βούτυρο από μύγδαλα. Το ψωμί φτιάξε το μόνος σου. Φρόντισε να είναι ΟΛΑ βιολογικά. …κι όλα αυτά για αρχή μόνο.
Η απίστευτη ιστορία της Heidemarie ξεκίνησε πριν από 22 χρόνια, όταν ήταν μια μεσής ηλικίας καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που χώρισε μετά από ένα δύσκολο γάμο, πήρε τα δύο παιδιά της και κινήθηκε προς την πόλη του Ντόρτμουντ, στην περιοχή του Ρουρ στη Γερμανία.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησε ήταν ο μεγάλος αριθμός των αστέγων, και αυτό την συγκλόνισε τόσο πολύ που αποφάσισε να κάνει πραγματικά κάτι για αυτό. Πάντα πίστευε ότι οι άστεγοι δεν χρειάζονταν πραγματικά χρήματα για να γίνουν αποδεκτοι πάλι στην κοινωνία,αλλά μόνο μια ευκαιρία να χειραφετηθούν, κάνοντας τους εαυτούς τους χρήσιμουσ σ’ αυτή, έτσι άνοιξε ένα κατάστημα που το ονόμασε “Gib und Nimm” (Δούναι και λαβείν ).
Η μικρή επιχείρησή της ήταν ένα μέρος όπου μπορούσε κανείς να ανταλλάξει πράγματα και δεξιότητες για άλλα πράγματα και δεξιότητες που χρειάζονταν, χωρίς να χρησιμοποιούνται χρήματα. Παλιά ρούχα μπορούσαν να ανταλλαχθούν με συσκευές κουζίνας και υπηρεσίες σχετικές με αυτοκίνητα με υπηρεσίες υδραυλικών, και ούτω καθεξής. Η ιδέα δεν προσέλκυσε πολλούς από τους άστεγους του Ντόρτμουντ, επειδή, όπως κάποιοι από αυτούς της είπαν κατάμουτρα, δεν ένιωθαν ότι, μια μορφωμένη γυναίκα της μεσαίας τάξης, θα μπορούσε να τους καταλάβει, επιπλέον οι περισσότεροι άστεγοι ΘΕΛΟΥΝ να είναι άστεγοι, όπως και οι περισσότεροι άνεργοι.
Αντ ‘αυτού,το μικρό κατάστημά της δέχτηκε επίθεση από πολλούς από τους άνεργους και τους συνταξιούχους της πόλης που ήταν πρόθυμοι να ανταλάξουν δεξιότητες και παλιά πράγματα για κάτι που χρειάζονταν. Το κατάστημα της Heidemarie έγινε τελικά κάτι σαν φαινομένο στο Ντόρτμουντ, και αυτό την έκανε να αναρωτηθεί για τη ζωή που ζούσε.
Άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ζούσε με πολλά πράγματα που δεν είχε πραγματικά ανάγκη και αρχικά αποφάσισε να μην αγοράσει οτιδήποτε άλλο χωρίς να δώσει κάτι μακριά. Τότε συνειδητοποίησε πόσο δυσαρεστημένη ήταν με το έργο της και έκανε τη σύνδεση μεταξύ αυτού του συναισθήματος και των σωματικών συμπτωμάτων που είχε(πόνος στην πλάτη και μόνιμη αδιαθεσία), έτσι αποφάσισε να αναλάβει άλλες εργασίες.
Άρχισε να πλένει πιάτα για 10 γερμανικά μάρκα την ώρα, και παρόλο που πολλοί της έλεγαν πράγματα, όπως “Πήγες στο πανεπιστήμιο, σπούδασες για να το κάνεις αυτό;”, ένιωθε καλά με τον εαυτό της, και δεν αισθανόταν ότι, εξαιτίας των σπουδών της, έπρεπε να έχει μεγαλύτερες αξιώσεις από κάποιον που εργάζεται σε μια κουζίνα. Μέχρι το 1995, η ζωή της Heidemarie είχε αλλάξει τόσο πολύ που δεν ξόδευε σχεδόν τίποτα, σαν να είχε βρει όλα όσα χρειαζόταν στη ζωή της.
Έτσι, το 1996. πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της: Να ζει χωρίς χρήματα. Τα παιδιά της είχαν φύγει έτσι πούλησε το διαμέρισμα στο Ντόρτμουντ και αποφάσισε να ζήσει, νομαδικά ανταλλάσσονταν πράγματα και υπηρεσίες για όλα όσα χρειαζόταν. Ξεκίνησε ως ένα 12-μηνο πείραμα, αλλά ανακάλυψε ότι της αρέσει τόσο πολύ που απλά δεν μπορούσε να το εγκαταλείψει. 15 χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να ζει σύμφωνα με τις αρχές του “Δίνω και Παίρνω”, κάνει διάφορες δουλειές για διαμονή σε σπίτια των διαφόρων μελών, και λατρεύει κάθε λεπτό από αυτό.
Έχει γράψει δύο βιβλία σχετικά με την εμπειρία του να ζει χωρίς χρήματα και ζήτησε από τον εκδότη της να δοθούν τα χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ώστε να μπορεί να κάνει πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους και όχι μόνο ένα. Είναι ευτυχισμένη, υγιής και καλύτερα από ποτέ.
Όλα τα υπάρχοντά της χωράνε σε μια βαλίτσα και ένα σακίδιο, έχει οικονομίες έκτακτης ανάγκης της τάξης των 200 € και όλα τα υπόλοιπα χρήματα τα δίνει. Η Heidemarie δεν έχει καν ασφάλεια υγείας καθώς δεν ήθελε να κατηγορηθεί ότι κλέβει το κράτος, και λέει ότι στηρίζεται στη δύναμη της αυτο-ίασης κάθε φορά που αρρωσταίνει λίγο.
…πόσα από αυτά μπορείς να κάνεις;
Μπορείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου